สวัสดีคะ จขกท.มีเรื่องขำเรื่องหนึ่งที่อ่านเจอมานานแล้วแหละ แต่ยังติดใจกับเรื่องราวแบบนี้อยู่ เพราะชีวิตจริงในรั้วมหาวิทยาลัย มีคนแบบนี้จริงๆ ส่วนใหญ่สังคม ความนิยม มาก่อนความจริงใจเสมอ
เรื่องมีอยู่ว่า
นักศึกษาสาวคนนึง มีหนุ่มวัยทำงานมาจีบ แล้วทุกวันที่มารับ จะเปลี่ยนรถมาประจำ ก็คบกันได้สักพัก นักศึกษาสาวก็บอกเพื่อนว่า "เฮ้ยแก ชั้นเลิกกับผู้แล้วนะ " เพื่อนสนิทก็ถามว่าทำไม นักศึกษาคนนั้นก็พูดขึ้นมาว่า ''กูจับได้ว่าเขาโกหก หลอกว่าบ้านรวย ที่แท้เป็นคนขับรถตู้" เพื่อนก็ปล่อยผ่าน เพราะชีวิตในรั้วมหาลัยอ่ะเนาะ ไม่ได้เหมารวมนะคะ แต่จากเคยผ่านจุดๆนั้นมา จนผช.คนนั้นขับรถผ่าน จึงบอกว่าเพื่อนว่า นั่นไงๆ เพื่อนก็ตกใจแล้วบอกว่า "
นั่นมัน Toyota ALPHARD S "C Package" เงิบไปเลย เพราะราคาก็เหยียบ 2 ล้านบาท
นี่อาจเป็นเรื่องเล่าขำๆ แต่ จขกท. ว่าคนแบบนี้มีจริงคะ อันนี้คือประสบการณ์การณ์จริงที่เจอเลย ตอนมัธยม พากันไปกินส้มตำ ปูเสื่อ ใช้มือจกปลาร้า โดยที่ไม่อาย แต่กลับกลายเป็นเรื่องที่สนุกมากกว่า พอเริ่มเข้ารั้วของมหาวิทยาลัย เจอเพื่อนหลากหลาย ความนิยมในหมู่คณะเริ่มเยอะขึ้น เริ่มที่จะทำอะไรเกินตัว กินหรู เที่ยวหรู พอยิ่งมีครอบครัวกันหมดแล้ว อันนี้แทบไม่ได้เจอกันเลยคะ แต่ยังคุยถามสุขทุกข์กันอยู่ แต่ละคนชีวิตก็เปลี่ยนไปคนละทาง โดยส่วนตัว จขกท.เอง (จขกท.ไม่ได้มีเจตนา ที่จะอวด ชีวิตนะคะ) ด้วยฐานะทางบ้านเป็นบ้านที่ปานกลาง แล้วอยากเรียนต้องถีบตัวเองเอง ง่ายๆคือต้องทำงานส่งตัวเอง เวลาจะซื้ออะไร คือต้องจำเป็นจริงๆ หรือซื้อของกิน ก็จะถามตัวเองว่า อยากกิน หรือ หิว เพราะคุณพ่อสอนว่า อยาก คือ กิเลส แต่หิว คือ ร่างกายของเราต้องการ ถีบตัวเองจนเรียนจบ(บริหาร การจัดการอุตสาหกรรม อสบ.) แล้วได้ทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง ก็ได้เจอลูกชายของลูกค้าในบริษัท ก็มีปากเสียง ไม่ถูกชะตากันก่อนจะมาเป็นแฟน และใช้ชีวิตด้วยกัน แต่ก็ยังไม่ลืมอะไรง่ายๆที่ชีวิตเคยทำ เพราะส่วนตัวคิดว่า มีเงินอุ่นใจกว่าการได้ซื้อของอะไรแล้วมาอวด มานั่งผ่อนแค่เสี้ยวเวลา จขกท.ก็ไม่อยากเสียเวลาไปคะ แบบนี้งกเงินใช่ไหม งกเงินจนสามีบ่นว่า ทำงานก็ซื้อความสุขให้ตัวเองบ้าง จะลองทำดูนะคะ จะลองเที่ยวดูบ้าง อยากกินอะไรก็กินดูบ้าง อยากทำอะไรก็ทำดูบ้าง จขกท.เชื่อว่า หลายคนก็เป็นแบบเดียวกันนะ พอหาเงินด้วยตัวเอง ด้วยความภาคภูมิใจของตัวเอง มันทำให้เรารู้คุณค่าของเงินขึ้นเยอะมาก ปัจจุบัน จขกท. ช่วยที่บ้านของสามีอยู่ จะหยุดวันเดียวคือวันอาทิตย์1วัน (แต่ยังแอบไปรับจ้างแปลภาษา โดยที่ไม่มีใครรู้ 10 -20 บาท ก็เอาคะ )
