ไม่ได้อยุ่มนชีวิต แต่อยู่ในหัวใจ..

เรื่องราวต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวที่เกิดกับตัวเราเอง เป็นความทรงจำดีๆกับคนๆนึงที่ครั้งนึงได้เข้ามาในชีวิตเราดูแลกัน เรียนรู้ศึกษาใจกัน ทั้งๆที่มีระยะห่างเป็นหมื่นๆไมล์ กั้นเอาไว้ เค้าดีกับเราซื้อสัตย์ จริงใจ รักเดียวใจเดียว ดูแลเราดีทุกอย่าง เราทำงานอยู่ต่างประเทศ ส่วนเค้าคนนั้นอยู่ไทย ก่อนหน้านี้ เราจะหลับไทย ทุกๆ6เดือนบ้าง 1 ปีบ้าง แต่เวลาเราอยู่ที่ไทย จะมีเวลาอยู่แค่เดือนเดียว เพราะด้วยงานที่เราทำไม่สามารถหยุดได้นานกว่านั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราทั้งสอง จับมือสู้กับอุปสรรคนี้ ผ่านทั้งคำพูดของคนรอบข้างต่างๆนาๆ มีทัอแท้บ้างแต่ก้อหวังว่าสักวันเราคงได้อยู่ด้วยกันโดยไม่ต้องห่างกันนานๆเป็นเดือนแบบนี้ เราต่างใช้ชีวิตคุยกันตลอด นอนคอลทุกคืน แระว่างเมื่อไหร่เราจะโทรหากันทุกครั้ง ถึงห่างกายเเต่เราว่าใจเราแระเค้าไม่เคยห่างกันเรย...

จนมาวันหนึ่ง มีเค้ามาระหว่างเรากับเค้า เค้ามาตีสนิทเรา ทำดีกับเรา ใจเราไม่เคยเปลี่ยนจากแฟนเราเรยน่ะ. จนมาวันนึ่งแฟนเราระแวงเรากับคนนั้นมาก จนทำให้เรามีปากเสียงทะเลาะกันใหญ่ เราเองก้อเสียใจที่มันกลายมาเปนปัญหาของความรักของเรา แต่เราเข้าใจน่ะ เพราะด้วยเราห่างกันมันต้องทีเกิดการแระแววกันบ้าง

เมื่อปลายปีที่แร้ว เราเปลี่ยนงานใหม่ ต้องย้านบ้าน ย้ายที่ทำงานใหม่ ทำให้เราต้องทาอาศัยอยู่กับ คนคนั้นที่เข้ามาในีวิตเรา เค้าทำดีกับเราทุกอย่าง แรกๆเราปฏิเสธการกระทำเค้าทุกอย่าง มีข้อตกลงที่จะอยู่ร่วมกันในฐานะเพื่อน พี่น้อง แฟนเราแรกๆเค้าไม่ยอมรับแระไม่เหนด้วยกับการเลือกงานครั้งนี้หนัก เป็นเพราะเรามาทำงานที่เดียวกับคนนั้น แต่ด้วยว่าเคาได้ด้รับปากกับผู้ใหญ่แร้วว่าเราจะมา เราไม่อยากเปนคนเสียคำพูด จึงลองมาทำงานสักพัก ดูการว่าถ้าไม่ไหวคงเปลี่ยนที่ใหม่

เราขอคนนั้นว่าถ้าจะอยู่ร่วมกัน เราขอได้มั้ย ขอแยกเตียงนอน ขอแบ่งพื้นที่ในห้อง ส่วนใครส่วนมัน แรกๆเหมือนเค้าจะยอมรับ จนมาวันนึ่งเค้าพูดใส่เรา ว่า รังเกียจเค้าขนาดนั้นเรยหรอ เราไม่ได้รังเกียจน่ะ เราแค่อยากสร้างความสบายใจให้กับแฟนเรา ไม่อยากให้มีปัญหานี้เกิดขึ้นอีก.

