เราเคยรู้สึกดีทุกอย่าง เคยหยิบยื่นสิ่งดีๆ ให้ เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย เคยเทคแคร์ เคยคิดว่าครอบครัวเค้าคือครอบครัวเรา..
แต่วันนึงที่เรามีปัญหากะแฟน แล้วแฟนโพสเฟสจนญาติทางแฟนสงสัยว่าเกิดไรขึ้น... แล้วความหวังดี (รึป่าว) ที่เข้ามาสอบถามในไลน์กลุ่มพี่ๆน้องๆ (ลูกพี่ลูกน้อง) ไม่มีผู้ใหญ่ในกลุ่ม.. แต่มีเราอยู่ในกลุ่ม.. เม้นท์ถามแฟนว่าเกิดไรขึ้น .. แฟนคงรำคาญไม่อยากตอบ เลยออกจากกลุ่มไลน์ (ปัญหาครอบครัวไม่ได้มีอารมณ์ที่อยากจะให้ทุกคนรู้ บางครั้งขอบเขตใต้ความควรไม่ควร ควรมีบ้างให้ถูกกาลเทศะ) ... แต่เราอยากออก แต่กลัวจะเสียมารยาท ก็เลยไม่ได้ออกจากกลุ่ม...ผ่านมาก็หลายเดือน ... เราก็อยู่ในกลุ่ม แต่ไม่เคยเข้าไปดู ... วันนึงเลื่อนแชทเก่า เจอ #ไม่มีห้องแชท ก็กะลบ เลยเข้าไปดูว่าแชทของใคร
ปรากฏว่า... ลูกพี่ของแฟนลบเราจากกลุ่ม ... ถามว่าเราต้องรู้สึกดีใช่ไหม ทั้งที่วันที่คุณคลอด คุณเครียดว่าน้ำนมไม่ออก เราก็ไปแนะนำวิธีบีบนมให้ลูก อะไรที่เราทำได้ เราก็เต็มที่ตลอด ... แล้วเราเสียความรู้สึก เราผิดหรอ...ถ้าวันนึง เราต้องไปร่วมงานกะเค้าแต่เราก็เลือกอยู่ในจุดที่เราไม่ต้องปั้นหน้า เราผิดหรอ
....ที่เราฟีดแบคปั้นหน้าสร้างภาพไม่เป็น แล้วพยายามออกห่างจากคนแบบนี้ เราไม่ใช่คนดีอะไร ... แต่ก็มีหัวใจ แฟนก็ไม่เคยปกป้อง เราก็เข้าใจญาติพี่น้องย่อมดีกว่าคนนอกอย่างเราอยู่แล้ว...
.... แต่วันนี้ไปทำธุระแต่ทุกคนอยากจะไปเที่ยวน้ำตกต่อ และวันนี้เราก็เลือกอยู่ที่จุดที่เราคิดว่าดีที่สุด เพราะถ้าอยู่ต่อหน้าเราก็ต้องทำหน้าไม่สบอารมณ์..และสั่งลูก...เราสั่งลูกกำชับว่าชุดไม่ได้เอามา อย่าเล่น แต่แฟนเราให้ลูกเล่น พอเราโทรหาลูกไม่รับหลายสาย พอเราโทรหาแฟนแต่แฟนตัดสายทิ้ง เราเลยถือไม้จะไปตีลูกถึงที่ เพราะโมโหที่โทรไม่รับสายและยังกำชับไม่ให้เล่น...เราเลยทะเลาะกับแฟน....เถียงกันตอนทางกลับ เถียงมาจนถึงเรื่องว่าเราไม่ไปเข้านั่งร่วมกลุ่ม ว่าแฟนเราไม่รู้จะตอบคนอื่นว่าไง...ซึ่งเราบอกก่อนไปแล้วว่า ถ้าไปเราจะนั่งบนรถเราไม่อยากไปเพราะเราไม่อยากปั้นหน้า...เราก็บอกตรงๆ (ซึ่งแปลว่าแฟนเรารู้ทุกเรื่อง และเราก็ไม่เคยปิดบังว่าเรารู้สึกแบบไหน) แต่แฟนว่าเราเป็นลูกที่ขาดความอบอุ่นรึไง เราก็ตอบว่าใช่ไม่เถึยง ครอบครัวไม่ได้อบอุ่น ซึ่งเราก็ย้อนแฟนว่ารู้ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรอก่อนแต่ง ไม่ใช่เราเฟคความเป็นตัวเอง ... 