ตลอดเวลาเกือบ 5 ปีที่ผ่านมาเราใช้ชีวิตร่วมกันอย่างปกติมาตลอด
จนกระทั่งเกือบจะเข้าปีที่ 5 ทั้งเราและแฟนเอาแต่ใจกันมากขึ้น ไม่แคร์กันและกันมากขึ้น
เราทั้งคู่ทำตามใจตัวเองโดยไม่สนใจความรู้สึกของอีกฝ่าย
มันทำให้ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเราค่อนข้างไปในทางที่เหมือนจะไปต่อไม่ได้ ไม่มีอะไรคืบหน้า ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีความหวัง
จนมาถึงวันนึง เราเปิดใจคุยกันถึงความสัมพันธ์ในตอนนี้ ขณะคุยกันแฟนเรา แฟนไม่มองหน้า ไม่สบตา
แฟนเราบอกว่าช่วงนี้รู้ตัวเองว่าเอาแต่ใจ ไม่อยากแคร์ใคร ไม่อยากฟัง ไม่อยากคิดอะไร
รุนแรงไปจนถึงขึ้นอยากอยู่คนเดียว แต่แฟนเราก็บอกเรานะ ว่ายังรักเราอยู่ ไม่ได้มีใคร แค่ช่วงนี้เบื่อ
ส่วนเราก็บอกว่าเราเข้าใจนะ อาจจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เบื่อๆ เท่านี้เอง
แต่... พอเราพูดออกไปเพื่อให้แฟนสบายใจแล้ว ในใจเราโคตรรู้สึกว่ามันจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
เราต้องทำตัวปกติตลอดเวลาที่อยู่กับแฟน จะให้คิดเรื่องเลิกก็ทำไม่ได้ เพราะมันไม่มีเหตุอะไรจะทำให้เลิกเลย
เรารักแฟนเรามาก มากจริงๆ แต่ประเด็นคือควรจัดการกับความรู้สึกในตอนนี้ยังไงดี? ช่วยเราคิดหลายๆวิธีหน่อยนะ ตอนนี้ทำงานทำการไม่ได้เลย
ควรทำอย่างไรกับความสัมพันธ์ที่ไปต่อไม่ได้ ?
จนกระทั่งเกือบจะเข้าปีที่ 5 ทั้งเราและแฟนเอาแต่ใจกันมากขึ้น ไม่แคร์กันและกันมากขึ้น
เราทั้งคู่ทำตามใจตัวเองโดยไม่สนใจความรู้สึกของอีกฝ่าย
มันทำให้ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเราค่อนข้างไปในทางที่เหมือนจะไปต่อไม่ได้ ไม่มีอะไรคืบหน้า ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีความหวัง
จนมาถึงวันนึง เราเปิดใจคุยกันถึงความสัมพันธ์ในตอนนี้ ขณะคุยกันแฟนเรา แฟนไม่มองหน้า ไม่สบตา
แฟนเราบอกว่าช่วงนี้รู้ตัวเองว่าเอาแต่ใจ ไม่อยากแคร์ใคร ไม่อยากฟัง ไม่อยากคิดอะไร
รุนแรงไปจนถึงขึ้นอยากอยู่คนเดียว แต่แฟนเราก็บอกเรานะ ว่ายังรักเราอยู่ ไม่ได้มีใคร แค่ช่วงนี้เบื่อ
ส่วนเราก็บอกว่าเราเข้าใจนะ อาจจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เบื่อๆ เท่านี้เอง
แต่... พอเราพูดออกไปเพื่อให้แฟนสบายใจแล้ว ในใจเราโคตรรู้สึกว่ามันจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
เราต้องทำตัวปกติตลอดเวลาที่อยู่กับแฟน จะให้คิดเรื่องเลิกก็ทำไม่ได้ เพราะมันไม่มีเหตุอะไรจะทำให้เลิกเลย
เรารักแฟนเรามาก มากจริงๆ แต่ประเด็นคือควรจัดการกับความรู้สึกในตอนนี้ยังไงดี? ช่วยเราคิดหลายๆวิธีหน่อยนะ ตอนนี้ทำงานทำการไม่ได้เลย