ขอเกริ่นการอยู่ร่วมกันของหนูซึ่งเป็นลูกสาวคนโต กับพ่อที่อายุห่างกัน 20 ปี เราโตมาในครอบครัวที่มีระบบครอบครัวจริงๆ ครอบครัวใหญ่ ไปมาหาสู่สนิทสนมกลมเกลียว ญาติเยอะ พ่อแม่ไม่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ แม่เป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ขัยนมาก เรียบร้อย ไม่ปะทะกับใคร มองโลกในแง่ดีเว่อๆ และอ่อนไหวง่าย ส่วนพ่อ มีความเป็นผู้นำตั้งแต่เรียน เป็นประธานนักเรียน เป็นหัวหน้ากิจกรรมต่างๆ ปู่กับย่าเลิกกัน พ่อเลยมีความเก็บกดมาจากจุดนี้ จึงเอาสิ่งที่ตนไม่เคยได้มาลงกับลูก ซึ่งมันมากเกินไป เช่น หวง และ ห่วงมากกว่าคนปกติ ตลอดชีวิตจนจบมัธยมปลาย หนูไม่เคยได้ไปดูหนังกับเพื่อนเลยค่ะ ไปห้างไม่ถึง10ครั้ง ซึ่งก็เป็นเลิกเรียนไปได้ 1-2 ชม. ไม่เคยไปไหนเสาอาทิตย์ อย่าหวังว่าจะได้ไปทะเลไปไกลๆกับเพื่อน สงกรานต์อยู่กับที่บ้าน ชุดทุกชุดต้องผ่านการคัดกรองจากพ่อ
ถ้าเริ่มมีปัญหาเรื่องอะไร พ่อจะเรียกมาคุย ด้วยน้ำเสียงที่แข็งและกดดันด้วยพลังงานอันนีากลัว แต่ไม่ได้ตะโกนด่านะคะ ทุกครั้งที่มีคนขัดใจพ่อ พ่อเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ จนตอนนี้อยู่มหาวิทยาลัย มีแฟนเลยตัดสินใจบอกพ่อ พ่อเครียดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พ่อบอกพ่อเปิดใจเเล้ว แต่สิ่งที่หนูได้รับคือ ทกครั้งที่พูดชื่อเขาไม่ว่าน้องหรือแม่ พ่อจะหงุดหงิดแล้วไปพาลกับอย่างอื่น ใครทำอะไรก็หงุดหงิด สีหน้าพ่อจะออกมาว่าไม่พอใจ พ่อยังไม่เคยเจอแฟนหนูเลยค่ะคบกึนมาจะ2ปีแล้ว ไม่แม้แต่ะอยากทำความรู้จัก หนูคิดว่าหนูเป็นเด็กดีพอสมควร ผลการเรียนมัธยมเกือบ4ตลอด มหาลัยก็เป็นกลุ่มแรกๆของสาขา บางวิชาก็ท็อป
มาเรียนในมอ ก็กลับบ้านทุกเสาอาทิตย์ กลับบ้านมาก็นอนก้องรวม ไม่มีพื้นที่ส่วนตัว งานบ้านก็ทำทุกอย่างที่แม่บอกแม่ใช้ พอว่างมานั่งเล่นเกมเป็นเพื่อนน้อง พ่อก็กงุดหงิดแล้วพาล มาว่าหนูได้แท็ปเลตมาเพื่อจะมาบันเทิง ไม่ได้ใช้ประโยชน์ทางการศึกษา ทั้งที่อยู่มหาลัยหนูใช้ทั้งเรียน ทั้งหารายได้ ทำงานกราฟฟิค เป็นคนทำงานให้คณะ แทบเรียกได้ว่าใช้คุ้มมากๆ หนูไม่เข้าใจเลยค่ะ ทำไมต้องมีปัญหาหมดทุกเรื่อง ทุกก้าวย่างชีวิตพ่อจะมีข้อกำหนดมเงื่อนไขไปหมด หนูไม่ไหวแล้วค่ะ หนูเป็นคนอ่อนไหวง่าย เครียดทีไรจะแอบมาร้องไห้กลางคืน คนที่ร้องไห้บ่อยๆน่าจะเข้าใจนะคะ
