คำถาม : ถ้าครอบครัวมุ่งเป้าจะให้เป็นหมอ ควรขอเรียนการแสดงมั้ยคะ ?
สวัสดีค่ะ คือเรา เป็นคนที่เรียนได้คะแนนดีระดับหนึ่งทุกคนในครอบครัวเลยคาดหวังอยากให้เป็นหมอ แต่ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าจะทำอาชีพอะไรในอนาคต มันไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ แต่ที่สนใจที่สุดก็คือ นักแสดง ไอดอล เราชอบแร็พ เต้น ร้องเพลง เล่นดนตรี วาดรูป แล้วก็แสดงบทบาทสมมุติ
เวลาทำงานกลุ่มที่โรงเรียน ก็จะมีโอกาสได้ทำ คือรู้สึกมีความสุข ผ่อนคลายเวลาที่ได้ทำ แต่ด้วยครอบครัวเป็นคนที่ค่อนข้างปิดพอสมควรเลย เค้าจะวางเส้นทางไว้ให้เราหมดแล้ว พอเราเริ่มใจอาชีพในแล้วเราคุยกับเค้า เราจะทะเลาะกันตลอด แต่เราก็เลือกอาชีพที่ดูวิทย์ๆ แพทย์ๆ ไปคุย เช่น วิศวะ เค้าก็บอกว่าเงินเดือนน้อยตกงาน สัตวแพทย์ เค้าก้บอกว่า "มันต่ำกว่าเทคนิคการแพทย์ที่แม่ทำอีกนะ" เราก็เลยคิดว่าถ้าพูดเรื่องงานแสดงหรือไอดอลยังไงก็ไม่ผ่าน แต่ด้วยความที่เราร้องเพลงไม่เพราะเลย แร็พเพื่อนก็ถามว่าบ่นไร เต้นก็พึ่งมาเริ่มลองโคฟ แต่ไม่มีเบสิกอะไรเลย เพื่อนก็หัวเราะกันนะ แต่เราก็ดีใจนะที่ทำเพื่อนหัวเราะ เราชอบทำอะไรตลกๆในเพื่อนหัวเราะอย่แล้วอะ มันดูเหมือนมีความสุขคลุ้งกระจายไปหมด

เรามีความสุขมากแต่มันก้แอบอายนะ 5555
แต่จริงๆเาเป็นคนไม่ชอบอยู่กับคนนะ แบบกลัวคน กลัวสายตาที่คนรอบข้างเค้ามองมา แบบที่คนเยอะๆอะไรยังงี้ แต่ถ้าเค้าเข้ามาคุย ความู้สึกกลัวมันจะหายไปนะ มันจะตื่นเต้นที่ได้คุย แล้วถ้ายิ่งยิ้มนะ โอโหบอกเลย คุยได้สบายมาก แต่เราเปิดประเด็นไม่เก่งนะ แต่พอคุยไปเรื่อยๆ จะรู้เลยว่าเราแสบและกวนมากกก แต่เราก็มีโลกส่วนตัวสูงนะเวลาอยู่บ้านหรือที่ๆเราคุ้นเคยหรือตั้งใจทำอะไรอยู่ นอกประเด็นไปเยอะละ 555 กลับมาก่อนนนนน
ก็นั้นแหละเราไม่อยากเป็นหมอ เราชอบจิตวิทยาแล้วก็ร่างกายสิ่งมีชีวิตนะ เราก็เลยคิดว่าเรียนหมอก็น่าจะไหวแหละ ตอนนี้เราจะขึ้น ม.3 ค่ะ เราเลยอยากเรียนการแสดงส่วนนึงเพราะมันช่วยเรื่องบุคคลิก วิธีคิด มันเอาไปใช้ได้จริงๆอะ หรืออาจมีโอกาสได้ทำงาน....
