ระบบรถไฟดีจริงๆ
- แต่บางทีไป รถบัส ก็แสนสะดวกสบาย ถนนโล่งรถไม่ติด เช่น รถบัสไปฟูจิ รถบัสไปกลับสนามบิน
- จากดิสนีย์มีรถบัสไปสนามบินด้วยนะครับ จัดเป็นแรร์ไอเท็ม ต้องงมหากันนานมาก มาเจออยู่ตรงสถานีหน้าโรงแรม ไม่ใช่สถานีที่ติดรถไฟฟ้า ไม่ต้องจองแจ้งเจ้าหน้าที่แล้วขึ้นไปนั่งเลย จ่ายปลายทาง
- สถานนีรถไฟใต้ดินใหญ่โต คงสร้างกันมาต่อเนื่อง บางทียังกับรังมด เช่น อากิบะฮาระ หรือชินจูกุ หารูไม่เจอเหมือนกันว่าไปไงต่อ ทริกคือ ถ้าหาไม่เจอจริงๆ ลองหันหลังกลับ ส่วนใหญ่อยู่ด้านหลังเรานี่แหละ
ภาษาอังกฤษมีปัญหาสุดๆ
- ฝรั่งเองยังยืนงง รถไฟยกเลิก ประกาศออกอากาศทั้งภาษาญี่ปุ่น อังกฤษ และจีน แต่มีแต่คนญี่ปุ่นเท่านั้นที่ขยับตัวไปจุดอื่น ฝรั่งยืนต่อไปฟังไม่ออก
- พนักงานระดับล่างๆ เช่น คนขับรถเริ่มจะฟังและพูดอังกฤษไม่ออก ต้องใช้แอบแปลเอา
- รถไฟฟ้าสายใหม่ๆ เหมือนประเทศอื่น มีภาษาอังกฤษพอจะเข้าใจได้ แต่สายเก่าๆ แถบตะวันตกของเมือง มีแต่ภาษาญี่ปุ่นล้วน ต้องสังเกตป้ายดีๆ หลงง่ายมาก
อากาศ
- หนาวมาก แม้ว่าจะสิบกว่าองศา แต่ ลมแรง ยิ่งบางวันฝนตกด้วยนี่ นึกว่าตัวเองเป็นหนูน้อยหมวกแดงเลยทีเดียว ขนาดใส่ของครบตัวนอก ตัวกลาง ตัวใน ยังเอาไม่อยู่ อันนี้จริงๆ มันแล้วแต่ชอบ แต่คงทำให้ผมชอบยาก
- ใครเกลียดกลิ่นบุหรี่ ต้องทำใจ ในเมืองมีที่สูบบุหรี่ในเมืองเป็นสัดส่วนมาก แต่ ถ้าอยู่ในที่สาธารณะ จะได้กลิ่นบุหรี่ตลอด น่าจะเป็นควันบุหรี่มือ 3 อยู่ที่โน่น 5 วัน ได้กลิ่นบุหรี่ทุกที่น่าจะสูบกันหนักจริงๆ คนไม่ได้สูบยังรู้สึกเหมือนสูบเอง มันเป็นสิทธิ์เขาจะห้ามคงยาก แต่ใครไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ต้องทำใจ
บริการอย่างมืออาชีพ ใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ
- อันนี้ต้องยกให้เขาว่าดีจริงๆ ทุกรายละเอียดที่เขาทำ เช่น คราวนี้ไปกับสายการบิน ANA แอร์เดินบริการไม่ได้หยุด ต่างจากป้า Cathey มากเรียกยังไม่หันมามอง แถมเนี๊ยบทุกรายละเอียด จะกินจะเอาอะไร สบตาแว๊บเดียวเดินมาหาเลย ตอนลงเครื่องยังมายืนบอกว่าไปทางไหน แถมขนกระเป๋าออกมาจากสายพานมาวางเป็นชุดๆ อย่างเป็นระเบียบไม่ต้องไปหาเองเอง
อาหาร
- แล้วแต่คนชอบ ส่วนตัวไม่ชอบ เค็มๆ จืดๆ มันๆ ปนๆ กันไป แถมส่วนใหญ่มาเป็นหลุมๆ ไม่รู้ว่าเป็นผักอะไรกันบ้าง ซื้อบุฟเฟ่อาหารเช้าที่โรงแรมวันนึง ตื่นมาเจออาหารเป็นถ้วยเล็กๆ ให้เลือกหยิบ ข้างในคืออะไรก็ไม่ทราบได้ เห็นฝรั่งที่มาก็มารุมกันที่ถ้วย yogurt กับ ถ้วย cereal นี่แหละ เพราะที่เหลือคืออะไรก็ไม่รู้กินไม่ได้
- ขึ้น ANA ออกจากไทย น่าจะครัวการบินไทย อาหารอร่อยมาก แต่ขากลับน่าจะครัวเขาเอง เจอพวกอาหารถ้วยๆ อีกแล้ว ไม่อร่อยซักอย่าง
คนญี่ปุ่น...
