สวัสดีค่ะ เริ่มเลยนะคะ เราคบกับแฟนมาประมาณปีครึ่งรู้สึกเลยว่ารักกันมากเรารักเขาเขาก็รักเราแต่เราทะเลาะกันบ่อยมากส่วนใหญ่เราจะไม่ได้เป็นคนชวนทะเลาะจะเป็นเขาที่เธอชอบชวนทะเลาะเรื่องไร้สาระเราเป็นคนค่อนข้างที่จะมีเหตุผล เราเลยไม่ค่อยชวนทะเลาะเท่าไหร่เค้าพยายามจะเป็นแฟนเรามากเค้าเป็นแฟนคนแรกเลยก็ว่าได้เค้าให้ในสิ่งที่เราไม่เคยได้รับสิ่งที่ไม่เคยมีใครทำให้ทำให้เรารู้สึกว่าเราพิเศษเรามีตัวตนเราสำคัญเราก็เลยรักเขาแบบไม่มีข้อกังขา เป็นแบบนี้เรื่อยๆ แต่เค้าจะเป็นคนชอบเที่ยวกลางคืนชอบกินเบียร์กินเหล้าสูบบุหรี่ เราก็พยายามเตือนอาจจะดุบ้างแต่ก็ไม่ได้ดุด่าดุเพราะเป็นห่วงเค้าก็รู้ว่าเราก็เป็นแบบนี้เราก็เป็นห่วงเขา
เค้าเป็นคนขี้หงุดหงิดชอบเอาอารมณ์มาใส่เราชอบหงุดหงิดใส่เราชอบด่าไม่ว่าเค้าจะหงุดหงิดอะไรมาหรือใครมาก็จะมาลงที่เราแต่สุดท้ายเค้าก็ง้อเราด้วยคำพูดดีดีไม่ใช่ง้อสิเค้าก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนเราชินที่ต้องร้องไห้กับคำพูดเขาแต่การกระทำก็ยังเหมือนเดิมเขาก็ยังทำดีกับเราจนเรานึกไม่ได้หรือว่าเราจะเลิกกันเพราะอะไร แต่เราสัญญากันว่าถ้ามีคนอื่นคือเลิกเลยมันเป็นเรื่องเดียวที่เราขอเขาแต่เค้าก็ดูรักเรามาก จนเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาอยู่ดีดีเค้าก็เปลี่ยน เราเป็นกินข้าวด้วยกันแล้วเค้าก็ดูหงุดหงิดดูรีบขับรถเร็วเราก็ไม่เข้าใจว่าเราทำอะไรผิดเค้าเลยบอกว่า เค้ารีบไปกับเพื่อนเพื่อนรอไปเที่ยวอยู่เราก็ไม่เข้าใจว่าถ้ารีบจะมาหา เราทำไมก็ไปหาเพื่อนเลยสิจะมาหาเราก่อนทำไมแล้วก็มาหงุดหงิดใส่เราเรารู้สึกแย่เราไม่ชอบทำไมการไปกินเหล้ากินเบียร์มันถึงสำคัญกับเขามากกว่าความรู้สึกเราสุดท้ายก็เป็นเราที่ต้องนอนร้องไห้สรุปคือเพื่อนเค้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยยังไม่ได้อาบน้ำไม่ได้กินข้าวพูดให้แฟนเรารีบเฉยเฉยแต่เค้ากลับมาลงที่เรา ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด จนวันต่อมาเรากลับบ้าน(ปกติอยู่หอ) เรากลับบ้านสามวันแล้วเค้าก็หงุดหงิดเค้าก็พูดกับเราไม่ดีด่าเราไม่เป็นเหมือนเดิมเราโทรหาก็มีแต่พูดใส่เราไม่เข้าใจว่าเราทำอะไรผิดพอเรากลับมาหอเราตั้งใจว่าจะได้เจอเขาก่อนสงกรานต์จะได้ไปกินข้าวด้วยกันไปดูหนังเขาก็ตอบมาว่าเค้าไม่อยากเจอหน้าเราไม่อยากเห็นหน้าเพราะสารภาพว่าอาทิตย์ที่แล้วเค้าเมาเลยถทักผญ.