คนไม่ใช้ ไม่ควรพยายาม

เราเป็นคนหนึ่งที่อยากที่จะอยู่คนเดียว แต่เมื่อมีเธอเข้ามาในสถานที่ ที่ทำงาน ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เราเริ่มมีอาการชอบเธอ ไม่รู้เป็นเพราะเพื่อนแซว หรือ เป็นเพราะเราเอง เราบอกกับตัวเองมาตลอด ว่ามีแฟนที่ทำงานที่เดียวกันมันจะทำให้เราเจ็บ ถ้าวันหนึ่งเราทะเลาะกันเราจะทำหน้ายังไงไปทำงาน สุดท้ายผมก็แพ้ให้กับใจตัวเอง จากวันนั้นเราก็เริ่มที่จะจีบ เริ่มทำหลายๆให้เขา ด้วยที่เราหัวใจไม่แข็งแรง เลยบอกไปตรงๆเลยว่า เราชอบเขา เขาบอกว่ารู้เเล้ว แต่เเล้วคำตอบที่ได้กลับมาคือเขาไม่อยากมีแฟน เขาไม่อยากมีอะไรมาผูกมัด ให้เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันไปนั้นเหละดีสุดเเล้ว แต่เราก็ไม่ทิ้งความพยายาม เราบอกว่าเธอจะชอบหรือไม่ชอบ เราไม่ว่าอะไร แต่เราจะทำในส่วนของเราก็พอ เเล้วเราก็เริ่มคุยกัน ด้วยเพราะงาน หรือ เรื่องส่วนตัวนั้นไม่ทราบ เราคุยกันมาเรื่อยๆ เขาก็บอก ว่า เขามีคนคุยเยอะนะ ที่ผ่านมาเขาเจอแต่เรื่องแย่ๆมาตลอด จะให้เขามามั่นใจ ผูกใจไว้แค่เราคนเดียวคงไม่ได้ เขากลัวมันเป็นเหมือนครั่งที่ผ่านมา เราบอกว่าเราเข้าใจ เรายังยืนยันว่าเราจะชอบเหมือนเดิมนั้นเหละ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เริ่มจะสนิทกัน จนวันนี้ เราคิดว่า เขาเข้ามาอยู่ในความคิดเรามากเกินไป เราคิดว่าเริ่มรักเขาเเล้ว เราคุยกันทุกวันก่อนนอน นั่นไม่ใช่ประเด็น แต่ตอนที่เราไปไหนด้วยกัน เราจะเห็นเขาเล่นโทรศัทพท์ หรือมีสายเข้ามาตลอด เขาก็จะลุกไปคุย หรือไปเข้าห้องน้ำ เขาเห็นเราก็มีถามนะว่านอยด์ไหม เราก็ถามนะว่าเรามีสิทธิ์ไหมละเขาก็บอกว่าไม่ เราก็บอกว่าตามนั้นทั้งที่ข้างในแหลกไปหมดเเล้ว เราอยากจะมายืนอยู่ในจุดเดียวกับเขา เราไม่อยากวิ่งแล้วคนนึ่งเดิน เราไม่อยากวิ่งเเล้วเเล้วอยากจะมาเดินข้างๆเขาแทน อยากรู้สึกเท่าที่เขารู้สึก เราไม่อยากคิดมากทุกเขาที่เห็นเขาออนไลน์ เราก็คิดนะ เขาคงคุยกับคนของเขา เราไม่อยากคิดแบบนี้เลยโคตรจุกเวลาที่เห็นเขา ผิดที่เราตั้งแต่แรกเองเหละ ผมคิดนะ สิ่งที่ผมจะทำคือเป็นเหมือนเดิมนั่นเหละ รับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองสร้างขึ้นมา จากข้อความทั้งหมดนี้ขอเป็นแค่พื่นที่เล็กๆไว้ระบายนะครับถ้าไครเสียเวลากับข้อความนี้ก็ขออภัยด้วยนะครับ