ผมควรจะเลิกหวังที่จะหาแฟนดีๆสักคนไหมครับ? คือทุกคนผู้หญิงดีๆที่ผมเจอเขาจะมีแฟน มีสามี มีลูกกันหมดแล้ว
ตัวผมตอนนี้อายุ23ปีแล้ว แต่ยังไม่เคยผ่านประสบการณ์อะไรมาเลยแม้แต่น้อย ผู้หญิงก็ไม่เคยไปเที่ยวสักครั้ง บุหรี่ไม่เคยแตะ เหล้าอาจมีจิบบ้างเป็นพิธีแต่ถ้าเขาชวนไปนั่งกินผมก็ปฏิเสธว่าไม่ชอบกินตรงๆ เลิกงานก็ตรงกลับบ้านทันที มีไปวิ่งออกกำลังกายตอน5โมงเย็นทุกวันหยุดวันเสาร์อาทิต ขากลับก็แวะซื้อของทำกับข้าวแล้วผมไม่ได้ทำงูๆปลาๆนะขอบอก ผมชอบทำอาหารมากอุปกรณ์ครัวของผมอาจจะเยอะกว่าคุณผู้หญิงบางคนซะอีก ผมมียันเครื่องบดเอาไว้ทำใส้กรอกและในอณาคตก็เตรียมจะซื้อเตาอบขนมปังด้วยละนะ เวลาใช้งานเสร็จหรือกินเสร็จผมก็จะล้างทันที ส่วนเวลาว่างของผมชอบอ่านนิยาย ทำอาหาร เล่นเกมส์ ในมือของผมเลยมีเจ้าโทรศัพท์แทบตลอดเวลาละนะ เวลานอนปกติก็จะประมาณ4ทุ่ม ตื่นอีกทีก็อาบน้ำแต่งตัวไปทำงานแวะซื้อข้าวเช้าเอาตามตลาดไม่ก็ไปกินที่นู้น เสื้อผ้าผมก็ซักเองรีดเองก่อนไปทำงานทุกครั้ง ผมใช้เงินวันๆหนึ้งไม่ถึง100ด้วยซ้ำเงินที่เหลือผมก็เอาไปเล่นหุ้นกองทุนรวมของTMB ในอณาคตผมว่าจะลองไปขายไก่ปิ้งสูตรแถวบ้านต่างจังหวัดของผม แต่ไม่รู้ว่ามันจะไปรอดไหมเพราะกว่าจะหมักแถมจะต้องเสียบไม้อีก ตอนนี้ผมมองเตาไฟฟ้าอยู่มันจะได้ดูสะอาดไม่เหมือนร้านขายทั่วไปตามข้างถนน ทำน้ำจิ้มสองแบบอาจขายแยกไปเป็นถุงเล็กตามราคาทุนเป็นน้ำจิ้มซีฟู๊ดกับปลาร้าเพื่อเน้นดึงดูดลูกค้าแล้วค่อยหวังกำไรจาการขายไก่ปิ้งเอา ปัญหาคือเวลาและผมต้องทำคนเดียวมันคงจะเหนื่อยแน่ๆไหนจะต้องไปขายอีก ไหนจะต้องไปทำงานปกติถ้ามีคนมาช่วยแบ่งเบาภาระคงดีละนะ ไม่ได้หล่อไม่ได้รวยไม่ได้มีอะไรไห้ผู้หญิงติดใจได้ คนที่เข้ามาในชีวิตผมคงต้องเหนื่อยจากการนั่งเสียบไก่ปิ้งทั้งวันหรืออาจนะต้องยืนหัวฟูอยู่หน้าเตาไฟร้อนๆจนสิวอาจจะขึ้นได้ และก็อาจจะอ้วนเพราะเจอผมขุนไห้กินเมนูแปลกๆเสมอ ปล.หลักจากที่ผมพิมพ์มาทั้งหมดเมื่อย้อนกลับไปดูผมก็รู้สึกเหมือนไม่ได้อยากหาแฟนแต่อยากหาคนงานมากกว่า ก็นะผมอยู่คนเดียวจนชินการไม่มีแฟนจริงๆมันก็ไม่ได้แย่อะไร? หรือจริงๆแล้วถ้ามีแฟนมันจะดีกว่าจริงๆ?
