ขอคำปรึกษาสำหรับคนที่เข้ามาอ่านหน่อยค่ะ
ขอเล่าก่อนนะคะ
เราอยู่ สกน. ตอน ม.3 ปัจจุบันจะขึ้น ม.4 เรากำลังหาที่เรียน ตอนเเรก เราก็ไม่คิดอะไรเพราะประกาศคนที่มีสิทธิ์ต่อ 70% ก่อนปรากฏไม่มีชื่อเราค่ะ ที่เราไม่คิดอะไรมาก เพราะตอนนั้นเราคิดว่าเกรดเฉลี่ยของเราคือ 2.70
หลังจากนั้นเขาก็ประกาศรอบ 1 ไม่มีชื่อเรา
เราเริ่มเเปลกใจเพราะเขารับสินสุดคือ 2.70 เเต่ทำไมถึงไม่มีชื่อเรา เราไม่คิดมากค่ะ เราก็ลองคุยกับ ผปค. มี ผปค.ให้ความช่วยเหลือ เเต่หลังจากที่ ผปค.ท่านหนึ่ง พูดกับเราว่า"เกรดเฉลี่ยก็ถึงทำไมไม่รับ หรือเขาไม่ต้องการอยากได้เด็กคนนี้ " ทำให้เรารู้สึกไม่ชอบรู้สึกไม่ดี เราถามตัวเองว่าเราไม่มีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ เเต่ความเป็นจริงคือ เกรดเฉลี่ยเรา คือ 2.39 ค่ะ. หลังจากนั้นเรารีบหาใบสมัคร ระหว่างที่เราดูว่า โรงเรียนจะประกาศรับสมัครสอบอีกทีเมื่อไหร่ ไลน์กลุ่ม ผปค.ก็ขึ้น มาบนหน้าจอเรา เขาบอกเราว่า" รร.จะรับนักเรียนที่มีเกรด ต่ำสุดคือ 2.40 ค่ะ"
เรารู้สึกดีใจนิดๆ เเต่เราก็ไม่ได้รู้สึกจริงจังสักเท่าไหร่เพราะคิดว่าเดียวเขาก็ปรับอีก สรุปคือไม่ค่ะ เขารับเเค่ 2.40 อันนี้เริ่มรู้สึกนิดๆว่าตัวเองไม่มีที่เรียน
คืนก่อนสอบ
เราคิดว่าเราทำได้เพราะอ่านหนังสือมาเยอะ ด้วยความก่อนสอบมีงานราตรีสวนนนท์ ทำให้นอนดึกประมาณ ตี3 กว่านั้นเเหละถึงนอนคืนนั้นเราก็อ่านนะ เเต่ไม่ช่วย คือที่ไม่รู้สึกรู้สาเลยว่า ตัวเองเเทบจะไม่มีที่เรียนเเล้ว มันมีอย่างอื่นรองรับอยู่ ตอนนั้นมีความคุยกับพ่อว่าขอไปเรียนต่อ จีน ปรากฏจีน 400,000 - 800,000 พ่อรับไม่ไหว ขออินเดีย(ถ้าคนติดตามเราจะรู้ว่าก่อนหน้านี้เราสอบถามเรื่องการไปเรียนที่อินเดีย)นั้นเเหละค่ะ สรุปคือไปอินเดีย ก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร หน้าชาเหมือนเดิม
วันสอบ
ก็ไม่ได้ชิวมาก อ่านมาเเค่วิทย์ - คณิต นิดหน่อย นึกว่าจะออกชิวๆ ไม่......คณิต ยากมาก ออกทุกอย่างที่พึ่งเรียนมา เเล้วเราก็ไปอ่านทบทวนของ พื้นฐานเเบบ สูตรหาปริมาตร สูตรหาพท.ผิว นั้นเเหละออกมาจากห้อง สอบบอกตัวเองว่า"กูสอบไม่ได้กูไม่ผ่านเเน้ๆ" เลยบอกว่าไม่เป็นไรจะไปอินเดียเเล้ว ก็บอกเพื่อนกูจะไปเรียนอินเดียเเล้วนะ ด้วยความอยากไปไง!!! อยากได้ภาษา ก็คิดว่าพ่อไหวอยู่เเล้ว
