ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยมีเดทแรกเลยค่ะ คงเพราะดวงไม่ลืขิต อายุก็ทวีคูณขึ้นทูกกวั้น ทูกกกวัน

เราเป็นคนที่ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยมีคนมาจีบ มาคุยกัน

จนถึงขนาดได้ไปเดทด้วยเลยสักคน สักครั้ง ไม่เคยได้คุยโทรศัพท์แบบจีบกันกะหนุ่ม  อยู่แบบเหงาๆไปวันๆ เพื่อนๆแนะนำให้หาอะไรทำ ก็ลองทำ แก้เหงาได้บ้าง...

แต่ก็ยังอยากมีใครสักคนคอยอยู่เคียงข้าง.... เป็นเพื่อนคู่คิด

คอยแนะนำสิ่งดีๆให้ เป็นความหวังและกำลังใจให้กัน

ช่วยกันสร้างฐานะ ช่วยดูแล ห่วงใย เอาใจใส่ ...

เคยมีคนมาบอกชอบ แต่ก็มีเหตุให้ไม่ได้สานสัมพันธ์กันต่อ บางคนบอกเพื่อนมาอีกทีว่าชอบบอกทำไมน่ารักขึ้นเยอะ แต่มีแฟนแล้ว ก็เลยไม่ได้ยุ่งด้วย เพราะยึดถือศีลธรรมเป็นหลักในการดำเนินชีวิต จนอายุ 29 ปีแล้วค่ะ เหมือนคนไม่มีดวงด้านค.รัก

สมัย ม.3 ไปเรียนกวดวิชา ก็มีหนุ่มคนนึงมารอหน้าห้องเรียนเพื่อจะเข้าห้องพร้อมกันทุกวัน กับมีหนุ่มอีกคนมาขอนั่งข้างๆ ซึ่งได้สังเกตพฤติกรรมว่า 2 คนนั้นได้เมี่ยงๆมองๆเราอยู่หลายวัน ทั้งๆที่ก็ผิวคล้ำอยู่ เพื่อนล้อสารพัดจะล้ออยู่ ว่า "ขี้เหร่" แต่เราก็ดันไปทำหน้าบึ้งใส่เพราะประหม่าไม่รู้จะสานสัมพันธ์ยังไง ...เค้าก็เลยได้แค่ มอง

ในอดีตตอนปี 3 เคยมีคนมาเดินข้างๆด้วยเหมือนจะขอทำค.รู้จักก็ปรากฏว่าเค้ามาเข้าโรงเรียนสาย เพื่อนกระซิบบอก "เฮ้ย ยังไม่ใช่เวลา" สักพักเค้าก็โดนวิดพื้นพร้อมเพื่อนค่ะ หน้าโรงเรียน

ตอน เพิ่งเริ่มทำงาน ใหม่ๆ ก็เจออีกคนที่เดิมค่ะ นั่งม้าหินคุยโทรศัพท์เสร็จก็ลุกกำลังจะเดินไป เสียงผู้ชายหน้าตาน่ารักบอก "เฮ้ย.. น่ารักดี แต่เค้าลุกหนีหว่ะ" ได้ยินค่ะ แต่ไม่รู้จะทำเยี่ยงไร ความเป็นกุลสตรีค้ำคอหอยเอาไว้ ไม่ได้จะลุกหนี แต่พี่ไม่รู้ ..ว่าน้องสนใจพี่!เฮือกก... ต้องเดินจากไปแบบเงียบๆ

เหตุการณ์ที่สะเทือนขวัญมากที่สุด คือ ยืนอยู่เกาะกลางถนน ผช.คนนึงขี่มอไซต์มา ได้สบสายตากะเราแล้วเค้าก็มัวมองแต่หน้าเราแล้วรถปีนฟุตบาท ล้มหน้ากระแทกพื้นค่ะ จนเพื่อนตั้งฉายาให้ว่า "อี...สวยสังหาร" ทั้งๆที่ก็ไม่ใช่คนสวยอะไรหรอกค่ะ เพื่อนตั้งให้เข้ากะสถานการณ์และชื่อหนัง เรื่องนึง

ต่อมาก็มีคนนึง เคยกลับบ้านด้วยกันครั้งนึง แล้วเรารู้สึกว่าเค้าเขินเรามากๆ มองหน้าแล้วเขิน ประกอบกับมองบ่อย ครั้งจากกลับด้วยกันมา 1 ครั้ง ก็ชอบชวนกลับบ้านทุกวัน เราก็ดูดวงกะเพื่อน เพื่อนบอก "เค้าไม่ได้ชอบเรา นิสัยเค้าดูจะออกหญิงๆด้วยซ้ำ" เราเชื่อเพื่อนค่ะ ปกติเพื่อนดูไพ่แม่นมาก ก็เลยตั้งกำแพงขึ้นมาพูด และแสดงการกระทำให้ดูเหมือนว่าเราเกลียดเค้าค่ะ ทั้งที่ความจริงก็ชอบเค้า

ต่อมาก็มีเหตุการณ์ได้ไปทำงานต่างจว.ด้วยกัน หลายปีผ่านมา มีพี่ๆจัดฉากให้อยู่ใกล้ชิดกัน เราก็เลยรู้ค่ะตามแรงเชียร์ว่าเค้าชอบเรา ประกอบกับอาการเค้าเวลาอยู่ด้วยกันออกค่ะ เขิน แล้วก็น่าจะหวั่นไหวด้วยดูจากแววตา ท่าทาง การหายใจ เค้าตัดสินใจลุกเดินออกมาจากที่นั่งอยู่ด้วยกัน เพราะเค้ามีแฟนแล้ว เค้าเป็นคนดีมากๆ เราก็ได้รู้ว่าตัวเองได้พลาดโอกาสในการเจอคนที่ดี ซื่อสัตย์กับแฟนเพียงคนเดียวไปแล้วค่ะ 

