ขออนุญาติมาเล่าตามหัวข้อครับเป็นเพื่อนผมเอง
เห็นเถียงกันมามาก จุดประสงค์เพื่อเป็นกำลังใจแก่ผู้ปฎิบัติทุกท่านว่านิพานมีอยู่จริงและคนทำงานอย่างเราๆท่านๆสามารถบรรลุโสดาบันใด้
(ลูก5ขวบเมีย1 เปิดร้านกล้วยทอด)

ขอเริ่มแบบนี้ครับ
โดยท่านเป็นเพื่อนสนิทกับผมเราเรียนด้วยกันและสนใจการปฏิบัติเหมือนกัน
เราแยกกันปฏิบัติเพราะอยู่ห่างกันนานๆเจอกันทีโดยสัญญากันว่าใครบรรลุธรรมก่อนให้มาสอนกันด้วย
จนวันนึ่งท่านมาบอกผมว่า
"จิตเราถึงกระแสโสดาบันแล้วนะ"

เรา:เฮ้ยจริงดิ แล้วรู้ใด้ไง
ท่าน:ก็ตอนกินข้าวอิ่มเป็นไงละ บอกใด้ไหม
เรา:ก็ตอบมีอาการแบบนั้น แบบนี้ ไป
ท่าน:เมื่ออิ่มจึงรู้จริง เราเองก็เหมือนกัน จิตอิ่มเป็นผลนิพาน จิตกำลังเคี้ยงเป็นมรรค จับซ้อน ยกขึ้น ใส่ปาก เป็นธรรม37 ประการประชุมพร้อม
เรา: อืม(ทำความเข้าใจอยู่)
ท่าน:รู้ไหมทำไมไม่มีใครบอกว่าเราบรรลุธรรมเลย
เรา:ไม่รู้ กลัวดังมั้ง
ท่าน:เพราะตัวเราบรรลุธรรมไม่ใด้ และทุกคนพยายามเอาตัวเราไปปฏิบัติธรรมซึ่งไม่ถูก
เราต้องเอาจิตไปปฏิบัติคือให้จิตเดินจงกรม-นั่งสมาธิ
ไม่ใช่เราทำ จิตจึงฉลาดเพราะจิตเค้าบรรลุเอง 
มันเหมือนกับเรามองดูใครคนนึงเค้าก็พิจรณาคนเดียววุ่นๆเลย ไม่ต้องไปยุ้งนะ เค้าเสร็จงานเอง
ตอนนั้นมันจะไปรวมเป็นหนึ่งเองนะ
นิพานสว่างจ้าเลย พอถอนออกจากนิพานนะ(อวิชามันคลุมจิต)มันจะเป็น2คนเหมือนเดิม
โอ้!มันเหมือนไอ้คนนั้นแหละมันเป็นโสดาบัน ไอ้จิตนะ
เราเป็นแค่ผู้ดูอยู่ มันพูดไม่ใด้เลยว่าเราบรรลุก็เห็นอยู่ว่า คนนั้นมันบรรลุ ถ้าพูดว่าเราคือโสดาบันนะคือโกหกแล้ว ผิดศิล5เลย
โสดาบันไม่ผิดศิล5แล้วจึงไม่มีใครว่าฉันใด้ฉันเป็น มันผิดศิล5"มุสา"ตรงนี้
เรา:อ๋อ(เหมือนจะเข้าใจ555)
ท่าน:เรียกอย่างเดิมก็ใด้นะไม่ผิดหรอก
เรา:ไม่ปาบหรอ เหมือนปรามาส อ่ะ
ท่าน:ไม่ใด้ด่าเรานี้ จะจะกุก็แค่คำพูดไม่มีตัวตนจริงนี้
เรา:สอนเราหน่อย อ้อ เราจะโพสย์ที่คุยทีาสอนในpantip ใด้ปะเพื่อเป็นกำลังใจคนอื่นด้วย
ท่าน:ใด้ดิ ไม่มีใครรู้จักพวกเราอยู่แล้ว

  ครับนี้เป็นเพียงการคุยกันส่วนนึงเท่านั้น
ถ้าเค้าสอนอะไรหรือเพื่อนๆสงสัยก็ลองถามมานะครับ

แต่ขอย้ำว่าถามการปฏิบัตินะ ถ้าสงสัยหรือถามเอาชนะ
ยกพระไตรย์ปิฏก(เขียนงี้ปะ55)
ท่านขอผ่านนะครับ

ปล.ท่านบอกปฏิบัติแบบครูสอนแล้วกลับมาปฏิบัติแล้วหาความรู้เอาเองในNET
มันอาจไม่ถูกใจคนอ่านพระไตรปิฏกนะ
ใครสงสัยอะไรติดการปฏิบัติตรงไหนถามมาครับ ว่างๆจะไปถามให้