คนอื่นไป แล้วเค้าก็บอกว่าความรู้สึกเขาที่ให้เรามันไม่เหมือนเดิมจะว่ารักก็พูดได้ไม่เต็มปากว่าจะว่าไม่สนใจก็ไม่ได้เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกผิดกับเราที่ทำตามสัญญาไม่ได้เค้าบอกว่าเค้าไม่ชอบ ที่เวลาไปเที่ยวกินเบียร์กินเหล้าสูบบุหรี่แล้วเราต้องห้ามทำไมเขาต้องขอเราไปเที่ยวกลางคืนด้วย ประโยคนี้เนี่ยเราร้องไห้เลยตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าเป็นคนมาขอเองจนเราชินว่าเวลาไปเที่ยวกันคืนเขาต้องขอเราในฐานะที่เราเป็นแฟนในฐานะที่เราเป็น แล้วเขายังบอกอีกว่าเค้าอยากอยู่กับเพื่อนไม่อยากมีใครแล้วเพื่อนเป็นทุกอย่างสำหรับเขาช่วยเขาได้ทุกอย่างถ้าไปกินข้าวเลยหลายอย่างเค้าเลยคิดว่าเค้าไม่จำเป็นจะต้องมีเราก็ได้เราถามว่าเราเป็นคนผิดใช่มั้ย เขาก็พูดเหมือนเราไปเป็นปัญหาชีวิตเขาเราเลิกคิดเรื่องที่เขานอกใจเราด้วยซ้ำเพราะเรางงว่าทำไมเราทำอะไรผิด ทั้งทั้งที่ตลอดมาเราทำให้เขาทุกอย่างเค้าจะใช้ เราทำอะไรเราก็ทำให้ทุกอย่างเค้าจะสั่งอะไรเราเราก็ทำได้ทุกอย่างจะว่าไปพี่เค้าเรียนจบได้ก็เพราะเราด้วยซ้ำเราไม่เคยขอของขวัญไม่เคยขอสิ่งของไม่เคยให้เค้าเลี้ยงไม่เคยจะไปเป็นภาระของเค้าทั้งหมดที่เราทำมันเป็นตัวถ่วงชีวิตคนเรามันไม่ได้สำคัญอะไรกับเค้าเลยใช่ไหมมันไม่ได้เป็นการที่อยู่ข้างเขาตลอดเวลาใช่ไหมแต่เพื่อนเค้าไม่เคยบอกให้เค้าเลิกกับเราหรอกเราก็มีเพื่อนของเรานะรู้สเปคของแต่ละค แต่เพื่อนเค้าไม่เคยบอกให้เค้าเลิกกับเราหรอกเราก็มีเพื่อนของเรานะ แต่เราก็ให้ space กับทุกคนแต่เหมือนกับเค้าแบ่งไม่ได้ เค้ารักเพื่อนมากกว่าพ่อแม่เขา เค้าบอกพ่อแม่ยังไม่เคยช่วยเขาขนาดนี้เลย เรารู้สึกว่ามันเกินไป เค้าเหมือนไม่ให้ความสำคัญกับคนอื่นนอกจากเพื่อนเขา ทั้งทั้งที่ทุกคนก็อยู่ข้างเขามาตลอด เราได้มีโอกาส เคลียร์กันเค้าบอกว่าเค้ารักเราเค้าเป็นห่วงเราเหมือนเดิมแต่แค่เค้าอยากอยู่คนเดียวเค้าไม่อยากตอบแชทใครก็ไม่อยากพาใครไปกินข้าวก็ไม่อยากพาใครไปดูหนัง เค้าแค่อยากอยู่กับเพื่อนเค้ามีความสุขเค้าไม่อยากขอ เค้าไม่อยากบอกเวลาไปไหนมาไหน แต่เรารักเค้าจริงๆเราเลยบอกว่าให้คิดก่อนว่า อยากเลิกจริงๆไหมเราก็ให้โอกาสเขาคิดก่อนแต่ก็เป็นเราที่ต้องทนทรมานกับความเปลี่ยนแปลงของเค้า เราควรทำยังไงดีทางเราไม่อยากเสียเขาไป ทางเราก็ไม่อยากทนกับความรู้สึกเยอะแย่เราก็รักเขาแต่เราก็ไม่อยากร้องไห้ทุกคืนคิดว่ายังไงกันคะ
แฟนกับเพื่อนเลือกอะไร
เค้าเป็นคนขี้หงุดหงิดชอบเอาอารมณ์มาใส่เราชอบหงุดหงิดใส่เราชอบด่าไม่ว่าเค้าจะหงุดหงิดอะไรมาหรือใครมาก็จะมาลงที่เราแต่สุดท้ายเค้าก็ง้อเราด้วยคำพูดดีดีไม่ใช่ง้อสิเค้าก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนเราชินที่ต้องร้องไห้กับคำพูดเขาแต่การกระทำก็ยังเหมือนเดิมเขาก็ยังทำดีกับเราจนเรานึกไม่ได้หรือว่าเราจะเลิกกันเพราะอะไร แต่เราสัญญากันว่าถ้ามีคนอื่นคือเลิกเลยมันเป็นเรื่องเดียวที่เราขอเขาแต่เค้าก็ดูรักเรามาก จนเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาอยู่ดีดีเค้าก็เปลี่ยน เราเป็นกินข้าวด้วยกันแล้วเค้าก็ดูหงุดหงิดดูรีบขับรถเร็วเราก็ไม่เข้าใจว่าเราทำอะไรผิดเค้าเลยบอกว่า เค้ารีบไปกับเพื่อนเพื่อนรอไปเที่ยวอยู่เราก็ไม่เข้าใจว่าถ้ารีบจะมาหา เราทำไมก็ไปหาเพื่อนเลยสิจะมาหาเราก่อนทำไมแล้วก็มาหงุดหงิดใส่เราเรารู้สึกแย่เราไม่ชอบทำไมการไปกินเหล้ากินเบียร์มันถึงสำคัญกับเขามากกว่าความรู้สึกเราสุดท้ายก็เป็นเราที่ต้องนอนร้องไห้สรุปคือเพื่อนเค้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยยังไม่ได้อาบน้ำไม่ได้กินข้าวพูดให้แฟนเรารีบเฉยเฉยแต่เค้ากลับมาลงที่เรา ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด จนวันต่อมาเรากลับบ้าน(ปกติอยู่หอ) เรากลับบ้านสามวันแล้วเค้าก็หงุดหงิดเค้าก็พูดกับเราไม่ดีด่าเราไม่เป็นเหมือนเดิมเราโทรหาก็มีแต่พูดใส่เราไม่เข้าใจว่าเราทำอะไรผิดพอเรากลับมาหอเราตั้งใจว่าจะได้เจอเขาก่อนสงกรานต์จะได้ไปกินข้าวด้วยกันไปดูหนังเขาก็ตอบมาว่าเค้าไม่อยากเจอหน้าเราไม่อยากเห็นหน้าเพราะสารภาพว่าอาทิตย์ที่แล้วเค้าเมาเลยถทักผญ.