อยากได้ลองทำในสิ่งที่ตัวเองชอบสักครั้ง อย่างน้อยก็ก่อนขึ้น ม.ปลาย ที่ต้องเตรียมสอบเข้าหมอ คงไม่มีโอกาสได้เรียนแล้ว เพราะยังไงก็ต้องเทเวลาไปให้การสอบเข้ามหาวิทยาลัย
เหมือนเราเลื่อนเจอว่า พี่ฟรัง (น่าจะใช่นะ) พี่เค้าก็ทำงานแสดงแล้วพี่เค้าก็สอบติดหมอด้วย
พูดง่ายๆก็เหมือน อยากจะเจริญรอยตาม
ข้อมูลเผื่อจำเป็น : ฐานะครอบครัวอยู่ในระดับกลางๆ ยกย่องคนที่เรียนเก่ง จะมีตัวตนในครอบครัวหนู คุณต้องเป็นคนคะแนนระดับท็อปของสายชั้น
ไม่เปิดรับเพศที่สาม เค้าจะบอกคุณว่าอะไรก็ได้ขอแค่คุณเป็นคนดีและมีความสุข แต่พอคุณเสนออะไรไป จะโดนปฏิเสธทั้งหมด เค้าจะโฟกัสทางที่เค้าอยากให้เดินเท่านั้น เป็นครอบครัวที่ขี้แซะ ขี้ล้อ (เราโดนล้อว่าหน้าจิ้งจก , วันๆไม่ทำอะไรอ่านหนังสืออย่างเดียวกินขี้เป็นอาหาร) ทำมีมมาด่าเล่นกัน คิดแทนเราตลอดไม่ว่าใครจะถามอะไรคุณ เสียงที่ตอบจะไม่ใช่เสียงคุณเลย ประหนึ่งเค้ารู้ทุกอย่าง (คนที่ควรจะเข้าใจที่สุดกลับไม่เข้าใจอะไรในตัวชั้นเลย) ทั้งโลกของเรามีแต่แม่ที่เราพอจะกล้าพูดด้วย แต่ตอนนี้ก็เริ่มจางหายไปเรื่อยๆ
คำถามเสริม : เคยมีคนบอกว่า เราเขียนอธิบาย หรือ ถ่ายทอดอารมณ์ได้ดี มันจริงหรอคะ? เคยมีคนชมคนสองคนเองค่ะ


นึกคำถามไม่ออกแล้วเนี่ยยย ว่าจะถามอะไรทุกคน นั่งเขียนไปเรื่อยๆ แล้วพยายามจะสรุปคำถามให้ทุกคน ปวดหัวเลยยย ประเด็นแตกย่อยเว่อร์
อยากทำงานในวงการบันเทิง แต่พ่อแม่อยากให้เป็นหมอ
สวัสดีค่ะ คือเรา เป็นคนที่เรียนได้คะแนนดีระดับหนึ่งทุกคนในครอบครัวเลยคาดหวังอยากให้เป็นหมอ แต่ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าจะทำอาชีพอะไรในอนาคต มันไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ แต่ที่สนใจที่สุดก็คือ นักแสดง ไอดอล เราชอบแร็พ เต้น ร้องเพลง เล่นดนตรี วาดรูป แล้วก็แสดงบทบาทสมมุติ
เวลาทำงานกลุ่มที่โรงเรียน ก็จะมีโอกาสได้ทำ คือรู้สึกมีความสุข ผ่อนคลายเวลาที่ได้ทำ แต่ด้วยครอบครัวเป็นคนที่ค่อนข้างปิดพอสมควรเลย เค้าจะวางเส้นทางไว้ให้เราหมดแล้ว พอเราเริ่มใจอาชีพในแล้วเราคุยกับเค้า เราจะทะเลาะกันตลอด แต่เราก็เลือกอาชีพที่ดูวิทย์ๆ แพทย์ๆ ไปคุย เช่น วิศวะ เค้าก็บอกว่าเงินเดือนน้อยตกงาน สัตวแพทย์ เค้าก้บอกว่า "มันต่ำกว่าเทคนิคการแพทย์ที่แม่ทำอีกนะ" เราก็เลยคิดว่าถ้าพูดเรื่องงานแสดงหรือไอดอลยังไงก็ไม่ผ่าน แต่ด้วยความที่เราร้องเพลงไม่เพราะเลย แร็พเพื่อนก็ถามว่าบ่นไร เต้นก็พึ่งมาเริ่มลองโคฟ แต่ไม่มีเบสิกอะไรเลย เพื่อนก็หัวเราะกันนะ แต่เราก็ดีใจนะที่ทำเพื่อนหัวเราะ เราชอบทำอะไรตลกๆในเพื่อนหัวเราะอย่แล้วอะ มันดูเหมือนมีความสุขคลุ้งกระจายไปหมด
