มีใครเดินทางจากบ้านที่ต่างจังหวัดมาหางานทำที่กรุงเทพแบบเราบ้างคะ ก่อนมาเราตื่นเต้นมากเรียกว่าเป็น 1 ในความฝันของเราเลย ว่าเรียนจบเมื่อไหร่จะต้องย้ายมาทำงานที่กรุงเทพให้ได้ เพราะมองจากที่ที่เราอยู่ กรุงเทพมันก็คือเมืองสวรรค์ดีๆนี่เอง มีทุกอย่างครบ อะไรๆที่ดีก็อยู่ในกรุงเทพหมด bts mrt ห้างสวยๆใหญ่ๆ ร้านอาหารอร่อยๆ โรงพยาบาลดีๆ ต่างๆนานา จริงๆอยากมาตั้งแต่ช่วงขึ้นมหาวิทยาลัยแล้วค่ะแต่ที่บ้านยังอยากให้อยู่ใกล้หูใกล้ตาก่อน พอเรียนจบเรารีบยื่นใบสมัครเข้ามาทำงานในกรุงเทพทันที ช่วงที่เข้ามาสัมภาษณ์งานเราไปอาศัยพักกับเพื่อนที่มีหอพักในกรุงเทพค่ะ แต่พอได้งานจริงๆแล้ว เราต้องมาอาศัยพักกับน้าสาวที่มีบ้านอยู่แถวสะพานใหม่ ส่วนออฟฟิศเราอยู่อโศกค่ะ ใจกลางกรุงเทพสมใจอยากเลย

นี่ไม่ใช่การเข้ามากรุงเทพครั้งแรก แต่เป็นการมาใช้ชีวิตอยู่ที่กรุงเทพแบบเต็มตัวของเราครั้งแรกค่ะ ตอนมาเที่ยวอะไรๆมันก็ดูตื่นเต้นสนุกไปหมด เสียค่าเดินทางแพงหน่อยแต่ก็สะดวกสบายดี อีกอย่างไม่มีปัจจัยเรื่องเวลามาเกี่ยวข้อง แค่ไปเที่ยวนี่เนอะ ถึงเมื่อไหร่ก็ได้ แต่พอมาทำงาน มันไม่ใช่อย่างนั้นแล้วล่ะสิ

การเดินทางไปทำงานของเราต้องขึ้นรถหลายต่อมากค่ะ แล้วก็ต้องตื่นแต่เช้ามืด กว่าจะกลับถึงบ้านอีกทีก็หมดไปค่อนคืน

- ตื่นนอน 05.30
- อาบน้ำ แต่งตัว ออกจากบ้าน 6.15
- เดินออกจากบ้านมาหน้าปากซอยซึ่งลึกมาก นานๆจะมีวินผ่านมาให้โบกซักคัน
- ขึ้นสองแถวหน้าปากซอย มาลงท่ารถตู้
- รอคิวรถตู้ ปกติจะได้ขึ้นรถประมาณ 7.00 ค่ะ
- นั่งรถตู้ยาวมาลงสุดสายที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ประมาณ 8.10
- เดินไปต่อ bts ถึงสถานีอโศก ประมาณ 8.40
- รีบหาข้าวเช้ากิน แล้วนั่งวินไปถึงออฟฟิศประมาณ 9.15
- เข้างาน 9.30

นี่แค่ขาไปนะคะ อันนี้คือเฉลี่ยในวันปกติ ก็แล้วแต่สภาพการจารจรในแต่ละวันด้วย ยิ่งสะพานใหม่นี่คือเหมือนดินแดนที่รถติดทั้งวันทั้งคืนอ่ะค่ะ อย่างวันจันทร์นี่จะต้องเผื่อเวลาเพิ่มหน่อยค่ะ ไม่อยากรีบๆล่กๆไปถึงที่ทำงานแบบหมดสภาพ แล้วไม่มีอารมณ์ทำงาน เพราะรู้สึกว่าวันไหนที่เราอารมณ์ไม่ดีตั้งแต่เช้า วันนั้นงานก็จะออกมาไม่ดีอีกเป็นเหมือนกันมั้ยคะ

แต่ก็จะมีบางวันที่แบบเรามีเหตุให้ออกจากบ้านสายกว่าปกติ อย่างวันนี้เราท้องเสียตั้งแต่ตี 2 เพราะเมื่อคืนหลังเลิกงานเราไปจัดหมูกะทะกับเพื่อนมา จนเกือบ 8 โมงแล้วเรายังไม่ได้ออกจากบ้านซักทีเลยตัดสินใจจะโทรไปลางาน แต่เมเนเจอร์เราดันโทรมาบอกพอดีว่าวันนี้จะมีมีตติ้งด่วนตอน 11.00 ซึ่งเป็นโปรเจคที่เราดูอยู่ด้วย โฮฮฮ อยากร้องไห้จริงๆค่ะ เราเลยต่อรองพี่เค้าไปว่าขอเข้าสายหน่อยเพราะเราท้องเสียยังไม่หยุดแต่จะรีบไปให้ทัน สรุปวันนี้เราเลยต้องลากสังขารมาทำงาน กว่าจะบอกลากับชักโครกที่บ้านแล้วก้าวขาออกมาได้ก็ 10 โมงแล้ว คิดดูแล้วว่ากว่าจะเดินไปถึงปากซอย ว่าจะขึ้นสองแถว รอรถตู้อะไรอีก เราคงแอ้งแม้งอยู่ตรงนั้นแน่ๆ เพราะพลังงานแทบไม่เหลือแล้ว อีกอย่างคือไปถึงไม่ทันมีตติ้งแน่ๆ เราเลยต้องปรับแผนการเดินทางวันฉุกเฉินของเราวันนี้เป็นแบบนี้ค่ะ