แล้วก็ไม่ได้เจตนาที่จะกล่าวถึงใครนะคะ แค่มาแชร์ประสบการณ์ขำๆ ส่วนตัว จขกท.ไม่อยากออกจากรั้วมัธยมเลยคะ สนุกสุดแล้ว ขอบคุณที่เข้ามาอ่านบทความของ จขกท. นะคะ
สาวมหาลัย กับ หนุ่มขับรถตู้
เรื่องมีอยู่ว่า
นักศึกษาสาวคนนึง มีหนุ่มวัยทำงานมาจีบ แล้วทุกวันที่มารับ จะเปลี่ยนรถมาประจำ ก็คบกันได้สักพัก นักศึกษาสาวก็บอกเพื่อนว่า "เฮ้ยแก ชั้นเลิกกับผู้แล้วนะ " เพื่อนสนิทก็ถามว่าทำไม นักศึกษาคนนั้นก็พูดขึ้นมาว่า ''กูจับได้ว่าเขาโกหก หลอกว่าบ้านรวย ที่แท้เป็นคนขับรถตู้" เพื่อนก็ปล่อยผ่าน เพราะชีวิตในรั้วมหาลัยอ่ะเนาะ ไม่ได้เหมารวมนะคะ แต่จากเคยผ่านจุดๆนั้นมา จนผช.คนนั้นขับรถผ่าน จึงบอกว่าเพื่อนว่า นั่นไงๆ เพื่อนก็ตกใจแล้วบอกว่า "
นี่อาจเป็นเรื่องเล่าขำๆ แต่ จขกท. ว่าคนแบบนี้มีจริงคะ อันนี้คือประสบการณ์การณ์จริงที่เจอเลย ตอนมัธยม พากันไปกินส้มตำ ปูเสื่อ ใช้มือจกปลาร้า โดยที่ไม่อาย แต่กลับกลายเป็นเรื่องที่สนุกมากกว่า พอเริ่มเข้ารั้วของมหาวิทยาลัย เจอเพื่อนหลากหลาย ความนิยมในหมู่คณะเริ่มเยอะขึ้น เริ่มที่จะทำอะไรเกินตัว กินหรู เที่ยวหรู พอยิ่งมีครอบครัวกันหมดแล้ว อันนี้แทบไม่ได้เจอกันเลยคะ แต่ยังคุยถามสุขทุกข์กันอยู่ แต่ละคนชีวิตก็เปลี่ยนไปคนละทาง โดยส่วนตัว จขกท.เอง (จขกท.ไม่ได้มีเจตนา ที่จะอวด ชีวิตนะคะ) ด้วยฐานะทางบ้านเป็นบ้านที่ปานกลาง แล้วอยากเรียนต้องถีบตัวเองเอง ง่ายๆคือต้องทำงานส่งตัวเอง เวลาจะซื้ออะไร คือต้องจำเป็นจริงๆ หรือซื้อของกิน ก็จะถามตัวเองว่า อยากกิน หรือ หิว เพราะคุณพ่อสอนว่า อยาก คือ กิเลส แต่หิว คือ ร่างกายของเราต้องการ ถีบตัวเองจนเรียนจบ(บริหาร การจัดการอุตสาหกรรม อสบ.) แล้วได้ทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง ก็ได้เจอลูกชายของลูกค้าในบริษัท ก็มีปากเสียง ไม่ถูกชะตากันก่อนจะมาเป็นแฟน และใช้ชีวิตด้วยกัน แต่ก็ยังไม่ลืมอะไรง่ายๆที่ชีวิตเคยทำ เพราะส่วนตัวคิดว่า มีเงินอุ่นใจกว่าการได้ซื้อของอะไรแล้วมาอวด มานั่งผ่อนแค่เสี้ยวเวลา จขกท.ก็ไม่อยากเสียเวลาไปคะ แบบนี้งกเงินใช่ไหม งกเงินจนสามีบ่นว่า ทำงานก็ซื้อความสุขให้ตัวเองบ้าง จะลองทำดูนะคะ จะลองเที่ยวดูบ้าง อยากกินอะไรก็กินดูบ้าง อยากทำอะไรก็ทำดูบ้าง จขกท.เชื่อว่า หลายคนก็เป็นแบบเดียวกันนะ พอหาเงินด้วยตัวเอง ด้วยความภาคภูมิใจของตัวเอง มันทำให้เรารู้คุณค่าของเงินขึ้นเยอะมาก ปัจจุบัน จขกท. ช่วยที่บ้านของสามีอยู่ จะหยุดวันเดียวคือวันอาทิตย์1วัน (แต่ยังแอบไปรับจ้างแปลภาษา โดยที่ไม่มีใครรู้ 10 -20 บาท ก็เอาคะ )
แล้วก็ไม่ได้เจตนาที่จะกล่าวถึงใครนะคะ แค่มาแชร์ประสบการณ์ขำๆ ส่วนตัว จขกท.ไม่อยากออกจากรั้วมัธยมเลยคะ สนุกสุดแล้ว ขอบคุณที่เข้ามาอ่านบทความของ จขกท. นะคะ