10 ปีที่คบ+แต่งงานมา เจ็บดีจริงกับคำนี้มันแทงใจดีจริง เราบอกเราเป็นตัวเองมาตั้งแต่คบ แถมแต่ก่อนยังกินเที่ยว แต่ตั้งแต่แต่งงาน เราคิดว่าแฟนเราจะเข้าใจเรา รักเราจริง ...แต่คำตอบที่ได้คือ แฟนบอกก็คิดผิดไง เราเลยบอกถ้าวันนี้จะบอกว่าไม่รัก แต่อยู่เพราะหน้าที่เราก็ยินดีไปเอง แฟนก็นิ่ง (ถ้าคำพูดของแฟนเป็นความโมโหสำหรับการเถียงกัน) ถ้าเราต้องเข้าใจอย่างนั้น ก็บอกเลยว่าเจ็บที่สุดเหมือนกัน ... ทั้งที่แฟนรู้แก่ใจว่าเราไม่ได้ทำใครก่อน แต่กลับว่าเราทำตัวเองมีปัญหา .... ความชั่วไม่มีความดีไม่ปรากฏเป็นงี้เอง
.....เราไม่ใช่คนดีอะไร แถมตรงๆ กะความรู้สึก...แต่ใจเราเกินร้อย อยู่กินเป็น 10 ปี ไม่เคยขออะไรจากแฟน แฟนไม่ต้องหาเลี้ยง แต่ปากเราเสียคือตรงๆกะใจ ไม่พอใจ แสดงให้รู้ (แต่เราไม่เคยทำใครก่อน) เราอยู่ของเราเฉยๆ ไม่ยุ่งกะใคร
ขอระบาย ผิดหรอถ้าเราไม่เคยทำไรให้คนในครอบครัวแฟนเราก่อน..แล้วเราก็ไม่อยากร่วมเสวนา หรือไปไหนด้วย เพราะปั้นหน้าไม่เป็น
แต่วันนึงที่เรามีปัญหากะแฟน แล้วแฟนโพสเฟสจนญาติทางแฟนสงสัยว่าเกิดไรขึ้น... แล้วความหวังดี (รึป่าว) ที่เข้ามาสอบถามในไลน์กลุ่มพี่ๆน้องๆ (ลูกพี่ลูกน้อง) ไม่มีผู้ใหญ่ในกลุ่ม.. แต่มีเราอยู่ในกลุ่ม.. เม้นท์ถามแฟนว่าเกิดไรขึ้น .. แฟนคงรำคาญไม่อยากตอบ เลยออกจากกลุ่มไลน์ (ปัญหาครอบครัวไม่ได้มีอารมณ์ที่อยากจะให้ทุกคนรู้ บางครั้งขอบเขตใต้ความควรไม่ควร ควรมีบ้างให้ถูกกาลเทศะ) ... แต่เราอยากออก แต่กลัวจะเสียมารยาท ก็เลยไม่ได้ออกจากกลุ่ม...ผ่านมาก็หลายเดือน ... เราก็อยู่ในกลุ่ม แต่ไม่เคยเข้าไปดู ... วันนึงเลื่อนแชทเก่า เจอ #ไม่มีห้องแชท ก็กะลบ เลยเข้าไปดูว่าแชทของใคร
ปรากฏว่า... ลูกพี่ของแฟนลบเราจากกลุ่ม ... ถามว่าเราต้องรู้สึกดีใช่ไหม ทั้งที่วันที่คุณคลอด คุณเครียดว่าน้ำนมไม่ออก เราก็ไปแนะนำวิธีบีบนมให้ลูก อะไรที่เราทำได้ เราก็เต็มที่ตลอด ... แล้วเราเสียความรู้สึก เราผิดหรอ...ถ้าวันนึง เราต้องไปร่วมงานกะเค้าแต่เราก็เลือกอยู่ในจุดที่เราไม่ต้องปั้นหน้า เราผิดหรอ
....ที่เราฟีดแบคปั้นหน้าสร้างภาพไม่เป็น แล้วพยายามออกห่างจากคนแบบนี้ เราไม่ใช่คนดีอะไร ... แต่ก็มีหัวใจ แฟนก็ไม่เคยปกป้อง เราก็เข้าใจญาติพี่น้องย่อมดีกว่าคนนอกอย่างเราอยู่แล้ว...
