วันก่อนดูข่าว นำเสนอเรื่องบ้านพักคนชรา (บ้านบางแค) เขาก็นำเสนอว่า ในนั้นมีความสุขดี
สัมภาดคนในนั้นก็ว่า เลือกมาอยู่เอง อยากมา เพื่อนเยอะ กิจกรรมเยอะ บางคนว่าฉันชอบแบบนี้
จนท ในนั้น ก็ว่าคิวจองยาวมาก คนแย่งกันมา
โดยส่วนตัวไม่เชื่อ นึกภาพไม่ออก ว่าการไปอยู่รวมกับใครก็ไม่รู้จะมีความสุขกว่าอยู่กับคนในครอบครัวได้อย่างไร บ้านตัวเองก็ไม่ใช่ ญาตตัวเองก็ไม่ใช่ ทำอะไรก็ไม่สดวก มันจะมีความสุขจริงๆหรือครับ
เปรียบเทียบถ้าเป็นรถ บ้านตัวเองก็เหมือนรถส่วนตัว นั่งกับคนรู้จัก คุยกันได้ ทำอะไรก็ได้ รถของฉัน อยากจอด อยากแวะ แต่บ้านคนชราเปรียบเป็นรถเมล์ รถคนอื่น นั้งกับคนอื่นจะจอดจะลง จะแวะ จะคุย ก็ไม่สดวก จะดีกว่ารถส่วนตัวจริงๆหรือ
หรือถ้าคิดว่า อยู่บ้านตัวเองจะออกไปหาอะไรกิน จะไปหาเพื่อน จะนอนดูทีวี จะขับรถไปเที่ยว ไปเที่ยวเมืองนอก จะไปทะเลกิน seafood เดินห้าง เสพสุขของสะสม(กล้อง ปืน รถ พระ แผ่นเสียง) ก็ได้ อยู๋บ้านคนชรา เช่น บ้านบางแคจะไปทำอย่างนั้นไม่ได้ เหมือนอยู่ในโรงทหาร ในค่ายอบรม จะมีความสุขกว่าบ้านตัวเองจริงหรือครับ
หรือผมพลาดอะไรไป
คนที่อยู่บ้านพักคนชรา (เช่นบ้านบางแค) เขามีความสุขจริงหรือครับ
สัมภาดคนในนั้นก็ว่า เลือกมาอยู่เอง อยากมา เพื่อนเยอะ กิจกรรมเยอะ บางคนว่าฉันชอบแบบนี้
จนท ในนั้น ก็ว่าคิวจองยาวมาก คนแย่งกันมา
โดยส่วนตัวไม่เชื่อ นึกภาพไม่ออก ว่าการไปอยู่รวมกับใครก็ไม่รู้จะมีความสุขกว่าอยู่กับคนในครอบครัวได้อย่างไร บ้านตัวเองก็ไม่ใช่ ญาตตัวเองก็ไม่ใช่ ทำอะไรก็ไม่สดวก มันจะมีความสุขจริงๆหรือครับ
เปรียบเทียบถ้าเป็นรถ บ้านตัวเองก็เหมือนรถส่วนตัว นั่งกับคนรู้จัก คุยกันได้ ทำอะไรก็ได้ รถของฉัน อยากจอด อยากแวะ แต่บ้านคนชราเปรียบเป็นรถเมล์ รถคนอื่น นั้งกับคนอื่นจะจอดจะลง จะแวะ จะคุย ก็ไม่สดวก จะดีกว่ารถส่วนตัวจริงๆหรือ
หรือถ้าคิดว่า อยู่บ้านตัวเองจะออกไปหาอะไรกิน จะไปหาเพื่อน จะนอนดูทีวี จะขับรถไปเที่ยว ไปเที่ยวเมืองนอก จะไปทะเลกิน seafood เดินห้าง เสพสุขของสะสม(กล้อง ปืน รถ พระ แผ่นเสียง) ก็ได้ อยู๋บ้านคนชรา เช่น บ้านบางแคจะไปทำอย่างนั้นไม่ได้ เหมือนอยู่ในโรงทหาร ในค่ายอบรม จะมีความสุขกว่าบ้านตัวเองจริงหรือครับ
หรือผมพลาดอะไรไป