สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องขุ่นเคืองด้านความสัมพันธ์มาขอคำปรึกษาสมาชิกทุกท่าน
เรื่องมีอยู่ว่าเดือนก่อนหน้านี้ผมมีโอกาสได้พบกับผญคนนึงโดยบังเอิญ เราอายุค่อนข้างห่างกัน เราสองคนเริ่มคุยและความรู้จักกันอยู่ระยะนึง จนนัดกินข้าวกันครั้งแรก เดทแรกของเราผ่านไปด้วยดี ผมมีกังวลเล็กน้อยว่าเธออยากจะสานสัมพันธ์ต่อหรือเปล่า แต่ว่าพอเราแยกย้ายกันกลับมาที่พักเราต่างคนต่างเผยว่ามีความรู้สึกดีกับเดทครั้งแรกของเรา ครั้งนี้เธอทำให้ผมตกหลุมรักได้อย่างไม่น่าเชื่อ จากคนที่มีชีวิตที่ว่างเปล่าเรื่องความรักมาเข้าปีที่สาม ผมประทับใจเธอหลายๆอย่าง ไลฟ์สไตล์ที่คล้ายกัน ชอบฟังเพลงแนวเดียวกัน การพูดการ รวมไปถึงรูปร่างหน้าตาที่ช่างเป็นไปตามเสปคที่ผมตั้งไว้ทุกอย่าง
เราสองคนคุยกันเรื่อยมาๆความรู้สึกดีของผมยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนอยู่มาวันหนึ่งเรานัดทานข้าวกันเหมือนเคยแต่เปลี่ยนสถานที่เป็นร้านอาหารเล็กๆร้านนึง ซึ่งเธอเป็นเอ่ยปากชวน ผมเป็นถึงที่ร้านและเราทานอาหารกัน และดื่มเบียร์เข้าไปคนละนิดหน่อย จนกระทั่งถึงเวลาที่เรากลับบ้าน เธอไม่อยากให้ผมขับรถกลับผมดื่มเข้าไปนิดเดียว ผมจึงตัดสินพักที่ห้อวเธอคืนนั้น และแน่นอนครับ เรามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันในคืนนั้น...
จนตอนเช้าผมได้พักอยู่กลับเธอต่อในช่วงเวลาสามวัน เพราะเป็นช่วงวันหยุดยาวของผม ผมยิ่งประทับใจเธอมากขึ้น เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขของผมเหลือเกิน และผมมั่นใจว่าเธอก็เป็นเช่นเดียวกัน
ประเด็นมีอยู่ว่า ผมพยายามถามเธอว่าเรามาคบกันแบบจริงจังไหม เป็นแฟนกันไหม แต่ทุกครั้งที่ผมถามผมจะถูกปฎิเสธทุกครั้ง โดยเหตุผลของเธอคือ เธอกลัวความรักและอยากจะแน่ใจก่อนว่าครั้งนี้เป็นความรักจริงๆ
มันทำให้ผมเกิดคำถามขึ้นมามากมายขึ้นมาในหัว ว่าทำไมเธอถึงยังลังเลทั้งๆที่ความสัมพันธ์ของเรามันก็เกินเลยมาแล้ว และคำถามต่อมาคือทำไมเธอยอมให้ผมล่วงเกินเธอถ้าเธอไม่ได้รู้สึกรักหรือมั่นใจอะไร
อย่างนี้ถ้าผมหายไปเฉยๆคงไม่เป็นอะไรใช่หรือเปล่า
อยากขอคำแนะนำครับ ว่าเรื่องนี้ควรจะไปต่อยังไง เธอคิดอะไรแบบไหนอยู่นี้ ตอนนี้ผมสับสนและรู้สึกเสียใจลึกๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น อยากได้รับความชัดเจน
ปล.กระทั่งตอนนี้เราสองคนยังคุยกันอยู่นะครับ แต่ไม่มีอะไรชัดเจน
รบกวนขอคำปรึกษาด้วยครับ ขอบคุณครับ