.... แต่วันนี้ไปทำธุระแต่ทุกคนอยากจะไปเที่ยวน้ำตกต่อ และวันนี้เราก็เลือกอยู่ที่จุดที่เราคิดว่าดีที่สุด เพราะถ้าอยู่ต่อหน้าเราก็ต้องทำหน้าไม่สบอารมณ์..และสั่งลูก...เราสั่งลูกกำชับว่าชุดไม่ได้เอามา อย่าเล่น แต่แฟนเราให้ลูกเล่น พอเราโทรหาลูกไม่รับหลายสาย พอเราโทรหาแฟนแต่แฟนตัดสายทิ้ง เราเลยถือไม้จะไปตีลูกถึงที่ เพราะโมโหที่โทรไม่รับสายและยังกำชับไม่ให้เล่น...เราเลยทะเลาะกับแฟน....เถียงกันตอนทางกลับ เถียงมาจนถึงเรื่องว่าเราไม่ไปเข้านั่งร่วมกลุ่ม ว่าแฟนเราไม่รู้จะตอบคนอื่นว่าไง...ซึ่งเราบอกก่อนไปแล้วว่า ถ้าไปเราจะนั่งบนรถเราไม่อยากไปเพราะเราไม่อยากปั้นหน้า...เราก็บอกตรงๆ (ซึ่งแปลว่าแฟนเรารู้ทุกเรื่อง และเราก็ไม่เคยปิดบังว่าเรารู้สึกแบบไหน) แต่แฟนว่าเราเป็นลูกที่ขาดความอบอุ่นรึไง เราก็ตอบว่าใช่ไม่เถึยง ครอบครัวไม่ได้อบอุ่น ซึ่งเราก็ย้อนแฟนว่ารู้ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรอก่อนแต่ง ไม่ใช่เราเฟคความเป็นตัวเอง ... 10 ปีที่คบ+แต่งงานมา เจ็บดีจริงกับคำนี้มันแทงใจดีจริง เราบอกเราเป็นตัวเองมาตั้งแต่คบ แถมแต่ก่อนยังกินเที่ยว แต่ตั้งแต่แต่งงาน เราคิดว่าแฟนเราจะเข้าใจเรา รักเราจริง ...แต่คำตอบที่ได้คือ แฟนบอกก็คิดผิดไง เราเลยบอกถ้าวันนี้จะบอกว่าไม่รัก แต่อยู่เพราะหน้าที่เราก็ยินดีไปเอง แฟนก็นิ่ง (ถ้าคำพูดของแฟนเป็นความโมโหสำหรับการเถียงกัน) ถ้าเราต้องเข้าใจอย่างนั้น ก็บอกเลยว่าเจ็บที่สุดเหมือนกัน ... ทั้งที่แฟนรู้แก่ใจว่าเราไม่ได้ทำใครก่อน แต่กลับว่าเราทำตัวเองมีปัญหา .... ความชั่วไม่มีความดีไม่ปรากฏเป็นงี้เอง
.....เราไม่ใช่คนดีอะไร แถมตรงๆ กะความรู้สึก...แต่ใจเราเกินร้อย อยู่กินเป็น 10 ปี ไม่เคยขออะไรจากแฟน แฟนไม่ต้องหาเลี้ยง แต่ปากเราเสียคือตรงๆกะใจ ไม่พอใจ แสดงให้รู้ (แต่เราไม่เคยทำใครก่อน) เราอยู่ของเราเฉยๆ ไม่ยุ่งกะใคร