เคยใช้ชีวิตอยู่กับแฟนกันนานสุดกี่ปีคะ

เราอายุ 30++แล้ว ทำงานกรุงเทพฯ ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ เช่าเขาอยู่ และเดินทางขนส่งสาธารณะ เข้าใจว่ามันอาจจะดูไม่มีอะไรเป็นของตัวเองให้คนอื่นเห็น (แต่เรามีงาน มีเงินเก็บ ไม่มีหนี้นะคะ) คำถามของเราคือ การไ

เปิดตัวคนที่คุยอยู่ให้พี่ที่ทำงานดู อีกสองวันโดนเทแบบหายไปไม่ลาเลยย เศร้าใจมาก เจ็บหนัก ขอวิธีทำใจ

ถึงจะผ่านความเศร้า ความเหงาไปได้

อยากเลิกกับแฟนเพียงเพราะเราไม่ได้เรียนปริญญาตรีเหมือนเรา อีกอย่างเรากังวัลเรื่องครอบครัวด้วยเพราะครอบครัวเราไม่ชอบคนที่ไม่ได้เรียนอย่างแฟนเก่าเขาไม่โอเคเลยที่แฟนหยุดเรียนมาทำเซเว่น ครอบครัวเราไม่ได้ดู

เราควรจัดการความรู้สึกอย่างไรคะ คือไปรับรู้มาว่าแฟนเก่าของแฟนมีแต่คนรอบข้างชอบ กลับกันกับเรามีแต่คนรอบตัวเกลียดเรา นินทาเราค่ะ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงดีกว่าเราในทุกๆ เรื่อง นอกจากแฟนจะรักเขามากกว่าเราแล้ว

ทุกคนมีวิธีรับมือกับการสูญเสียคนที่รักด้วยการเลิกลาไป ยังไงหรอคะ แค่เจอหน้ากันหนูก็จะร้องไห้แล้ว มันรู้สึกเสียใจมากเลย

มีเคยเคยโกรธตัวเองบ้างไหมคะ อยากฟังเรื่องราวของทุกคน ส่วนนี่โกรธตัวเองเรื่อง นิสัยไม่กล้าแสดงความรู้สึก โดยเฉพาะตอนยิ้ม ตอนดีใจ หรือรัก กับครอบครัว โกรธตัวเองที่ไม่กล้า ไม่ใช่เพราะไม่รักนะคะ แต่รักมาก

ตามกระทู้เลยค่ะ กับความรักเราไม่ตื่นเต้นเหมือนไม่รู้สึกอยากจะรักใครอีกแล้ว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังแอบฝันหวานถึงรักที่อบอุ่นโคตรโรแมนติก ตอนนี้รู้สึกว่าใจมันเหี่ยวแห้งไม่อยากรักรู้สึกเฉยๆ แต่เราไม่ได้เศร

ออกไปข้างนอกก็แล้ว อะไรหลายๆอย่างก็แล้ว ยังเจ็บอยู่แบบนั้นอยู่เลยค่ะ กลับมาก็เหมือนเป็นซึมเศร้าวนลูปมีวิธีทำให้เจ็บปวดน้อยลงมั้ยคะ หากพี่ๆพอมีเวลาอ่านหนูขอฝากให้ความเห็นจากกระทู้ก่อนหน้าหน่อยนะคะ ขอบพ