**ขอสาบานว่าเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดคือเรื่องจริงครับ
ปรึกษาเรื่องความสัมพันธ์
เรื่องมีอยู่ว่าเดือนก่อนหน้านี้ผมมีโอกาสได้พบกับผญคนนึงโดยบังเอิญ เราอายุค่อนข้างห่างกัน เราสองคนเริ่มคุยและความรู้จักกันอยู่ระยะนึง จนนัดกินข้าวกันครั้งแรก เดทแรกของเราผ่านไปด้วยดี ผมมีกังวลเล็กน้อยว่าเธออยากจะสานสัมพันธ์ต่อหรือเปล่า แต่ว่าพอเราแยกย้ายกันกลับมาที่พักเราต่างคนต่างเผยว่ามีความรู้สึกดีกับเดทครั้งแรกของเรา ครั้งนี้เธอทำให้ผมตกหลุมรักได้อย่างไม่น่าเชื่อ จากคนที่มีชีวิตที่ว่างเปล่าเรื่องความรักมาเข้าปีที่สาม ผมประทับใจเธอหลายๆอย่าง ไลฟ์สไตล์ที่คล้ายกัน ชอบฟังเพลงแนวเดียวกัน การพูดการ รวมไปถึงรูปร่างหน้าตาที่ช่างเป็นไปตามเสปคที่ผมตั้งไว้ทุกอย่าง
เราสองคนคุยกันเรื่อยมาๆความรู้สึกดีของผมยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนอยู่มาวันหนึ่งเรานัดทานข้าวกันเหมือนเคยแต่เปลี่ยนสถานที่เป็นร้านอาหารเล็กๆร้านนึง ซึ่งเธอเป็นเอ่ยปากชวน ผมเป็นถึงที่ร้านและเราทานอาหารกัน และดื่มเบียร์เข้าไปคนละนิดหน่อย จนกระทั่งถึงเวลาที่เรากลับบ้าน เธอไม่อยากให้ผมขับรถกลับผมดื่มเข้าไปนิดเดียว ผมจึงตัดสินพักที่ห้อวเธอคืนนั้น และแน่นอนครับ เรามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันในคืนนั้น...
จนตอนเช้าผมได้พักอยู่กลับเธอต่อในช่วงเวลาสามวัน เพราะเป็นช่วงวันหยุดยาวของผม ผมยิ่งประทับใจเธอมากขึ้น เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขของผมเหลือเกิน และผมมั่นใจว่าเธอก็เป็นเช่นเดียวกัน
ประเด็นมีอยู่ว่า ผมพยายามถามเธอว่าเรามาคบกันแบบจริงจังไหม เป็นแฟนกันไหม แต่ทุกครั้งที่ผมถามผมจะถูกปฎิเสธทุกครั้ง โดยเหตุผลของเธอคือ เธอกลัวความรักและอยากจะแน่ใจก่อนว่าครั้งนี้เป็นความรักจริงๆ
มันทำให้ผมเกิดคำถามขึ้นมามากมายขึ้นมาในหัว ว่าทำไมเธอถึงยังลังเลทั้งๆที่ความสัมพันธ์ของเรามันก็เกินเลยมาแล้ว และคำถามต่อมาคือทำไมเธอยอมให้ผมล่วงเกินเธอถ้าเธอไม่ได้รู้สึกรักหรือมั่นใจอะไร
อย่างนี้ถ้าผมหายไปเฉยๆคงไม่เป็นอะไรใช่หรือเปล่า
อยากขอคำแนะนำครับ ว่าเรื่องนี้ควรจะไปต่อยังไง เธอคิดอะไรแบบไหนอยู่นี้ ตอนนี้ผมสับสนและรู้สึกเสียใจลึกๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น อยากได้รับความชัดเจน
ปล.กระทั่งตอนนี้เราสองคนยังคุยกันอยู่นะครับ แต่ไม่มีอะไรชัดเจน
รบกวนขอคำปรึกษาด้วยครับ ขอบคุณครับ
**ขอสาบานว่าเรื่องที่เล่ามาทั้งหมดคือเรื่องจริงครับ