ติดใจฉากนี้มากเมื่อคืน ดูวรรณาร้องไห้ได้น่าสงสารมากเหมือนคนใจสลาย คนที่คิดรักคิดชอบกลับต้องมาจากไปเสื้อที่ตั้งใจเย็บให้คนที่ตัวเองรักก็ไม่มีโอกาสได้ให้เค้าใส่แล้ว เมื่อเช้าย้อนดูฉากนี้ก็ยังน้ำตาซึมเลยค่ะ