เค้าคนนั้นทำทุกอย่างให้เรา ดูแลบ้าน งานบ้าน ทุกอย่าง แต่เราสองคนมีความคิดเหนค่อนข้างต่างกัน ไม่ว่าจะเรื่องอะไร จะทะเลาะกันตลอด เราคุยกับแฟนเราทุกวันจนมาวันนึงเราตกบันไดมี่บ้านที่เราไปอยู่ คนนั้นเค้าดูแลเราเค้าช่วนเหลือเรา แต่เรากละบโทรหาแฟนเรา อ้อนแฟนเรา มองแต่แฟนเรา จนคนนั้น มานั่งร้องไห้ต่อหน้าเรา ว่าทำไมเค้าทำให้ขนาดนี้ยังไม่มองเค้าบ้างมีใจให้เค้าบ้าง เราไม่เคยทำให้ใครขนาดนี้

เราบอกตามตรง เราไม่ได้ตั้งจะทำให้เค้ารู้สึกขนาดนั้นเราแค่อยากทำให้แฟนเราสบายใจ ในเวลานั้นเราสงสารเค้าน่ะ ที่ต้องมาทนมาเจออะไรแบบนี้ มันทำให้เรารู้สึกแย่แปลกๆ ทำไมคนนั้นต้องมาน้องให้มาทำอะไรให้เราขนาดนี้ ทั้งๆที่รู้ว่าเราไม่ได้มีใจให้เรย

เราสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น เรามองแฟนเราสายตาเค้าเหมือนเหนื่อยมากกับที่ต้องมาทนกับสถานะการณ์แบบนี้ แฟนเราเริ่มดื่ม เริ่มนอนไม่หลับ เพราะคงคิดมาก เค้ายังมีภาระที่ต้องรับผิดชอบไหนจะเรื่องเรียนเรื่องที่บ้าน เราไม่อยากมาเป็นภาระเค้าในเวลาแบบนี้เรย ไหนจะสุขภาพเค้าอีก  ห่วงกลัวว่าถ้ายังเป็นกันแบบนี้ ทั้งเค้าแระเรามันจะไปกันรอดมั้ย

จนกระทั้งมีคืนหนึ่ง เรากำลังจะหลับ อยู่คนนั้นๆพยายามจะมีอะไรกับเรา ในขณะที่เรากำลังเคลิ้มหลับ เรารอดูอาการว่าเค้าจะกล้าทำจริงๆมั้ย แต่พอเหนท่าแร้วว่าคงไม่รอด เราตัดสินใจตื่นขึ้น แร้วร้องไห้ใส่เค้า ทำไม ทำไมต้องมาทำกับเราขนาดนี้ ในตอนนั้น เรากลัว กลัวแฟนเรารู้แระเสียใจ แต่เราไม่ได้เตมใจน่ะ พอถึงเวลาเรามาคุยโทรศัพท์กับแฟน เราแค่เหนหน้าเค้าเรารับในสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ เราเกลียดตัวเองที่ทำเรื่องให้มันบานปลายขนาดนี้ เพียงเพราะว่าเราสงสารคนนั้น เราเรยเลือกที่จะปล่อยแฟนเราเพื่ออนาคตที่ดีของเค้า แระเราคิดว่าเราคงกล่ยเปนคนเลวไปแร้วที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

ตี๋เทอรู้มั้ยว่าไม่มีวันไหนเรยน่ะที่เราไม่เสียใจ เรานอนฝันเหนเทอทุกวัน แต่คนข้างๆเรากลับไม่ใช้เทอ เราอยากรู้ความเปนอยู่ของเทอ แต่เรากลับทำไม่ได้ เราพยายามติดต่อหาพี่ๆเทอ เพราะเรายังเปนห่วงเทอ เรารักเทอมากน่ะ เราต่างคนเคยพูดไว้ ถ้าเมื่อไหร่ใ่ายใดฝ่ายหนึ่งทิ้งกันไปจะไม่มีวันกลับมาหากันอีก เทอคงไม่มีวันให้อภัยเราอีก เราขอโทษจริงๆน่ะ ขอโทษที่เลือกปล่อยเทอไป ทุกวันนี้ เราพยายามอยู่ พยายามยืนให้ได้ แระยิ้มให้ได้ แต่เราหวังว่าสักวันเทอคงให้อภัยเราได้น่ะ

จากนี้ เราจะพยายามเข้มแข็ง แระมีความสุขกับตัวเองเผื่อวันหนึ่ง เทอคิดถึงเราบ้าง แระอยากกลับมาคุยกันอีกครั้ง เราหวังว่าเทอคงได้อ่านบทความนี้จากเราน่ะ

อุ๋ง รักตี๋น่ะ