แต่จริงๆเาเป็นคนไม่ชอบอยู่กับคนนะ แบบกลัวคน กลัวสายตาที่คนรอบข้างเค้ามองมา แบบที่คนเยอะๆอะไรยังงี้ แต่ถ้าเค้าเข้ามาคุย ความู้สึกกลัวมันจะหายไปนะ มันจะตื่นเต้นที่ได้คุย แล้วถ้ายิ่งยิ้มนะ โอโหบอกเลย คุยได้สบายมาก แต่เราเปิดประเด็นไม่เก่งนะ แต่พอคุยไปเรื่อยๆ จะรู้เลยว่าเราแสบและกวนมากกก แต่เราก็มีโลกส่วนตัวสูงนะเวลาอยู่บ้านหรือที่ๆเราคุ้นเคยหรือตั้งใจทำอะไรอยู่ นอกประเด็นไปเยอะละ 555 กลับมาก่อนนนนน
ก็นั้นแหละเราไม่อยากเป็นหมอ เราชอบจิตวิทยาแล้วก็ร่างกายสิ่งมีชีวิตนะ เราก็เลยคิดว่าเรียนหมอก็น่าจะไหวแหละ ตอนนี้เราจะขึ้น ม.3 ค่ะ เราเลยอยากเรียนการแสดงส่วนนึงเพราะมันช่วยเรื่องบุคคลิก วิธีคิด มันเอาไปใช้ได้จริงๆอะ หรืออาจมีโอกาสได้ทำงาน.... อยากได้ลองทำในสิ่งที่ตัวเองชอบสักครั้ง อย่างน้อยก็ก่อนขึ้น ม.ปลาย ที่ต้องเตรียมสอบเข้าหมอ คงไม่มีโอกาสได้เรียนแล้ว เพราะยังไงก็ต้องเทเวลาไปให้การสอบเข้ามหาวิทยาลัย
เหมือนเราเลื่อนเจอว่า พี่ฟรัง (น่าจะใช่นะ) พี่เค้าก็ทำงานแสดงแล้วพี่เค้าก็สอบติดหมอด้วย
พูดง่ายๆก็เหมือน อยากจะเจริญรอยตาม
ข้อมูลเผื่อจำเป็น : ฐานะครอบครัวอยู่ในระดับกลางๆ ยกย่องคนที่เรียนเก่ง จะมีตัวตนในครอบครัวหนู คุณต้องเป็นคนคะแนนระดับท็อปของสายชั้น
ไม่เปิดรับเพศที่สาม เค้าจะบอกคุณว่าอะไรก็ได้ขอแค่คุณเป็นคนดีและมีความสุข แต่พอคุณเสนออะไรไป จะโดนปฏิเสธทั้งหมด เค้าจะโฟกัสทางที่เค้าอยากให้เดินเท่านั้น เป็นครอบครัวที่ขี้แซะ ขี้ล้อ (เราโดนล้อว่าหน้าจิ้งจก , วันๆไม่ทำอะไรอ่านหนังสืออย่างเดียวกินขี้เป็นอาหาร) ทำมีมมาด่าเล่นกัน คิดแทนเราตลอดไม่ว่าใครจะถามอะไรคุณ เสียงที่ตอบจะไม่ใช่เสียงคุณเลย ประหนึ่งเค้ารู้ทุกอย่าง (คนที่ควรจะเข้าใจที่สุดกลับไม่เข้าใจอะไรในตัวชั้นเลย) ทั้งโลกของเรามีแต่แม่ที่เราพอจะกล้าพูดด้วย แต่ตอนนี้ก็เริ่มจางหายไปเรื่อยๆ
คำถามเสริม : เคยมีคนบอกว่า เราเขียนอธิบาย หรือ ถ่ายทอดอารมณ์ได้ดี มันจริงหรอคะ? เคยมีคนชมคนสองคนเองค่ะ
นึกคำถามไม่ออกแล้วเนี่ยยย ว่าจะถามอะไรทุกคน นั่งเขียนไปเรื่อยๆ แล้วพยายามจะสรุปคำถามให้ทุกคน ปวดหัวเลยยย ประเด็นแตกย่อยเว่อร์