คนอื่นไป แล้วเค้าก็บอกว่าความรู้สึกเขาที่ให้เรามันไม่เหมือนเดิมจะว่ารักก็พูดได้ไม่เต็มปากว่าจะว่าไม่สนใจก็ไม่ได้เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกผิดกับเราที่ทำตามสัญญาไม่ได้เค้าบอกว่าเค้าไม่ชอบ ที่เวลาไปเที่ยวกินเบียร์กินเหล้าสูบบุหรี่แล้วเราต้องห้ามทำไมเขาต้องขอเราไปเที่ยวกลางคืนด้วย ประโยคนี้เนี่ยเราร้องไห้เลยตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าเป็นคนมาขอเองจนเราชินว่าเวลาไปเที่ยวกันคืนเขาต้องขอเราในฐานะที่เราเป็นแฟนในฐานะที่เราเป็น แล้วเขายังบอกอีกว่าเค้าอยากอยู่กับเพื่อนไม่อยากมีใครแล้วเพื่อนเป็นทุกอย่างสำหรับเขาช่วยเขาได้ทุกอย่างถ้าไปกินข้าวเลยหลายอย่างเค้าเลยคิดว่าเค้าไม่จำเป็นจะต้องมีเราก็ได้เราถามว่าเราเป็นคนผิดใช่มั้ย เขาก็พูดเหมือนเราไปเป็นปัญหาชีวิตเขาเราเลิกคิดเรื่องที่เขานอกใจเราด้วยซ้ำเพราะเรางงว่าทำไมเราทำอะไรผิด ทั้งทั้งที่ตลอดมาเราทำให้เขาทุกอย่างเค้าจะใช้ เราทำอะไรเราก็ทำให้ทุกอย่างเค้าจะสั่งอะไรเราเราก็ทำได้ทุกอย่างจะว่าไปพี่เค้าเรียนจบได้ก็เพราะเราด้วยซ้ำเราไม่เคยขอของขวัญไม่เคยขอสิ่งของไม่เคยให้เค้าเลี้ยงไม่เคยจะไปเป็นภาระของเค้าทั้งหมดที่เราทำมันเป็นตัวถ่วงชีวิตคนเรามันไม่ได้สำคัญอะไรกับเค้าเลยใช่ไหมมันไม่ได้เป็นการที่อยู่ข้างเขาตลอดเวลาใช่ไหมแต่เพื่อนเค้าไม่เคยบอกให้เค้าเลิกกับเราหรอกเราก็มีเพื่อนของเรานะรู้สเปคของแต่ละค แต่เพื่อนเค้าไม่เคยบอกให้เค้าเลิกกับเราหรอกเราก็มีเพื่อนของเรานะ แต่เราก็ให้ space กับทุกคนแต่เหมือนกับเค้าแบ่งไม่ได้ เค้ารักเพื่อนมากกว่าพ่อแม่เขา เค้าบอกพ่อแม่ยังไม่เคยช่วยเขาขนาดนี้เลย เรารู้สึกว่ามันเกินไป เค้าเหมือนไม่ให้ความสำคัญกับคนอื่นนอกจากเพื่อนเขา ทั้งทั้งที่ทุกคนก็อยู่ข้างเขามาตลอด เราได้มีโอกาส เคลียร์กันเค้าบอกว่าเค้ารักเราเค้าเป็นห่วงเราเหมือนเดิมแต่แค่เค้าอยากอยู่คนเดียวเค้าไม่อยากตอบแชทใครก็ไม่อยากพาใครไปกินข้าวก็ไม่อยากพาใครไปดูหนัง เค้าแค่อยากอยู่กับเพื่อนเค้ามีความสุขเค้าไม่อยากขอ เค้าไม่อยากบอกเวลาไปไหนมาไหน แต่เรารักเค้าจริงๆเราเลยบอกว่าให้คิดก่อนว่า อยากเลิกจริงๆไหมเราก็ให้โอกาสเขาคิดก่อนแต่ก็เป็นเราที่ต้องทนทรมานกับความเปลี่ยนแปลงของเค้า เราควรทำยังไงดีทางเราไม่อยากเสียเขาไป ทางเราก็ไม่อยากทนกับความรู้สึกเยอะแย่เราก็รักเขาแต่เราก็ไม่อยากร้องไห้ทุกคืนคิดว่ายังไงกันคะ