- ต้องบอกว่าทุกสังคมมันก็มีดีเลวปะปนไป แต่รวมๆ ต้องบอกว่ารู้สึกแห้งแล้งหัวใจ เคารพความเป็นส่วนตัวของคนอื่นมากจริงๆ มากจนเกินธรรมชาติมนุษย์ ไม่สนใจใดๆ ทั้งสิ้น ครั้งนี้ไปกับลูก 8 ขวบครับ กระเป๋ามันเยอะแต่ก็ขนกันเองไหวอยู่ ขนๆ ลงบันไดรถไฟฟ้าเองได้ ก็แค่เอาไปวางแล้วผู้ใหญ่กำลังวิ่งขึ้นมาขนใหม่ แต่มีฝรั่งหัวทอง เข้ามาช่วยเด็กในทริปนี้ถึง 3 ครั้ง ส่วนเจ้าบ้านเดินอย่างเดียวเผลอจะถูกชนตกบันไดอีก พี่รีบ
- อยู่ไทยเรานี้ อาจจะอันตรายมีมิจฉาชีพ แต่ส่วนใหญ่คนไทยเรายังเอื้อเฟื้อสัมผัสแล้วอบอุ่น เข็นกระเป๋าอยู่สุวรรณภูมิ พูดลอยๆ ว่ารถเข็นขึ้นไหวเหรอ รปภ บอกว่าไหวๆ เข้ามาช่วย ลักษณะนี้ไม่พบที่โน่น เดินงมหาอะไรแทบจะมุดไปอีกซีกโลก เขาก็จะไม่สนใจถ้าเราไม่ไปหาโดยตรง (ซึ่งไปหาแล้วก็พูดกันไม่รู้เรื่องอีก)
- นอกจากอาการจะหนาวแล้วรู้สึกหัวใจแห้งแล้งมาก
ผลิตภัณฑ์
- รูปลักษณ์สวยงาม อร่อยตามสมควรไม่มีอันไหนต้องทิ้ง แต่ ไม่ว้าว ไม่เห็นมันจะดีกว่าของบ้านเราเลยของเราที่มันดูไม่ดี แค่มันใส่ถุงดูบ้านนอกไปหน่อยแค่นั้น
เอาจริงๆ มันที่ญี่ปุ่นก็เป็นประเทศที่ดี น่าเที่ยว เราก็แค่เลือกจำสิ่งที่ดีๆ ลืมสิ่งที่แย่ๆ แล้วคิดว่าทุกที่มันก็มีดีเลวปะปนกันไป
แต่ก็อยากจะบอกให้โลกรู้จริงๆ เลย ว่ามันก็ใช่ว่าจะดีเหมือนในภาพลักษณ์ที่เราคิดถึงนะ อย่าไปหวังมาก
ไทยเราเอง ถ้าเลียนแบบเขามาในบางเรื่อง เช่น วางระบบให้พนักงานมีกำหนดหน้าที่ในงานชัดๆแล้วทำกันจริงจังกว่านี้บ้าง ของขายให้ไปปรึกษานักออกแบบผลิตภัณฑ์บ้าง รักษาความสะอาดของสถานที่ท่องเที่ยวอีกหน่อยเพราะมันใช้ทำเงิน ไม่ต้องไปแข่งกับเขาเรื่องที่แข่งไม่ได้ เช่น
เทคโนโลยี เงินทุนสร้างสิ่งก่อสร้าง ถ้าปรับปรุงขึ้นบ้าง ประเทศเราน่าเที่ยวกว่าเยอะ
ไปญี่ปุ่นด้วยตนเองกับข้อมูลเล็กน้อยที่อยากจะบอก
- แต่บางทีไป รถบัส ก็แสนสะดวกสบาย ถนนโล่งรถไม่ติด เช่น รถบัสไปฟูจิ รถบัสไปกลับสนามบิน
- จากดิสนีย์มีรถบัสไปสนามบินด้วยนะครับ จัดเป็นแรร์ไอเท็ม ต้องงมหากันนานมาก มาเจออยู่ตรงสถานีหน้าโรงแรม ไม่ใช่สถานีที่ติดรถไฟฟ้า ไม่ต้องจองแจ้งเจ้าหน้าที่แล้วขึ้นไปนั่งเลย จ่ายปลายทาง
