ถ้ายกเป็นลูกบุญธรรม ก็ทำใจเลยว่าอาจไม่ได้เจอลูกอีกค่ะ ดีไม่ดีลูกจะพาลเกลียดเราในอนาคตด้วย เพราะไม่รู้ว่าพ่อแม่สามีคุณจะสอนอะไร


และอย่าได้คาดหวังว่าในอนาคตโตมาแล้วเค้าจะทดแทนบุญคุณใดๆ เพราะคุณไม่ได้เลี้ยงเค้า นิสัยใจคอก็จะเหมือนคนแปลกหน้า แม้นั่นจะเป็นลูกเรา

กลับไปมองหน้าลูก ถามใจตัวเอง ว่าต้องปารอะไร ทำไมลูกคนเดียวถึงเลี้ยงไม่ไหว

ไปต่างประเทศในยุคนี้นั้นไม่ยากเลย ง่ายมาก ง่ายจริงๆ ไม่จำเป็นจะต้องใช้เงินเยอะหรืออะไรด้วยซ้ำ ทันการศึกษามีเพียบ อินเตอเนตมี โอกาสมีเกือบเท่าๆ กัน อยู่ที่การใส่ใจและขวนขวายของคนเป็นแม่ล้วนๆ

ถามใจคัวเองว่าเพราะอะไรถึงจะยกลูกให้เค้า ถามลูกรึยังว่าลูกอยากไปกับย่าไหม ถ้าไม่เจอแม่อีกลูกจะว่าอย่างไร

ตลกกกกอะะะะ

ทำไมยอมยกลูกตัวเองให้คนอื่น

สามารถทำให้คลอดมาได้ทำไมเลี้ยงไม่ได้ ทำไมถึงทิ้งลูกในไส้ไป นึกถึงในวันที่โรงเรียนต้องเชิญแม่ไปงานที่โรงเรียนแล้วไม่มีแม่ในวันนั้นเหมือนคนอื่น คนเป็นลูกรู้วึกแย่มากนะ ยิ่งมาเจอคำว่า แม่แท้ๆ ยกเราให้คนอื่นนี่แทบกระอั่ก