วันประกาศ นั้นเเหละไม่มีชื่อเราบอกพ่อไม่มีชื่อ ไม่รู้สึกอะไร เเต่ที่เเน้ๆพ่อรู้สึก รู้สึกมาก พ่อพยายามหาที่เรียนให้เรา จริงๆ เราจะ ใช้เงินสนับสนุนเข้าก็ได้เราบอกพ่อ จะไปอินเดีย พ่อบอก โอเค ได้ สรุปคือวันนั้นเรามุ่งเป้าหมายไว้กันว่า อินเดียคือที่ๆเราจะเรียนต่อ หาความมันใจ เต็มที่ว่าฉันต้องได้ไปเเน้ ปรากฏเขาบอก ค่าเทอม 200,000 เเค่ค่าเทอม!!! เราเลยพ่อไม่ไหวมีงบเเค่ 100,000 ต้นๆ คือ 100,000 ต้นๆคือสุดของพ่อเเล้วจริงๆ ถึงได้มานั้งร้องไห้ พึ่งรู้ว่าตัวเองไม่มีที่เรียน เรากะจะใช้เงินสนับสนุน พน.นะ เราคิดว่าเราจะไปลอง คุยกับ ผอ. รร. (ขอไม่บอกชื่อ) นั้นเเหละ นึกขึ้นได้ 09 /04 รายงานตัวรอบ 2 ก็คือวันที่เราจะไปคุยกับ ผอ. ว่าเราจะใช้เงินสนับสนุน เรายังมีความหวังว่าน่าจะได้ คือเราอยากไปเรียนที่อื่นนะ เเต่หมดหวัง เหลือทางนี้ทางเดียว เเต่เขาจะรับเราไหม เราต้องเสียตังค์เยอะเเน้เลย ต้องมีคนทำเเบบเราเยอะเเน้ เเล้วถ้าเราไม่ได้เรียนต่อที่นี้ ที่นู้นจะรับไหม เเต่ถ้าไม่ได้ที่นี้เเล้วอาชีพที่เราอยากเป็นละ มันปนอยู่ในหัวเรา เเล้วเราก็มานั้งเศร้า คือด้วยความที่ พ่อเเม่เเยกทาง พ่อมีเเม่เลี้ยง เเม่เลี้ยงกับเราไม่ถูกกัน เราเเยกกันอยู่การที่พ่อจะมาหาเรามันต้องใช่เวลา ประมาณเกือบ1 ชม. เราจะคุยกับ ผอ.ทันเหรอ เราจะมอบตัวทันไหม เราจะได้ต่อที่นี้ไหม เฮ้อ..... พ่อเราก็บอกนะว่าอย่าตกอยู่ในความประมาท เเต่เราไม่เชื้อพ่อ เรามั่นใจเกินไปอะ
เราอยากขอความคิดเห็นจากคนที่เข้ามาอ่านว่ามีเเนวทางให้เราไปเรียนที่ไหนไหม เเล้วเราทำเเบบนี้เราควรเเก้นิสัยยังไง เเล้วเราอยากให้ทุกคนให้กำลังใจเรา หรือจะด่าเราก็ได้นะ เราไม่ว่า เราเเค่อยากให้ทุกคนมา ช่วยออกความคิดเห็นให้เราหน่อย ขอบคุณค่ะ
ยังหาที่ต่อม.4 ไม่ได้
ขอเล่าก่อนนะคะ
เราอยู่ สกน. ตอน ม.3 ปัจจุบันจะขึ้น ม.4 เรากำลังหาที่เรียน ตอนเเรก เราก็ไม่คิดอะไรเพราะประกาศคนที่มีสิทธิ์ต่อ 70% ก่อนปรากฏไม่มีชื่อเราค่ะ ที่เราไม่คิดอะไรมาก เพราะตอนนั้นเราคิดว่าเกรดเฉลี่ยของเราคือ 2.70
หลังจากนั้นเขาก็ประกาศรอบ 1 ไม่มีชื่อเรา
เราเริ่มเเปลกใจเพราะเขารับสินสุดคือ 2.70 เเต่ทำไมถึงไม่มีชื่อเรา เราไม่คิดมากค่ะ เราก็ลองคุยกับ ผปค. มี ผปค.ให้ความช่วยเหลือ เเต่หลังจากที่ ผปค.ท่านหนึ่ง พูดกับเราว่า"เกรดเฉลี่ยก็ถึงทำไมไม่รับ หรือเขาไม่ต้องการอยากได้เด็กคนนี้ " ทำให้เรารู้สึกไม่ชอบรู้สึกไม่ดี เราถามตัวเองว่าเราไม่มีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ เเต่ความเป็นจริงคือ เกรดเฉลี่ยเรา คือ 2.39 ค่ะ. หลังจากนั้นเรารีบหาใบสมัคร ระหว่างที่เราดูว่า โรงเรียนจะประกาศรับสมัครสอบอีกทีเมื่อไหร่ ไลน์กลุ่ม ผปค.ก็ขึ้น มาบนหน้าจอเรา เขาบอกเราว่า" รร.จะรับนักเรียนที่มีเกรด ต่ำสุดคือ 2.40 ค่ะ"