- สถานนีรถไฟใต้ดินใหญ่โต คงสร้างกันมาต่อเนื่อง บางทียังกับรังมด เช่น อากิบะฮาระ หรือชินจูกุ หารูไม่เจอเหมือนกันว่าไปไงต่อ ทริกคือ ถ้าหาไม่เจอจริงๆ ลองหันหลังกลับ ส่วนใหญ่อยู่ด้านหลังเรานี่แหละ
ภาษาอังกฤษมีปัญหาสุดๆ
- ฝรั่งเองยังยืนงง รถไฟยกเลิก ประกาศออกอากาศทั้งภาษาญี่ปุ่น อังกฤษ และจีน แต่มีแต่คนญี่ปุ่นเท่านั้นที่ขยับตัวไปจุดอื่น ฝรั่งยืนต่อไปฟังไม่ออก
- พนักงานระดับล่างๆ เช่น คนขับรถเริ่มจะฟังและพูดอังกฤษไม่ออก ต้องใช้แอบแปลเอา
- รถไฟฟ้าสายใหม่ๆ เหมือนประเทศอื่น มีภาษาอังกฤษพอจะเข้าใจได้ แต่สายเก่าๆ แถบตะวันตกของเมือง มีแต่ภาษาญี่ปุ่นล้วน ต้องสังเกตป้ายดีๆ หลงง่ายมาก
อากาศ
- หนาวมาก แม้ว่าจะสิบกว่าองศา แต่ ลมแรง ยิ่งบางวันฝนตกด้วยนี่ นึกว่าตัวเองเป็นหนูน้อยหมวกแดงเลยทีเดียว ขนาดใส่ของครบตัวนอก ตัวกลาง ตัวใน ยังเอาไม่อยู่ อันนี้จริงๆ มันแล้วแต่ชอบ แต่คงทำให้ผมชอบยาก
- ใครเกลียดกลิ่นบุหรี่ ต้องทำใจ ในเมืองมีที่สูบบุหรี่ในเมืองเป็นสัดส่วนมาก แต่ ถ้าอยู่ในที่สาธารณะ จะได้กลิ่นบุหรี่ตลอด น่าจะเป็นควันบุหรี่มือ 3 อยู่ที่โน่น 5 วัน ได้กลิ่นบุหรี่ทุกที่น่าจะสูบกันหนักจริงๆ คนไม่ได้สูบยังรู้สึกเหมือนสูบเอง มันเป็นสิทธิ์เขาจะห้ามคงยาก แต่ใครไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ต้องทำใจ
บริการอย่างมืออาชีพ ใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ
- อันนี้ต้องยกให้เขาว่าดีจริงๆ ทุกรายละเอียดที่เขาทำ เช่น คราวนี้ไปกับสายการบิน ANA แอร์เดินบริการไม่ได้หยุด ต่างจากป้า Cathey มากเรียกยังไม่หันมามอง แถมเนี๊ยบทุกรายละเอียด จะกินจะเอาอะไร สบตาแว๊บเดียวเดินมาหาเลย ตอนลงเครื่องยังมายืนบอกว่าไปทางไหน แถมขนกระเป๋าออกมาจากสายพานมาวางเป็นชุดๆ อย่างเป็นระเบียบไม่ต้องไปหาเองเอง
อาหาร
- แล้วแต่คนชอบ ส่วนตัวไม่ชอบ เค็มๆ จืดๆ มันๆ ปนๆ กันไป แถมส่วนใหญ่มาเป็นหลุมๆ ไม่รู้ว่าเป็นผักอะไรกันบ้าง ซื้อบุฟเฟ่อาหารเช้าที่โรงแรมวันนึง ตื่นมาเจออาหารเป็นถ้วยเล็กๆ ให้เลือกหยิบ ข้างในคืออะไรก็ไม่ทราบได้ เห็นฝรั่งที่มาก็มารุมกันที่ถ้วย yogurt กับ ถ้วย cereal นี่แหละ เพราะที่เหลือคืออะไรก็ไม่รู้กินไม่ได้
- ขึ้น ANA ออกจากไทย น่าจะครัวการบินไทย อาหารอร่อยมาก แต่ขากลับน่าจะครัวเขาเอง เจอพวกอาหารถ้วยๆ อีกแล้ว ไม่อร่อยซักอย่าง
คนญี่ปุ่น...
