ทำไมแทบทุกศาสนา รวมทั้งศาสนาพุทธต้องมองเรื่องเพศเป็นเรื่องไม่ดีด้วย มีข้อห้ามมากมาย ทั้งที่เป็นธรรมชาติของมนุษย์

มันมีลำดับขั้นครับ เหมือนเราเปรียบเทียบระหว่าง ดิน หิน เหล็ก ทองคำ เพชร เราก็ต้องกล่าวว่าดินเป็นสิ่งที่ประณีตน้อยที่สุด เพชรเป็นสิ่งที่ประณีตมากที่สุด มันก็เป็นธรรมชาติของธาตุต่าง ๆ ล่ะ แต่ธรรมชาติมันไม่ได้มีแค่นั้น

ที่เราเห็นว่ามันเป็นปกติของมนุษย์ เป็นแค่การมองผิวเผิน เพราะมนุษย์สามารถขาดสิ่งพวกนี้ได้ หากมันเป็นธรรมชาติจริงก็ต้องขาดไม่ได้เลย อีกอย่างพวกที่ไปข่มขืนผู้อื่นเราจะว่ามันเป็นธรรมชาติไหม เราก็ไม่ต้องลงโทษเขาเหรอในเมื่อเขาแค่ทำตามสัญชาตญาณทางธรรมชาติ

คำว่ามันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ก็ถูกแค่ส่วนหนึ่ง คือเป็นธรรมชาติของมนุษย์ผู้พ่ายแพ้ต่ออารมณ์ มองเห็นสิ่งเหล่านั้นว่าดีงามน่าใครน่าหลงใหล โดยมองไม่เห็นสภาพความเป็นจริงที่ซ่อนอยู่ คือ ความแก่ชรา ความไม่เที่ยงของสังขาร ความสกปรกอุดมไปด้วยเชื้อโรค ความเป็นของเน่าเสีย ของเสียที่ออกมาจากร่างกายไม่มีใครอยากได้ แต่เพราะเราถูกอารมณ์ครอบงำให้เห็นผิด จึงห้ามความติดใจไว้ไม่ได้ เหมือนการเสพติด

แต่ถ้าเราห้ามได้ ปล่อยได้ ละได้ เราก็จะเจอธรรมชาติที่สูงกว่า ละเอียดกว่า ปราณีตกว่า มีความสุขมากกว่า มีเงื่อนไขน้อยกว่า เพราะธรรมชาติของมนุษย์ไม่ได้มีแค่กามอย่างเดียว มนุษย์เป็นได้ทุกอย่าง แต่ถ้ายังติดกาม ก็จะไม่มีวันเจอธรรมชาติที่สูงกว่านั่นเอง

เปรียบเทียบความสุขทั้งหลายที่มนุษย์จะพึงมีได้ ความสุขจากกามจึงเปรียบเสมือนดินเท่านั้น เพราะเป็นความสุขที่หยาบที่สุด สุขน้อยที่สุด มีเงื่อนไขมากที่สุด แต่มันเป็นสิ่งหาได้ง่ายที่สุดในยุคนี้เท่านั้นเอง