อันนี้เป็นกระทู้แรกของเรา จากประสบการณ์ของตัวเอง
ถามว่าจริงๆมันดีไหม ตอบเลยว่าไม่ดี แต่เราเชื่อว่าจริงๆมีอีกหลายๆที่กำลังอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเรา
แต่ก่อนเราจะอินมากกับเรื่องของบุคคลที่สาม คือรับไม่ได้อะ ถ้ามีแฟนแล้วแฟนจะนอกใจ หรือแฟนเพื่อนนอกในเพื่อน หรืออะไรก็ตาม ไม่โอเคกับบุคคลที่ 3 at all และเหตุการณ์ที่ไม่คิดก็เกิดขึ้นคือวันที่บุคคลที่3 กลายเป็นตัวเอง
ขอเล่าย้อนไปถึงตอนแรกๆ
เรามีแฟนอยู่แล้วคบกันมา 2-3 ปี ตอนเวลาก็ไม่เคยคิดจะมีคนอื่นนะ ใช้ชีวิตแบบมีความสุขดีเรื่องการนอกใจหรืออะไรไม่เคยคิดเลย
วันนึงเรามีโอกาสได้ไปสถานที่ที่นึงกับออฟฟิศ เป็นเหมือนงานได้เจอออฟฟิศอื่นๆด้วย 3วัน2คืน
ระหว่างทริปได้เจอพี่คนนึง คือดีต่อใจไปหมดเลย เเล้วพี่เค้าก็แอดไลน์เรามาจากเค้าขอไลน์เรามาจากเพื่อนของเราอีกที
ก็มีการคุยกันเล็กน้อย ใจละลายมาก แต่ก็รู้นะว่าต้องทำยังไง เพราะว่าสุดท้ายจบทริปก็คือแยกย้าย
ทริปนั้นกลายเป็นทริป 3 วัน 2 คืนที่ดีมากๆเลย แต่เราไม่ได้คุยเยอะขนาดนั้นนะ พี่เค้าแค่ทักมาแบบ ตื่นยัง นอนยังไรประมาณนี้
แต่ก่อนทริปจบ ก็ได้ยินมาว่าพี่เค้าแต่งงานแล้ว เราก็แอบจี๊ด แต่คือยังไงตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ก็เลยไมไ่ด้อะไร
พอกลับมากรุงเทพ ก็ไม่ได้คุยกันต่อ แต่วันรุ่งขึ้นพี่เค้าก็ทักไลน์มา นี่แอบเซอไพร้มาก นึกว่าทริปจบคนจะจบ
เค้าก็บอกว่าพี่ชอบหนูมาก มันสปาร์คแบบบอกไม่ถูก ซึ่งเราก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เราก็ถามพี่เค้าไปตรงๆเรื่องแต่งงาน
พี่เค้าก็บอกว่าแต่งแล้วจริงๆ แต่พี่ไม่ได้ต้องการอะไรจากเราแค่รู้สึกดีเวลาได้คุยด้วย สุดท้ายความรู้สึกดี ความแค่อยากคุย
มันมากขึ้นมากขึ้นมากขึ้น จนเริ่มเจอกัน และการเจอกันมีครั้งแรกก็มีครั้งที่สอง สุดท้ายความสัมพันธ์ของเรามันเริ่มเยอะขึ้น
ยืดเยื้อมาเป็นปี วันนึงจะถอยออกมาก็รู้สึกว่ารักไปแล้ว และวันนี้แฟนพี่เค้ากำลังจะมีลูก เราเจ็บมาก แต่พอจะปล่อยพี่เค้าก็ไม่ปล่อย
เราคิดว่าตอนแรกที่ได้คุยกันวันนั้นมันมีความสุขมากๆจริงๆ แต่วันนี้ ใครที่บอกว่าการเป็นคนที่สาม การเป็นเมียน้อยมีความสุข
มันไม่จริงเลย ไม่จริงเลยสักนิด เราร็หมดผิดชอบชั่วดี แต่มันเลิกมันไม่ได้ มันรักเค้าไปแล้ว ทั้งๆที่ตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้ว
ตอนนี้กลับรู้สึกว่าเหมือนกำลังชดใช้กรรม มันเจ็บปวด มันทรมาน
ทุกครั้งที่เค้าบอกว่ารัก แต่ต้องกลับไปหาคนนั้น
ทุกครั้งที่เค้ากอด เค้าก็กอดคนนั้น มันเจ็บไปหมด
หลายคนคงบอกว่าเห็นแก่ตัว ก็ออกมาสิ พอถึงเวลาจริงๆ มันทำไม่ได้เลย หลายครั้งพยายามแล้ว
