คือตอนนี้เรามีปัญหากับครอบครัว เรียกว่ามีปัญหากันเกือบทุกวัน ส่วนมากที่เราจะมีปัญหาด้วยก็คือ ปู่ คือเราเรียกปู่เราว่าพ่อเรียกย่าว่าแม่ เรียกทวดว่ายาย
เพราะเราอยู่กับพวกท่านมากกว่าพ่อ ส่วนแม่เราก็เลิกรากันไปตั้งเรา3ขวบได้จนตอนนี้เราจำหน้าแม่ไม่ได้เลย ที่บ้านก็จะมีป้ากับน้อง ซึ่งเรากะน้องก็ห่างกันไม่กี่เดือน ก็จะไม่เรียกว่าพี่ จะเรียกกันว่ากูๆๆ เราเกิดต้นปี น้องมันเกินปลายปี (ปล. เราเกิดต้นปีเราเลยได้เข้าร.รก่อนน้อง)
ด้วยความที่เราเป็นพี่ก็ต้องทำทุกอย่างแทนน้องเวลา ปู่กะย่าใช่ไปทำไร เราก็ต้องไปทำแทน ไม่ว่าจะพามันไปแก้ พาไปสมัครเรียนพาไปสอบ หาอะไรให้มันกินจนจะเป็นแม่มันแทนป้าไปละ น้องเรามันเป็นลูกรักหลานรักของปู่มาก ขนาดน้องว่าอะไรให้ก็ยังรัก ตั้งแต่เด็กเลยปู่ไม่เคยกอดเคยเล่นกับเรา และด่าเราตั้งแต่เด็กด้วยความที่ปู่ไม่ชอบแม่ที่เป็นคนลาวซึ่งปู่อยากให้พ่อเราเป็นข้าราชการซึ่งพ่อเลือกที่จะเป็นพวกช่างซึ่งพ่อไปทำงานที่ลาว เลยเจอกับแม่ มันอาจเป็นอีกเหตุผลที่ปู่ไม่ชอบเรา เราทำไรก็ผิดไปหมดไม่ได้ดังใจ ชอบพูดจาแทงใจดำเรื่องพ่อกับเรา บางครั้งเราก็พยายามที่จะไม่สนใจคำพูด แต่เจอทุกวันพูดทุกวันมันก็ไม่ไว้
ตอนนี้จะบ้าตายอยู่แล้ว ยิ่งช่วงนี้พ่อกลับมาจากชลบุรี ยิ่งด่าเกือบทุกวันรู้อยู่ว่าด่าว่าใจพ่อแต่มันกระทบถึงเรา ว่าเราสารพัดบอดว่าเราไม่ทำอะไรติดมือถือที่หลานรักตัวเอง งานบ้านก็ไม่ได้ทำมีเเต่เราทำงานสวนผักก็ไม่ทำมีแต่เราที่ไปทำ กลับจาดสวนผักก็ต้องมาทำกับข้าวให้กินเสื้อผ้าก็ไม่ซักเอง ยังมาว่าเราไม่ทำไร และไม่เคยเชื่อใจเราสักครั้ง บางครั้งก็แอบร้องไห้คนเดี่ยวไม่มีใครรู้ ปู่ชอบให้เราผิดเสมอไม่ว่าจะอะไรที่กับน้องถูกไปหมดสะทุกอย่าง บางครั้งก็ชอบพูดให้เราตายๆไปสะนอนตายไปกับพ่อ ปู่ก็พูดแบบนี้ตั้งแต่เล็กจนโตจะว่าชินก็ชินนะ แต่มันก็น้อยใจ เวลาผิดก็ตีเราคนเดี่ยว ตอนนี้คือท้อมากครอบครัวเรามันโครตวุ่นวายมีเรื่องวันไม่เว้นวัน ตอนนี้ปิดเทอมอยู่ไม่นานก็เปิดเดี่ยวก็มีเรื่องอีก
ปล.ขอบคุณนะที่รับฟังเรา
เราแค่อยากระบาย
ขอบคุณที่รับฟัง
เพราะเราอยู่กับพวกท่านมากกว่าพ่อ ส่วนแม่เราก็เลิกรากันไปตั้งเรา3ขวบได้จนตอนนี้เราจำหน้าแม่ไม่ได้เลย ที่บ้านก็จะมีป้ากับน้อง ซึ่งเรากะน้องก็ห่างกันไม่กี่เดือน ก็จะไม่เรียกว่าพี่ จะเรียกกันว่ากูๆๆ เราเกิดต้นปี น้องมันเกินปลายปี (ปล. เราเกิดต้นปีเราเลยได้เข้าร.รก่อนน้อง)
ด้วยความที่เราเป็นพี่ก็ต้องทำทุกอย่างแทนน้องเวลา ปู่กะย่าใช่ไปทำไร เราก็ต้องไปทำแทน ไม่ว่าจะพามันไปแก้ พาไปสมัครเรียนพาไปสอบ หาอะไรให้มันกินจนจะเป็นแม่มันแทนป้าไปละ น้องเรามันเป็นลูกรักหลานรักของปู่มาก ขนาดน้องว่าอะไรให้ก็ยังรัก ตั้งแต่เด็กเลยปู่ไม่เคยกอดเคยเล่นกับเรา และด่าเราตั้งแต่เด็กด้วยความที่ปู่ไม่ชอบแม่ที่เป็นคนลาวซึ่งปู่อยากให้พ่อเราเป็นข้าราชการซึ่งพ่อเลือกที่จะเป็นพวกช่างซึ่งพ่อไปทำงานที่ลาว เลยเจอกับแม่ มันอาจเป็นอีกเหตุผลที่ปู่ไม่ชอบเรา เราทำไรก็ผิดไปหมดไม่ได้ดังใจ ชอบพูดจาแทงใจดำเรื่องพ่อกับเรา บางครั้งเราก็พยายามที่จะไม่สนใจคำพูด แต่เจอทุกวันพูดทุกวันมันก็ไม่ไว้
ตอนนี้จะบ้าตายอยู่แล้ว ยิ่งช่วงนี้พ่อกลับมาจากชลบุรี ยิ่งด่าเกือบทุกวันรู้อยู่ว่าด่าว่าใจพ่อแต่มันกระทบถึงเรา ว่าเราสารพัดบอดว่าเราไม่ทำอะไรติดมือถือที่หลานรักตัวเอง งานบ้านก็ไม่ได้ทำมีเเต่เราทำงานสวนผักก็ไม่ทำมีแต่เราที่ไปทำ กลับจาดสวนผักก็ต้องมาทำกับข้าวให้กินเสื้อผ้าก็ไม่ซักเอง ยังมาว่าเราไม่ทำไร และไม่เคยเชื่อใจเราสักครั้ง บางครั้งก็แอบร้องไห้คนเดี่ยวไม่มีใครรู้ ปู่ชอบให้เราผิดเสมอไม่ว่าจะอะไรที่กับน้องถูกไปหมดสะทุกอย่าง บางครั้งก็ชอบพูดให้เราตายๆไปสะนอนตายไปกับพ่อ ปู่ก็พูดแบบนี้ตั้งแต่เล็กจนโตจะว่าชินก็ชินนะ แต่มันก็น้อยใจ เวลาผิดก็ตีเราคนเดี่ยว ตอนนี้คือท้อมากครอบครัวเรามันโครตวุ่นวายมีเรื่องวันไม่เว้นวัน ตอนนี้ปิดเทอมอยู่ไม่นานก็เปิดเดี่ยวก็มีเรื่องอีก
ปล.ขอบคุณนะที่รับฟังเรา
เราแค่อยากระบาย