ความรักของเรื่องราวครั้งนี้มันเกิดขึ้นมา 5-6 ปีได้แล้ว กับ ผญ.คนนึง ขอใช้นามสมมติว่า J ซึ่งเริ่มต้นจากการเป็นเพื่อนนี่แหละ เค้าเป็น ผญ.ที่ผมรู้สึกรักและรักมากๆ ตอนนั้นก็คงเป็นแนว เด็กๆติดวัยรุ่นหน่อยๆแนวตามเค้าต๋อยๆ อะไรก็ได้หมด ทั้งๆที่เค้าแค่รู้สึกดีกับผม (กับแทบทุกคน) แต่สำหรับผมคือรู้สึกรักเค้า จนวันนึงเค้าก็คบจริงๆจังๆ กับ คนๆนึง ส่วนผมก็หงอย- แต่ก็ยังอยู่ข้างๆเข้า เฟรนโซนชิปหาย 5555 เค้าไปไหนก็ติดเราไปด้วยตลอด ยิ้มตามเวลาเค้ามีความสุขกันแต่ข้างในนี่เจ็บชิปหาย และทุกๆครั้งที่เค้ามีปัญหา ก็ไอเราที่แหละที่อยู่ข้างเค้าตลอด รู้สึกมีความหวังตลอด ทั้งๆที่เค้า เค้าไม่รู้คิดอะไรกันแน่ในตอนๆ นั้น เหมือนผมเป็นแค่หมาตัวนึงอะ จนผ่านไปเป็นปีๆ เรื่องราวอันอึมครึมก็เริ่มเกิดขึ้น เธอเลิกกับแฟนคนนั้นของเธอ และเข้ามาหาผม สำหรับผมคือเห้ยเค้ารักเราจริงแล้วแหละคงเห็นค่าในตัวเราแล้ว แต่ไอโง่เอ้ยเค้าก็คุยกับ คนอื่น หล่อ นน้าตาดี มีเงิน ส่วนกูไม่มีห่าไรเลย แต่สุดท้ายเค้าก็กลับไปเอากับแฟนเค้านั้นแหละ รู้ได้ไงเหรอ เพื่อนแฟนเค้ามาบอก...เจ็บมั้ยละ เลิกโง่ได้แล้วสินะทีนี้ ! ปล่าวครับ ปล่าวเลยยังรักเหมือนเดิม555555 แต่ไอเราก็เลยตัดสินใจ ในช่วงที่เสียใจตอนนั้นแหละ ลองคบ ผญ.คนนึงดู ซึ่งมันมีความสุขมากๆ เรียกได้ว่าเป็นแฟนคนแรกเลยแหละ ที่ใช้คำว่าแฟน กันจริงๆ แต่เรื่องราว ของ J  มันก็เริ่มแย่ เค้ามีปัญหากับแฟน ผมก็แม้งยังรักอะ ไปปลอบสิครับ ไปบอกเค้าว่ากูยังรักนะกูไม่โอเค เลิกกับเค้าเถอะ และแฟนคนที่ผมคบอยู่ก็เห็นข้อความนั้น สุดท้ายผมก็เลย โสดเหมือนเดิมครับ - - (มันก็สมควรแหละ) แต่เรื่องของ J กับแฟนเค้าที่ทะเลาะกันมันยืดเยื้อเว้ย เธอไปก่อ ปห.ไว้เยอะ เลย ซึ่งเป็นจุดที่เค้าคงต้องหาที่พึ่งละ เค้าเลยขอผมคบ คบแบบจริงๆจังๆกับผม แต่จริงๆแล้วผมไม่รู้ว่ามันใช่ความรักหรือการหาที่พึ่งของเค้า จนมันไม่โอเคเอามากๆเลยกับผม และตัวละครใหม่ก็โผล่ขึ้นมา เค้าคือ เพื่อนผมเองครับ ขอใช้นามสมมติตัว K ที่ย่อมาจาก คว.. นะครับ เป็นคนที่ตอนนั้นแทบเรียกได้ว่าเพื่อนรัก กับคำพูดของเค้าที่ว่า ไม่ต้องห่วงกูคอยช่วยกับแฟนเอง ช่วยคาบไป-กิไม่ว่า ครับตามนนั้นเลย มันแอบคุย แอบคบ แอบไป...