พอเเค่เค้าติดต่อมา หรือมาหา เราก็จะทนไม่ไหว แค่เค้าบอกว่าขอให้เราอยู่สมองมันบอกว่าอย่าอยู่ ในใจมันไปไม่ไหวจริงๆ
เข้าใจแล้วที่เค้าว่ากันว่านรก ความทรมาร ไม่ต้องรอให้ตายก็รู้สึกได้ มันเป็นแบบนี้นี่เอง
สุดท้ายเราทนไม่ไหว เพราะว่าเรารักเค้า และคิดว่าการรักเค้าจริงๆควรจะเป็นการปล่อยเค้าไป ให้เค้าตั้งใจรักครอบครัวเขา
และเราก็ควรจะกลับมาดูแลคนของเรา เราทำใจนานมากปล่อยทุกฝ่ายเลย เจ็บปวดทรมานมาก
ปล่อยเขา ปล่อยแฟน และเลือกที่จะอยู่คนเดียวดีกว่า เพราะว่าถ้าใจยังไม่หนักแน่นมากจริงๆ จะไม่เลือกมีใครอีก
เราแค่อยากให้กระทู้นี้เตือนใจสาวๆหลายคน เราเชื่อว่าเราไม่ใช่คนเดียวแน่ๆ ที่เคยเจออะไรแบบนี้
เจ็บแค่ไหนก็ต้องทน ถ้าเรารักตัวเองมากพอ รักเขามากพอ เราก็ต้องยอมเจ็บยอมปล่อย
อย่างน้อยเหตุการณ์ทั้งหมดก็สอนให้เราโตขึ้น เข้มแข็งมากขึ้น และรักตัวเองมากขึ้นเช่นกัน
เราทนไม่ไหวกับวงจรอุบาดแบบนี้อีกแล้ว มีแต่ความเจ็บปวดทุกทาง สุดท้ายเรื่องนี้มันทำให้รู้ว่าอะไรที่ไม่ใช่อย่าเสีบเวลา
อะไรที่ไม่ใช่อย่าฝืน ที่ไหนที่ไม่ใช่ที่ของตัว อย่าอยู่ ยิ่งออกเร็วเท่าไหร่ ยิ่งเจ็บน้อยเท่านั้น
คงไม่มีใครรักเราได้ดีเท่ากับรักตัวเอง และคงไม่มีกำลังใจไหนดีเท่าให้กำลังใจตัวเองอีกแล้ว
เป็นกำลังใจให้ตัวเอง และให้ทุกคนที่เคยเจออะไรแบบเรานะ
ฉันกลายเป็นมือที่ 3
ถามว่าจริงๆมันดีไหม ตอบเลยว่าไม่ดี แต่เราเชื่อว่าจริงๆมีอีกหลายๆที่กำลังอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเรา
แต่ก่อนเราจะอินมากกับเรื่องของบุคคลที่สาม คือรับไม่ได้อะ ถ้ามีแฟนแล้วแฟนจะนอกใจ หรือแฟนเพื่อนนอกในเพื่อน หรืออะไรก็ตาม ไม่โอเคกับบุคคลที่ 3 at all และเหตุการณ์ที่ไม่คิดก็เกิดขึ้นคือวันที่บุคคลที่3 กลายเป็นตัวเอง
ขอเล่าย้อนไปถึงตอนแรกๆ
เรามีแฟนอยู่แล้วคบกันมา 2-3 ปี ตอนเวลาก็ไม่เคยคิดจะมีคนอื่นนะ ใช้ชีวิตแบบมีความสุขดีเรื่องการนอกใจหรืออะไรไม่เคยคิดเลย
วันนึงเรามีโอกาสได้ไปสถานที่ที่นึงกับออฟฟิศ เป็นเหมือนงานได้เจอออฟฟิศอื่นๆด้วย 3วัน2คืน
ระหว่างทริปได้เจอพี่คนนึง คือดีต่อใจไปหมดเลย เเล้วพี่เค้าก็แอดไลน์เรามาจากเค้าขอไลน์เรามาจากเพื่อนของเราอีกที
ก็มีการคุยกันเล็กน้อย ใจละลายมาก แต่ก็รู้นะว่าต้องทำยังไง เพราะว่าสุดท้ายจบทริปก็คือแยกย้าย
ทริปนั้นกลายเป็นทริป 3 วัน 2 คืนที่ดีมากๆเลย แต่เราไม่ได้คุยเยอะขนาดนั้นนะ พี่เค้าแค่ทักมาแบบ ตื่นยัง นอนยังไรประมาณนี้
แต่ก่อนทริปจบ ก็ได้ยินมาว่าพี่เค้าแต่งงานแล้ว เราก็แอบจี๊ด แต่คือยังไงตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ก็เลยไมไ่ด้อะไร
