เรียนไม่ไหวแล้ว ต้องทำยังไงต่อดี ?

                                              ขอแนะนำเกี่ยวกับสถานการณ์ตอนนี้ของเราก่อนนะครับ ตอนนี้เราเรียนปี 1 ไอที หลักสูตร 2 ปี อยู่ในเครือ3พระจอมแห่งนึง (มีอยู่ที่เดียว)  ซึ่งตอนนี้เราผ่านเทอมแรกมาได้อย่างหวุดหวิด เพราะแค่วิชาเทอมแรกก็หนักหน่วงพอสมควรส่วนตัวเราเป็นคนเรียนไม่ค่อยเก่งด้วยขี้ลืมแถม ตามข่าวสารไม่ค่อยทัน และบวกกับวิชาที่เราไม่ถนัดอีก ยอมรับเลยว่ามันยากมากสำหรับเราและเพื่อนอีกหลายๆคน ในเทอมแรกเพื่อนมาเข้าเรียนพร้อมๆกับเราไทร์ออกไปสิบกว่าคน และติดโปรต่ำอีกเกือบครึ่งสาขา แน่นอนเราติดโปรสูงซึ่งมันก็จะทรมานพอๆกัน การติดโปรนั้นไม่ได้ทำให้เรามีแรงสู้หรืออะไรเชิงบวกเลย มันทำให้เราดาวน์กว่าเดิมให้เรื่องเรียนคิดอยู่ตลอดว่าจะทำได้มั้ย จะเรียนได้หรือเปล่าจนเราไม่มีสมาธิเรียนเลยเพราะห่วงในเรื่องอนาคตว่า ถ้าเป็นต่อไปแบบนี้เราต้องไทร์แน่ๆ (เพราะวิชาเรียนในเทอม2ยากกว่าเทอม1มาก) อีกอย่างเราไม่มีเพื่อนที่สนิทด้วยแหละ เหมือนกับว่าเราเรียนคนเดียวมาตลอด ปกติเราเป็นคนเข้ากับคนง่ายอารมณ์ดี ร่าเริงมากเลยนะเป็นสีสันของห้องเลยแหละ แต่พอมาอยู่ที่นี่เราเปลี่ยนไปอีกด้านจนน่าใจหาย เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะตัวเราหรือเป็นเพราะสังคมที่เราเจอในสาขาที่รู้สึกว่าเห้ยมีแบบนี้ด้วยหรอ !?! เราเลยรู้สึกไม่โอเค บวกกับนิสัยเสียของเราที่รู้สึกไม่โอเคกับสิ่ง สิ่งนั้นจะปลีกตัวออกมารึเปล่าเลยทำให้เราเป็นคนจางๆ(ไม่มีใครสนใจ)แบบนี้เรารู้สึกเขว้งมากนะไม่มีใครที่เปิดใจคุยได้จริงๆทำได้แค่โทรไประบายกับเพื่อนเก่า ยอมรับเลยว่าตอนอยู่ม.ปลายดีกว่าเป็นร้อยเป็นพันเท่าทำเราบ่อน้ำตาแตกไปหลายรอบ ความรู้สึกพวกนี้ก็เป็นสาเหตุนึงที่ทำให้เรารู้สึกแย่และกดดันมากๆเพราะต้องอยู่แบบที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเรา จนตอนนี้จะสอบ Final ของเทอม2แล้ว เราเจอปัญหาหลายๆอย่างเกี่ยวกับเรื่องเรียนและเรื่องเพื่อนอีก และเราไม่มีคนครอบครัวคอยฮิลเราเลยและเค้าก็ไม่เคยซัพพอร์ตให้กำลังใจเลย เราเจอปัญหาหลายๆเรื่องทั้งเครียดและอะไรต่างๆที่เราตั้งเผชิญตัวคนเดียวมันทำให้เราท้อด้วย แต่เราไม่เคยบ่นเรื่องที่เราไม่สบายใจให้เขาฟังเลยนะเพราะเรากลัวเขาเสียกำลังใจที่ส่งเราเรียนเรากลัวเขาผิดหวังกับเราด้วย 
เรารู้สึกแย่มากตอนนี้จนเราตัดสินใจไม่ถูกว่า

เราจะลาออกและไปเรียนที่เป็นตัวของเรามากกว่านี้ (แต่เราก็สงสารที่บ้าน) หรือเราจะทนอยู่ต่อดี(แต่ก็กลัวเสียสุขภาพจิต)

ถ้าสมมุติว่า ลาออกแล้วอยากให้ทุกคนช่วยแนะแนวทางการเรียนต่อใหม่ให้ที

หรือ ถ้าเราต้องทนอยู่ต่อและต้องทำยังไงให้อยู่กับสังคมที่เราไม่ชอบได้
 

คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
น้องครับ พี่เป็นอีกหนึ่งคนที่ซิ่วนะครับ พี่เรียนวิทย์คอม เรียนได้1ปี รู้ตัวเลยว่าไม่ไหว แต่มันอาจจะดีที่บ้านทางบ้านพี่ไม่ได้กดดันพี่เท่าไหร่ พี่เลยลาออก แล้วมาเรียน นิติศาสตร์ ของ มสธ.(อ่านหนังสือไปสอบ เหมือน ม.ราม) ตอนนี้พี่อายุ24 สอบติดทหารอากาศ ยศ ร.ต.ละครับ พี่แค่อยากจะบอกว่า คนที่ซิ่ว หรือเรียนไม่รอด ไม่ใช่คนโง่หรือคนไม่เอาไหนหรอกครับ ถ้ามันไม่ใช่ น้องฝืนเรียนจบไป น้องก็ต้องไปทำงานกับสิ่งที่น้องไม่ชอบไปตลอดชีวิตเลยนะ ชีวิตไม่มีคำว่าสายครับ ล้มแล้วลุกขึ้นใหม่ได้เสมอ เอาจริงๆไอ่พวกจบตามเกณฑ์ บางคนจบมาแล้ว 4-5ปียังหางานไม่ได้ก็มี กับบางคนซิ่วแล้วซิ่วอีกคนจนเจอสิ่งที่ใช่ จบมาปุ๊ปหางานได้เลย ก็มีครับ การประสบความสำเร็จในชีวิตของแต่ละคน มันไม่เหมือนกันครับ อย่าเอาคนอื่นมาเป็นเกณฑ์เลย เอาเท่าที่ไหว และคิดว่าทำได้จริง ช้าหน่อยแต่ทำได้แน่นอน น่าจะดีกว่านะครับ เอาจริงๆ ถ้าน้องเรียนรามหรือ มสธ.แบบพี่ มันมีวิธีเร่งให้จบไวได้ด้วยนะครับ อย่างพี่เองก็จบ 2ปีครึ่ง จบก่อนเพื่อนในคณะที่พี่ซิ่วมาอีก มีเวลาทำงานด้วย เรียนไปทำงานไป ชีวิตคือความท้าทายครับ สู้ๆ✌
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่