กัน มีคนเห็น มีคนเตือน ไม่ฟังครับไม่เชื่อหรอก เพื่อนรักกู นี่ก็แฟนกู สุดท้ายเรียกแม้งทั้งคู่มาถามต่อหน้า คำตอบที่ได้คือ เราไม่ได้คิดไรกันจริงๆ แต่หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ ความจริงทุกอย่างก็เปิดเผย แม้งเจ็บชิปหาย เสียเพื่อนให้แฟน เสียคนรักให้เพื่อนสนิทอย่างสนุกสนานเลยครับ เจ็บมากๆ เจ็บจนแค้นจนเกลียด แต่เกลียดhereไรละ ไม่ถึงเดือน J เค้ามาขอโทษผม มาขอให้ผมกลับไปเป็นเพื่อนเค้า ไอเราก็ตอบตกลงไปได้ เห้อ ! ละเค้าก็คบกัน ไปเป็นปีๆ ไอเราก็มีแฟนใหม่ของเราไป แต่ทุกครั้งที่เค้าเสียใจมากๆ ก็ไม่พ้นผมนี่แหละครับที่คอยปลอบคอยซับเค้า จนเวลาผ่านไป 2-3 ปี เค้าก็เลิกกัน ซึ่งเป็นช่วงเดียวกันที่ผมกับแฟนของผมมีปัญหากัน เราเลยตัดสินใจเลิกกัน และ J ก็เลิกกับแฟนของเค้า ซึ่งเวลาผ่านไปเราต่างฝ่ายก็ต่างเจอบทเรียนเจอเรื่องราวกันมามากมาย มีความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก และเราก็กลับมาคุยกัน เค้าก็สำนึกผิดทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่ทำกับผม แต่สำหรับผมมันเจ็บอะครับ เจ็บมากๆกับเรื่องราว ในอดีตที่ผ่านมา ที่เจอ ที่ได้ยิน ได้เห็น ที่เค้าทำกับผมจนนับไม่ถ้วน ในช่วงเวลาเหล่านั้น แต่ก็ตามสภาะอะครับ กลืนน้ำลายตัวเองเข้าอย่างจัง เอ้อ สักตั้งหวะ ที่ผ่านมามันคืออดีตเว้ย ลองอีกสักตั้งถึงเข้าจะแย่มากๆ แย่จนไม่น่าให้อภัยเอามากๆ จนตอนนี้เราคบกันแบบจริงๆจังๆไม่รวมตอนที่เราคุยกันก็ 4-5 เดือนแล้วครับ ความรู้สึกผมคือ บางครั้งมันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ เพราะคำพูดของเค้าบางครั้งมันคือ สิ่งที่เค้าเคยทำมันกับแฟนเก่าเค้า เคยมอบให้แฟนเก่าเค้า เคยได้รับอะไรจากคนเก่าๆเค้ามา ชื่อของคนที่มันแอบไปมั่วแล้วผมรู้ความจริงมันที่ยังเอ่ยชื่ออยู่ในสถานะเพื่อน (ไม่ใช่ไอ Here K ไอhereนี่ทุกวันนี้ยังหลงตัวเองอยู่เลย อยากกระทืบหน้ามันเอามากๆ เก่งอวดลับหลัง แต่ต่อหน้าอย่างหมา ) ยิ่งนิสัยเค้าในบางครั้งที่ชอบโกหก จนเรากลัว กลัวไปหมด กลัวไม่รู้อันไหนแม้งจริงไอไหนโกหก แต่ถ้าถามว่าตอนนี้มันรักผมไหม มันก็ดูรักผมหวงผมหึงผมเอามากๆ มันก็เหมือนเค้าสำนึกได้แล้วจริงๆ ถึงจะไม่ทั้ง 100 ก็เถอะ เพราะผมอยู่กับมันมานานผมรู้ดี555 มันเป็นการหวนคืนที่พ่วงมาด้วยความฝังใจหลายๆอย่างอะครับ ทั้งคนรอบข้างที่เค้าเตือนเค้าห้าม เค้าหมดศรัทธาในตัวเรา ที่เราเลือกจะกลับไป ในตอนนี้ตัวผมก็รัก รักเขามากๆ แต่ก็นั้นแหละเรื่องราวมันเต็มสมองไปหมด ผมก็ไม่รู้เหมือนกันต่อจากนี้มันจะออกหน้าไหน ! ผมก็อยากพิมพ์ออกมาถึงมันจะไม่หมด อยากเล่าประสบการและอยากแลกเปลี่ยนประสบการ กับทุกๆคนที่ได้อ่านมัน ผมเชื่อว่าหลายคนที่อยู่ในเฟรนโซน ที่โดนแฟนและเพื่อนแทงข้างหลัง และการหวนคืนกลับไปหาคนที่ทำร้ายเรา ^^