พอกลับมากรุงเทพ ก็ไม่ได้คุยกันต่อ แต่วันรุ่งขึ้นพี่เค้าก็ทักไลน์มา นี่แอบเซอไพร้มาก นึกว่าทริปจบคนจะจบ
เค้าก็บอกว่าพี่ชอบหนูมาก มันสปาร์คแบบบอกไม่ถูก ซึ่งเราก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เราก็ถามพี่เค้าไปตรงๆเรื่องแต่งงาน
พี่เค้าก็บอกว่าแต่งแล้วจริงๆ แต่พี่ไม่ได้ต้องการอะไรจากเราแค่รู้สึกดีเวลาได้คุยด้วย สุดท้ายความรู้สึกดี ความแค่อยากคุย
มันมากขึ้นมากขึ้นมากขึ้น จนเริ่มเจอกัน และการเจอกันมีครั้งแรกก็มีครั้งที่สอง สุดท้ายความสัมพันธ์ของเรามันเริ่มเยอะขึ้น
ยืดเยื้อมาเป็นปี วันนึงจะถอยออกมาก็รู้สึกว่ารักไปแล้ว และวันนี้แฟนพี่เค้ากำลังจะมีลูก เราเจ็บมาก แต่พอจะปล่อยพี่เค้าก็ไม่ปล่อย
เราคิดว่าตอนแรกที่ได้คุยกันวันนั้นมันมีความสุขมากๆจริงๆ แต่วันนี้ ใครที่บอกว่าการเป็นคนที่สาม การเป็นเมียน้อยมีความสุข
มันไม่จริงเลย ไม่จริงเลยสักนิด เราร็หมดผิดชอบชั่วดี แต่มันเลิกมันไม่ได้ มันรักเค้าไปแล้ว ทั้งๆที่ตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้ว
ตอนนี้กลับรู้สึกว่าเหมือนกำลังชดใช้กรรม มันเจ็บปวด มันทรมาน
ทุกครั้งที่เค้าบอกว่ารัก แต่ต้องกลับไปหาคนนั้น
ทุกครั้งที่เค้ากอด เค้าก็กอดคนนั้น มันเจ็บไปหมด
หลายคนคงบอกว่าเห็นแก่ตัว ก็ออกมาสิ พอถึงเวลาจริงๆ มันทำไม่ได้เลย หลายครั้งพยายามแล้ว
พอเเค่เค้าติดต่อมา หรือมาหา เราก็จะทนไม่ไหว แค่เค้าบอกว่าขอให้เราอยู่สมองมันบอกว่าอย่าอยู่ ในใจมันไปไม่ไหวจริงๆ
เข้าใจแล้วที่เค้าว่ากันว่านรก ความทรมาร ไม่ต้องรอให้ตายก็รู้สึกได้ มันเป็นแบบนี้นี่เอง
สุดท้ายเราทนไม่ไหว เพราะว่าเรารักเค้า และคิดว่าการรักเค้าจริงๆควรจะเป็นการปล่อยเค้าไป ให้เค้าตั้งใจรักครอบครัวเขา
และเราก็ควรจะกลับมาดูแลคนของเรา เราทำใจนานมากปล่อยทุกฝ่ายเลย เจ็บปวดทรมานมาก
ปล่อยเขา ปล่อยแฟน และเลือกที่จะอยู่คนเดียวดีกว่า เพราะว่าถ้าใจยังไม่หนักแน่นมากจริงๆ จะไม่เลือกมีใครอีก
เราแค่อยากให้กระทู้นี้เตือนใจสาวๆหลายคน เราเชื่อว่าเราไม่ใช่คนเดียวแน่ๆ ที่เคยเจออะไรแบบนี้
เจ็บแค่ไหนก็ต้องทน ถ้าเรารักตัวเองมากพอ รักเขามากพอ เราก็ต้องยอมเจ็บยอมปล่อย
อย่างน้อยเหตุการณ์ทั้งหมดก็สอนให้เราโตขึ้น เข้มแข็งมากขึ้น และรักตัวเองมากขึ้นเช่นกัน
เราทนไม่ไหวกับวงจรอุบาดแบบนี้อีกแล้ว มีแต่ความเจ็บปวดทุกทาง สุดท้ายเรื่องนี้มันทำให้รู้ว่าอะไรที่ไม่ใช่อย่าเสีบเวลา
อะไรที่ไม่ใช่อย่าฝืน ที่ไหนที่ไม่ใช่ที่ของตัว อย่าอยู่ ยิ่งออกเร็วเท่าไหร่ ยิ่งเจ็บน้อยเท่านั้น
คงไม่มีใครรักเราได้ดีเท่ากับรักตัวเอง และคงไม่มีกำลังใจไหนดีเท่าให้กำลังใจตัวเองอีกแล้ว
เป็นกำลังใจให้ตัวเอง และให้ทุกคนที่เคยเจออะไรแบบเรานะ