มีคนโสดนิสัยดีๆบ้างไหมครับ
ตัวผมตอนนี้อายุ23ปีแล้ว แต่ยังไม่เคยผ่านประสบการณ์อะไรมาเลยแม้แต่น้อย ผู้หญิงก็ไม่เคยไปเที่ยวสักครั้ง บุหรี่ไม่เคยแตะ เหล้าอาจมีจิบบ้างเป็นพิธีแต่ถ้าเขาชวนไปนั่งกินผมก็ปฏิเสธว่าไม่ชอบกินตรงๆ เลิกงานก็ตรงกลับบ้านทันที มีไปวิ่งออกกำลังกายตอน5โมงเย็นทุกวันหยุดวันเสาร์อาทิต ขากลับก็แวะซื้อของทำกับข้าวแล้วผมไม่ได้ทำงูๆปลาๆนะขอบอก ผมชอบทำอาหารมากอุปกรณ์ครัวของผมอาจจะเยอะกว่าคุณผู้หญิงบางคนซะอีก ผมมียันเครื่องบดเอาไว้ทำใส้กรอกและในอณาคตก็เตรียมจะซื้อเตาอบขนมปังด้วยละนะ เวลาใช้งานเสร็จหรือกินเสร็จผมก็จะล้างทันที ส่วนเวลาว่างของผมชอบอ่านนิยาย ทำอาหาร เล่นเกมส์ ในมือของผมเลยมีเจ้าโทรศัพท์แทบตลอดเวลาละนะ เวลานอนปกติก็จะประมาณ4ทุ่ม ตื่นอีกทีก็อาบน้ำแต่งตัวไปทำงานแวะซื้อข้าวเช้าเอาตามตลาดไม่ก็ไปกินที่นู้น เสื้อผ้าผมก็ซักเองรีดเองก่อนไปทำงานทุกครั้ง ผมใช้เงินวันๆหนึ้งไม่ถึง100ด้วยซ้ำเงินที่เหลือผมก็เอาไปเล่นหุ้นกองทุนรวมของTMB ในอณาคตผมว่าจะลองไปขายไก่ปิ้งสูตรแถวบ้านต่างจังหวัดของผม แต่ไม่รู้ว่ามันจะไปรอดไหมเพราะกว่าจะหมักแถมจะต้องเสียบไม้อีก ตอนนี้ผมมองเตาไฟฟ้าอยู่มันจะได้ดูสะอาดไม่เหมือนร้านขายทั่วไปตามข้างถนน ทำน้ำจิ้มสองแบบอาจขายแยกไปเป็นถุงเล็กตามราคาทุนเป็นน้ำจิ้มซีฟู๊ดกับปลาร้าเพื่อเน้นดึงดูดลูกค้าแล้วค่อยหวังกำไรจาการขายไก่ปิ้งเอา ปัญหาคือเวลาและผมต้องทำคนเดียวมันคงจะเหนื่อยแน่ๆไหนจะต้องไปขายอีก ไหนจะต้องไปทำงานปกติถ้ามีคนมาช่วยแบ่งเบาภาระคงดีละนะ ไม่ได้หล่อไม่ได้รวยไม่ได้มีอะไรไห้ผู้หญิงติดใจได้ คนที่เข้ามาในชีวิตผมคงต้องเหนื่อยจากการนั่งเสียบไก่ปิ้งทั้งวันหรืออาจนะต้องยืนหัวฟูอยู่หน้าเตาไฟร้อนๆจนสิวอาจจะขึ้นได้ และก็อาจจะอ้วนเพราะเจอผมขุนไห้กินเมนูแปลกๆเสมอ ปล.หลักจากที่ผมพิมพ์มาทั้งหมดเมื่อย้อนกลับไปดูผมก็รู้สึกเหมือนไม่ได้อยากหาแฟนแต่อยากหาคนงานมากกว่า ก็นะผมอยู่คนเดียวจนชินการไม่มีแฟนจริงๆมันก็ไม่ได้แย่อะไร? หรือจริงๆแล้วถ้ามีแฟนมันจะดีกว่าจริงๆ?