- เรากดเรียก grab bike ให้มารับหน้าบ้าน แล้วนั่งยาวไปถึง mrt พหลโยธินเลย ตื่นเต้นนิดหน่อยเพราะไม่เคยนั่งวินไปไหนไกลๆ

แต่ประหยัดเวลาไปได้เยอะค่ะ มาเร็วกว่านั่งรอวินปากซอยเยอะ วันนี้เราถึง mrt ประมาณ 10.30
- ต่อ mrt ไปถึงสถานีสุขุมวิทประมาณ 10.45
- ข้าวปลากินไม่ลงละ นั่งมอเตอร์ไซค์ถึงออฟฟิศประมาณ 10.50 ทันแบบโล่งอก มีเวลานั่งหายใจแล้วก็แวะเข้าห้องน้ำอีกรอบก่อนมีตติ้ง ;_; รอดไปอีกวัน

วันนี้หลังจากมีตติ้งเสร็จเราก็ขอลาป่วยเลยค่ะ นั่งทำงานต่อไม่ไหว ขอกลับบ้านเร็วกว่าปกติละกัน โดน HR บ่นนิดหน่อยเพราะพรุ่งนี้ก็หยุดสงกรานต์ต่ออีกยาวๆ (>/\<)

ขาไปทำงานในกรุงเทพก็จะเป็นอะไรที่กดดันสุดๆค่ะ ต้องตรงเวลาเป๊ะๆๆ ไปช้านิดเดียวอาจจะต้องรอคิวรถเพิ่มอีกหลายรอบคิว จริงๆนั่ง grab bike มันรวดเร็วก็จริงนะ อย่างเพื่อนเรานั่งจากออฟฟิศไปอนุสาวรีย์เกือบทุกวันหลังเลิกงานเลย แต่เราจะชอบนั่งแค่วันที่ฉุกเฉินจริงๆมากกว่า เพราะขากลับถึงรถติดแต่เราก็ไม่ได้รีบกลับขนาดนั้นแล้วค่ะ

ขากลับของเราก็จะกลับแบบเดิมเหมือนตอนขามานั่นแหละ ถึงเมื่อไหร่ก็ช่าง ไม่กดดัน เพราะถึงดึกเป็นปกติ T_T เราเลิกงาน 18.30 ปกติเราจะถึงบ้านประมาณ 20.00-20.30 ค่ะ จะมีบ้างบางวันที่ทำ ot หรือมีออกไปมีตติ้งลูกค้าข้างนอกบ้างก็จะเลิกช้าแล้วก็ถึงบ้านดึกกว่าเดิม อย่างเมื่ออาทิตย์ก่อนมีไปคุยงานกับลูกค้าแถวสัมมากร กว่าจะเลิกก็เลย 20.00 ไปแล้ว แถวนั้นรถก็หายากด้วย เราไปครั้งแรกคืองงมาก ก็เลยใช้ไม้เดิมค่ะ เรียก grab bike มารับแล้วนั่งไปลงเดอะมอลล์บางกะปิแล้วนั่งรถตู้หน้าเดอะมอลล์มาลงสะพานใหม่เลยค่ะยาวๆไป ตอนแรกนึกว่าจะไม่มี grab แล้วเพราะตอนนั้นดูไม่ค่อยมีรถอะไรเท่าไหร่ วันนั้นถึงบ้านก็เกือบ 22.00 อาบน้ำนอนสลบเลย นั่งรถเฉยๆแต่เหนื่อยมาก

เวลาเดือนกว่าที่เราทำงานในกรุงเทพมา แต่ละวันผ่านไปแบบไม่ค่อยลงตัวเหมือนที่เคยคิดไว้เท่าไหร่ แต่ก็ตื่นเต้นดีค่ะ เหมือนได้ผจญภัย ได้แก้ปัญหาอะไรตลอดเวลา ระหว่างทางก็ได้มอง ได้สังเกตวิถีชีวิตผู้คนหลากหลาย เพลินไปอีกแบบค่ะ 555 ถ้าถามว่าเดินทางเหนื่อยขนาดนี้ยังอยากทำงานที่กรุงเทพอยู่มั้ย เราก็คงตอบว่า ยังอยากทำอยู่ค่ะ ยอมรับว่าเดินทางเนี่ยเหนื่อยกว่าทำงานอีกนะบางที แต่มันเป็นความเหนื่อยที่แบบว่า เรารู้ว่าเราเหนื่อยเพื่ออะไร เราเดินทางไปทำงาน แล้วมันเป็นงานที่เรารัก ที่เราอยากทำมาตลอด มันเลยทนได้มั้งคะ อาจจะเพราะเราเพิ่งเข้ามายังปรับตัวได้ไม่เยอะเท่าไหร่ แต่เราก็พยายามหาทางที่สะดวกที่สุดอยู่ จริงๆถึงกรุงเทพจะรถติดมากๆแต่คิดดูแล้วก็มีตัวเลือกการเดินทางที่เยอะเหมือนกันนะ ในอนาคตเราอาจจะย้ายไปอยู่หอที่ใกล้กับที่ทำงานมากขึ้นก็ได้ ถ้าเทียบแล้วมันคุ้มกว่าค่าเดินทาง ก็ค่อยหาทางปรับตัวกันต่อไปค่ะ เคยอ่านของคนอื่นบางคนเดินทางลำบากกว่าเราก็มี ได้อ่านความคิดเห็นจากหลายๆมุมมอง ได้กำลังใจ แล้วก็ได้เอามาปรับกับตัวเองเหมือนกันนะคะ การเดินทางไปทำงานในกรุงเทพของเราเป็นแบบนี้ แล้วของคุณละคะ เป็นแบบไหน มาแชร์กันนะคะ