- ต้องบอกว่าทุกสังคมมันก็มีดีเลวปะปนไป แต่รวมๆ ต้องบอกว่ารู้สึกแห้งแล้งหัวใจ เคารพความเป็นส่วนตัวของคนอื่นมากจริงๆ มากจนเกินธรรมชาติมนุษย์ ไม่สนใจใดๆ ทั้งสิ้น ครั้งนี้ไปกับลูก 8 ขวบครับ กระเป๋ามันเยอะแต่ก็ขนกันเองไหวอยู่ ขนๆ ลงบันไดรถไฟฟ้าเองได้ ก็แค่เอาไปวางแล้วผู้ใหญ่กำลังวิ่งขึ้นมาขนใหม่ แต่มีฝรั่งหัวทอง เข้ามาช่วยเด็กในทริปนี้ถึง 3 ครั้ง ส่วนเจ้าบ้านเดินอย่างเดียวเผลอจะถูกชนตกบันไดอีก พี่รีบ
- อยู่ไทยเรานี้ อาจจะอันตรายมีมิจฉาชีพ แต่ส่วนใหญ่คนไทยเรายังเอื้อเฟื้อสัมผัสแล้วอบอุ่น เข็นกระเป๋าอยู่สุวรรณภูมิ พูดลอยๆ ว่ารถเข็นขึ้นไหวเหรอ รปภ บอกว่าไหวๆ เข้ามาช่วย ลักษณะนี้ไม่พบที่โน่น เดินงมหาอะไรแทบจะมุดไปอีกซีกโลก เขาก็จะไม่สนใจถ้าเราไม่ไปหาโดยตรง (ซึ่งไปหาแล้วก็พูดกันไม่รู้เรื่องอีก)
- นอกจากอาการจะหนาวแล้วรู้สึกหัวใจแห้งแล้งมาก
ผลิตภัณฑ์
- รูปลักษณ์สวยงาม อร่อยตามสมควรไม่มีอันไหนต้องทิ้ง แต่ ไม่ว้าว ไม่เห็นมันจะดีกว่าของบ้านเราเลยของเราที่มันดูไม่ดี แค่มันใส่ถุงดูบ้านนอกไปหน่อยแค่นั้น
เอาจริงๆ มันที่ญี่ปุ่นก็เป็นประเทศที่ดี น่าเที่ยว เราก็แค่เลือกจำสิ่งที่ดีๆ ลืมสิ่งที่แย่ๆ แล้วคิดว่าทุกที่มันก็มีดีเลวปะปนกันไป
แต่ก็อยากจะบอกให้โลกรู้จริงๆ เลย ว่ามันก็ใช่ว่าจะดีเหมือนในภาพลักษณ์ที่เราคิดถึงนะ อย่าไปหวังมาก
ไทยเราเอง ถ้าเลียนแบบเขามาในบางเรื่อง เช่น วางระบบให้พนักงานมีกำหนดหน้าที่ในงานชัดๆแล้วทำกันจริงจังกว่านี้บ้าง ของขายให้ไปปรึกษานักออกแบบผลิตภัณฑ์บ้าง รักษาความสะอาดของสถานที่ท่องเที่ยวอีกหน่อยเพราะมันใช้ทำเงิน ไม่ต้องไปแข่งกับเขาเรื่องที่แข่งไม่ได้ เช่น
เทคโนโลยี เงินทุนสร้างสิ่งก่อสร้าง ถ้าปรับปรุงขึ้นบ้าง ประเทศเราน่าเที่ยวกว่าเยอะ