ตอนนี้หนูไม่อยากให้พ่อมาบงการชีวิตหนูแล้วค่ะ หนูรักแม่มาก แต่หนูโกรธพ่อ แม่ก็ไม่เคยบอกอะไีพ่อได้เหมือนกัน ปู่ก็บอกไม่ได้ ทั่งชีวิตคือพ่อเป็นใหญ่สุด หนุไม่โอ้คเลยค่ะ หนูคิดว่าลูกควรรับฟังคำสอนพ่อกีบแม่ไปปรับใช้ แต่อันนี้พ่อสั่งและกดดัน และพูดให้หนูรู้สึกว่าตัวเองแย่ทุกที มันเครียดมากค่ะ จะใช้เครียดต่อไปตลอดชีวิตคงไม่ไหว ถ้าหนีไปเลยก็ไม่มีตังค์จ่ายค่าเทอมอีก หนูทำอะไรได้บ้างคะ ฟ้องพ่อได้มั้ย หรือยังไง มันไม่โอเคมากๆ
อึดอัดอยู่กับพ่อจอมบงการ
ถ้าเริ่มมีปัญหาเรื่องอะไร พ่อจะเรียกมาคุย ด้วยน้ำเสียงที่แข็งและกดดันด้วยพลังงานอันนีากลัว แต่ไม่ได้ตะโกนด่านะคะ ทุกครั้งที่มีคนขัดใจพ่อ พ่อเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ จนตอนนี้อยู่มหาวิทยาลัย มีแฟนเลยตัดสินใจบอกพ่อ พ่อเครียดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พ่อบอกพ่อเปิดใจเเล้ว แต่สิ่งที่หนูได้รับคือ ทกครั้งที่พูดชื่อเขาไม่ว่าน้องหรือแม่ พ่อจะหงุดหงิดแล้วไปพาลกับอย่างอื่น ใครทำอะไรก็หงุดหงิด สีหน้าพ่อจะออกมาว่าไม่พอใจ พ่อยังไม่เคยเจอแฟนหนูเลยค่ะคบกึนมาจะ2ปีแล้ว ไม่แม้แต่ะอยากทำความรู้จัก หนูคิดว่าหนูเป็นเด็กดีพอสมควร ผลการเรียนมัธยมเกือบ4ตลอด มหาลัยก็เป็นกลุ่มแรกๆของสาขา บางวิชาก็ท็อป
มาเรียนในมอ ก็กลับบ้านทุกเสาอาทิตย์ กลับบ้านมาก็นอนก้องรวม ไม่มีพื้นที่ส่วนตัว งานบ้านก็ทำทุกอย่างที่แม่บอกแม่ใช้ พอว่างมานั่งเล่นเกมเป็นเพื่อนน้อง พ่อก็กงุดหงิดแล้วพาล มาว่าหนูได้แท็ปเลตมาเพื่อจะมาบันเทิง ไม่ได้ใช้ประโยชน์ทางการศึกษา ทั้งที่อยู่มหาลัยหนูใช้ทั้งเรียน ทั้งหารายได้ ทำงานกราฟฟิค เป็นคนทำงานให้คณะ แทบเรียกได้ว่าใช้คุ้มมากๆ หนูไม่เข้าใจเลยค่ะ ทำไมต้องมีปัญหาหมดทุกเรื่อง ทุกก้าวย่างชีวิตพ่อจะมีข้อกำหนดมเงื่อนไขไปหมด หนูไม่ไหวแล้วค่ะ หนูเป็นคนอ่อนไหวง่าย เครียดทีไรจะแอบมาร้องไห้กลางคืน คนที่ร้องไห้บ่อยๆน่าจะเข้าใจนะคะ
ตอนนี้หนูไม่อยากให้พ่อมาบงการชีวิตหนูแล้วค่ะ หนูรักแม่มาก แต่หนูโกรธพ่อ แม่ก็ไม่เคยบอกอะไีพ่อได้เหมือนกัน ปู่ก็บอกไม่ได้ ทั่งชีวิตคือพ่อเป็นใหญ่สุด หนุไม่โอ้คเลยค่ะ หนูคิดว่าลูกควรรับฟังคำสอนพ่อกีบแม่ไปปรับใช้ แต่อันนี้พ่อสั่งและกดดัน และพูดให้หนูรู้สึกว่าตัวเองแย่ทุกที มันเครียดมากค่ะ จะใช้เครียดต่อไปตลอดชีวิตคงไม่ไหว ถ้าหนีไปเลยก็ไม่มีตังค์จ่ายค่าเทอมอีก หนูทำอะไรได้บ้างคะ ฟ้องพ่อได้มั้ย หรือยังไง มันไม่โอเคมากๆ