ถ้าเรามีคนที่เรารักมากๆ แต่คนที่บ้านไม่ยอมรับ ควรทำยังไง

ฉันมีแฟนอยู่คนหนึ่งค่ะ สำหรับฉันเค้านิสัยดีมาก ใจเย็น ยอมรับในสิ่งที่เราเป็น ไม่สวมหน้ากากเข้าหาฉัน วันแรกเป็นยังไง ทุกวันนี้เค้าก็ยังคงเป็นอย่างงั้น แต่น่าเสียดายที่ฉันต้องแอบคบ แอบคุย แอบนัดเจอ อยู่กันแบบหลบๆซ่อนๆ คนที่บ้านให้คำตอบฉันแค่ ฉันยังเด็ก อายุแค่17 ยังไม่สมควรมีความรัก สมควรเรียนไปก่อน แต่สำหรับฉัน ฉันว่าเราสามารถมีความรักได้ ไม่ว่าจะอายุเท่าใหร่ แต่แค่อย่าทำอะไรที่มันเสียหายและเกินเลยก็พอ ฉันเคยถามแฟนฉันนะ ว่าไม่เบื่อหรอที่ต้องหลบๆซ่อนๆ เค้าก็บอก ทนได้ 'แค่หนูรักพี่ พี่รักหนู แค่นี้เรื่องจิ๊บๆ' ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าพูดจิงรึป่าว แต่เค้าก็คอยอยู่ข้างๆฉันตลอด คอยเตือนสติ ไม่ยอมปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว เวลาฉันงอลเค้าก็ง้อ แต่เวลาที่เค้างอล กลับเป็นฉันที่ไม่เคยง้อเขาเลย จนมาจุดๆหนึ่ง ที่ฉันอยากรู้ว่า เค้าทนกับคนอย่างฉันได้ยังไง คำตอบเค้าคือ  เค้ากลัวฉันหายไป เค้ากลัวฉันคุยกับคนอื่น เค้ากลัวว่าจะไม่มีฉัน เพราะฉันกับเค้าอยู่ใกลกัน เค้าเลยไม่กล้าที่จะงอลนาน ไม่กล้าที่จะงี่เง่าใส่ฉัน แปลกนะ สำหรับฉัน ฉันคิดว่า คนอายุ20 จะจิงจังอะไรกับใครขนาดนี้เลยหรอ แต่เค้าก็ทำให้ฉันเห็นนะ ว่าเค้าสามารถดูแลฉันได้ สามารถทนกับความปากหมา ความใจร้อนของฉันได้ แต่ติดอยู่อย่างหนึ่ง คงหนีไม่พ้นคนทางบ้าน ฉันคิดในแง่ดีมาตลอดนะ ว่าเค้าคงเป็นห่วงเรา เลยพูดเลยเตือน แต่พอนานวัน เค้าก็เริ่มที่จะให้ฉันบล็อกเฟจ ไลน์ ทุกๆอย่าง จนฉันคิดว่า เค้าเริ่มกีดกัน ฉันผิดใหมที่มองคนทางบ้านแบบนี้ แต่สำหรับฉัน ฉันว่าเรื่องความรัก บางทีเราก็ควรที่จะเรียนรู้ด้วยตัวเอง มีใครคิดแบบฉันใหม ^~^