คือ เพื่อนอยู่ข้างนอกกลับบ้านไม่ได้แล้วโทรหาเราให้ไปรับ แต่ปรากฏว่าแม่เราไม่ให้ขี่รถออกบ้าน!!!! ก็เข้าใจแม่นะว่ารถเยอะเป็นห่วงช่วงสงกราต์อีกแต่คืออีกใจอะนั่นก็เพื่อนนะเว้ยแต่เพื่อนมันไม่มีใครช่วยได้อีกหรอวะก็น่าจะมีแหละ แต่ก็เป็นเราที่ช่วยมันได้บ้างบางครั้งที่กลับบ้านและก็สงสารแต่คือก็เข้าใจแม่อะ แต่เราเป็นที่แคร์คนรอบข้างมากเลยนะอยากช่วยที่ช่วยได้เลยแต่บางครั้งมันก็ไม่เอื้อเราอ่ะ หนักใจที่ช่วยเพื่อนไม่ได้แงงงงง(รู้ว่าแม่ห่วง ห่วงมากๆๆก็เข้าใจแม่แหละไม่กล้าขัดผู้ใหญ่ใจเราอะอยากช่วยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่เราก็ทำได้แค่นี้แหละ)
นั่นก็เพื่อนนั่นก็แม่