ต่อมางานแต่งพี่ที่ทำงาน เราก็เลยลองแกล้งไปซบอกน้องผู้ชายหล่อๆดูค่ะ พบว่าเค้าก็มองตามตาไม่กระพริบเลยค่ะ แต่เราแค่ลองใจเฉยๆนะคะว่าเค้ายังรู้สึกยังไง ไม่ได้เข้าไปสร้างความร้าวฉานให้เค้าเลิกกัน ดีใจแทนแฟนเค้าที่ได้แฟนนิสัยดีซื่อสัตย์

ในที่ทำงานเดียวกันนี้ก็มีอีกคนค่ะ เค้าบอกว่า"เราน่ารัก หน้าตาดี" คือเราอวบ ผิวขาวขึ้นกว่าเด็กๆ แต่ผิวเหลือง คือไม่ดำแล้วแต่ไม่ขาวจั๊วะ แต่เค้าแสดงพฤติกรรมไม่ค่อยจะสุภาพกะเราเท่าไหร่ คือ เราไม่สบายเลยฟุบที่โต๊ะ แต่สายตาเราไม่ได้หลับนะคะ แต่เค้าไม่เห็น เค้าแอบมองหน้าอกค่ะ สายตาฮีหื่นฝุดๆ อีกครั้งหนึ่งเค้าก็มองหน้าเราแล้วเอามือลูบปากตัวเองด้วยค่ะ

แล้วก็เริ่มรุกหนักขึ้น พอเจอหน้ากันที่โรงอาหารเค้าก็มาทักทาย พร้อมกับเอามือมาลูบแขน เจอในลิฟต์ก็พยามจะมาลูบแขนอีก เราหลบทันบ้างไม่ทันบ้าง ดูน่ากลัวมาก ตอนนั้นเรากลัวเค้ามาก จนตัวสั่นทำงานต่อไม่ได้ พี่ที่ทำงานต้องมาปลอบ แค่โดนลูบแขนแค้นจนเกือบร้องไห้ไปค้นหาอาการดูก็พบว่า เป็นโรคกลัวผู้ชาย อ่านอาการจากเน็ตมาว่าเกิดจากทางบ้านปลูกฝังให้รักนวลสงวนตัวมากเกินไป  ทางแก้คือ

ให้เผชิญหน้ากับสิ่งที่เรากลัว เราเลยไปขอกอดพี่ผู้ชายคนนึง กอดให้รู้สึกว่าปลอดภัยนะ มันไม่ได้อันตราย น่ากลัว จากนั้นมาก็หายจากการกลัวจริงๆ  เราก็ตั้งกำแพงเช่นเดิม พูดว่าเรามีสเป็กในใจ เราไม่ชอบเค้าแน่ๆ เค้าก็เข้าใจและหายไปเอง

ต่อมาก็มีคนมาชอบอีก คนนี้มองหน้าและแอบมองหน้าอกเหมือนคนก่อนอีกแล้ว ชอบมองหน้าบ่อยๆ และสังเกตเห็นความเจ้าชู้ในดวงตา แววตามีประกายมาก ประดุจเสือ เห็นกวางน้อย แต่เค้ามีแฟนแล้วเลยไม่ได้สานต่อ แต่ก็ได้เห็นโมเม้นต์ มีคนมาถามว่าเค้าเป็นอะไร ยิ้มกับงาน หันไปมองได้เห็นรอยยิ้มจริงๆ และก็พยามแตะเนื้อต้องตัวแบบเนียนๆ ตลอดระยะเวลาหลายเดือน จะพู จนเค้าเริ่มที่จะคิดได้เองว่าควรซื่อสัตย์กับแฟน เลิกยุ่งไปเอง ตลอดระยะเวลานี้ เป็นช่วงแห่งความทรมาณกับการไม่มีใครแล้วมี

เค้าที่คอยมายุ่งด้วย ต้องสู้กับความหวั่นไหวในใจ 

ต่อมาก็มีชายหนุ่มอายุน้อยกว่า มาด้วยอาการเขินอายมากๆ จากการสบสายตา แอดเฟซมา บอกชอบ บอกเราเป็นคนน่ารัก หน้าตาดี รู้ตัวมั้ยครับว่าเป็นคนที่ "รอยยิ้ม มีเสน่ห์มาก" อาการเหมือนกะคนที่แล้วที่เกิดขึ้นจากการเห็นรอยยิ้ม แล้วมีอาการประหม่าเกิดขึ้น เราก็ดันเอาความหวั่นไหวที่เกิดขึ้นกับผช.คนที่แล้วไปปรึกษา ซึ่งเป็นจุดที่จับอาการได้ว่าเค้าโกรธ และได้เลิกคุยไปเลย เราก็ง้อ ง้อด้วยคำพูดที่เหมือนกะละคร "หายโกรธนะ เดี๋ยวมีโปร หายโกรธให้จับมือเลยยย" ทั้งๆที่ที่แชทไปหาทั้งหมดไม่ได้คิดจะให้จริง แต่แค่พูดเจตนาให้ขำ ให้รู้สึกว่ามันแปลกดี ลืมคิดไปว่าเพิ่งคุยกัน เราไม่ควรไปแกล้ง หรือพูดเล่นอะไรแบบนั้น เพราะยังไม่รู้จักนิสัย ว่าความจริงแล้วถูกปลูกฝังมาให้หวงเนื้อหวงตัว และก็ไม่เคยชอบให้ใครที่เป็นผช.มาสัมผัสตัว เค้าก็หายไปเอง

เดี๋ยววันหลังมาเล่า เหตุการณ์ความไม่มีโชคด้านความรักต่อนะคะ