ความเจ้าชู้เกิดจากอะไร

ก่อนอื่นต้องสวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ เรื่องมีอยู่ว่า เรามีแฟนคนนึ่งซึ่งดีมากๆเขาตามใจเราทุกอย่างยอมเราทุกอย่างไม่สนใจคำพูดใครเห็นเราเป็นใหญ่จนบางทีคนอื่นก็จะพูดว่ามันเกินไปบ้าง ตามใจเกินไปดีเกินไป เราก็รู้สึกว่าเขาดีมาก แรกๆ เรารักกันมากจนมาช่วงที่เราต้องห่างเพราะมือถือเขาพังแล้วตรงกับช่วงปิดเทอมพอดี ด้วยความทีเราเป็นคนขี้เบื่อเราเลยสมัครเฟสบุ๊คขึ้นมาอีกเฟสเพื่อหาคนคุยไปเรื่อยๆแต่ที่เราก็ยังไม่เลิกกับแฟนปัจจุบันแต่ความรู้สึกจริงๆของเราคือเราแค่สนุกไม่เคยรู้สึกดีกับใครที่ผ่านเข้ามา เรากะจะคุยแก้เหงาทุกคนเราคิดไว้ว่าไม่ว่าจะยังไงก็จะมีชีวิตครอบครัวกับเขา จนวันนึงเราลองหยุดคุยกับทุกคนเพื่อที่จะกลับมาจริงจังกับเขาเหมือนเดิม ทั้งๆที่ไม่ได้ผูกพันหรือรู้สึกอะไรกับคนอื่นแต่เราก็ยังหยุดความเจ้าชู้ไม่ได้จนเปิดเทอมเราเลยบอกเลิกเขาเพราะกลัวว่าเขาจะมาเสียใจกับสิ่งที่เราทำ แต่เขาบอกว่าเขาไม่เลิกเขาจะรอถึงเราจะมีใครเขาก็จะรอ ตลอดเวลาที่เลิกกันเขาทำดีทุกอย่างจนเราใจอ่อนกลับไปคบแต่ระหว่างกลับไปเราก็ยังไม่สามารถเลิกคุยกับคนอื่นได้(ไม่ได้ผูกพัน) จนเรารู้สึกว่าสิ่งที่เราเป็นเป็นมันไม่ใช่นิสัยของความเจ้าชู้อาจจะเป็นโรคอะไรสักอย่างหรือป่าว ทางจิตใจ 
ปล.1 เรารักเขามากแต่เรารู้ว่าเราทำอะไรเขาก็จะไม่ไปจากเรา เขาดีจนคิดวาเราจะทำอะไรก็ได้ยังไงเขาก็ไม่ไปไหน เรารู้ว่าเราผิดมันไม่ดี (ถ้าจะด่าเราเราไม่ต้องการเพราะเรารู้ว่ามันไม่ถูกและเรากำลังหาวิธีแก้นี่ไง)
ปล.2เขารู้ว่าช่วงหลังเราคุยกับคนอื่นแต่เขาทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
ปล.3 เราไม่ขอบอกเพศของเราเพราะเราจะไม่เอาประเพณีไทยมาเกี่ยวข้องกับการกระทำและต้องการความเท่าเทียมกันของชายหญิง