เรารู้สึกดีใจนิดๆ เเต่เราก็ไม่ได้รู้สึกจริงจังสักเท่าไหร่เพราะคิดว่าเดียวเขาก็ปรับอีก สรุปคือไม่ค่ะ เขารับเเค่ 2.40 อันนี้เริ่มรู้สึกนิดๆว่าตัวเองไม่มีที่เรียน
คืนก่อนสอบ
เราคิดว่าเราทำได้เพราะอ่านหนังสือมาเยอะ ด้วยความก่อนสอบมีงานราตรีสวนนนท์ ทำให้นอนดึกประมาณ ตี3 กว่านั้นเเหละถึงนอนคืนนั้นเราก็อ่านนะ เเต่ไม่ช่วย คือที่ไม่รู้สึกรู้สาเลยว่า ตัวเองเเทบจะไม่มีที่เรียนเเล้ว มันมีอย่างอื่นรองรับอยู่ ตอนนั้นมีความคุยกับพ่อว่าขอไปเรียนต่อ จีน ปรากฏจีน 400,000 - 800,000 พ่อรับไม่ไหว ขออินเดีย(ถ้าคนติดตามเราจะรู้ว่าก่อนหน้านี้เราสอบถามเรื่องการไปเรียนที่อินเดีย)นั้นเเหละค่ะ สรุปคือไปอินเดีย ก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร หน้าชาเหมือนเดิม
วันสอบ
ก็ไม่ได้ชิวมาก อ่านมาเเค่วิทย์ - คณิต นิดหน่อย นึกว่าจะออกชิวๆ ไม่......คณิต ยากมาก ออกทุกอย่างที่พึ่งเรียนมา เเล้วเราก็ไปอ่านทบทวนของ พื้นฐานเเบบ สูตรหาปริมาตร สูตรหาพท.ผิว นั้นเเหละออกมาจากห้อง สอบบอกตัวเองว่า"กูสอบไม่ได้กูไม่ผ่านเเน้ๆ" เลยบอกว่าไม่เป็นไรจะไปอินเดียเเล้ว ก็บอกเพื่อนกูจะไปเรียนอินเดียเเล้วนะ ด้วยความอยากไปไง!!! อยากได้ภาษา ก็คิดว่าพ่อไหวอยู่เเล้ว
วันประกาศ นั้นเเหละไม่มีชื่อเราบอกพ่อไม่มีชื่อ ไม่รู้สึกอะไร เเต่ที่เเน้ๆพ่อรู้สึก รู้สึกมาก พ่อพยายามหาที่เรียนให้เรา จริงๆ เราจะ ใช้เงินสนับสนุนเข้าก็ได้เราบอกพ่อ จะไปอินเดีย พ่อบอก โอเค ได้ สรุปคือวันนั้นเรามุ่งเป้าหมายไว้กันว่า อินเดียคือที่ๆเราจะเรียนต่อ หาความมันใจ เต็มที่ว่าฉันต้องได้ไปเเน้ ปรากฏเขาบอก ค่าเทอม 200,000 เเค่ค่าเทอม!!! เราเลยพ่อไม่ไหวมีงบเเค่ 100,000 ต้นๆ คือ 100,000 ต้นๆคือสุดของพ่อเเล้วจริงๆ ถึงได้มานั้งร้องไห้ พึ่งรู้ว่าตัวเองไม่มีที่เรียน เรากะจะใช้เงินสนับสนุน พน.นะ เราคิดว่าเราจะไปลอง คุยกับ ผอ. รร. (ขอไม่บอกชื่อ) นั้นเเหละ นึกขึ้นได้ 09 /04 รายงานตัวรอบ 2 ก็คือวันที่เราจะไปคุยกับ ผอ. ว่าเราจะใช้เงินสนับสนุน เรายังมีความหวังว่าน่าจะได้ คือเราอยากไปเรียนที่อื่นนะ เเต่หมดหวัง เหลือทางนี้ทางเดียว เเต่เขาจะรับเราไหม เราต้องเสียตังค์เยอะเเน้เลย ต้องมีคนทำเเบบเราเยอะเเน้ เเล้วถ้าเราไม่ได้เรียนต่อที่นี้ ที่นู้นจะรับไหม เเต่ถ้าไม่ได้ที่นี้เเล้วอาชีพที่เราอยากเป็นละ มันปนอยู่ในหัวเรา เเล้วเราก็มานั้งเศร้า คือด้วยความที่ พ่อเเม่เเยกทาง พ่อมีเเม่เลี้ยง เเม่เลี้ยงกับเราไม่ถูกกัน เราเเยกกันอยู่การที่พ่อจะมาหาเรามันต้องใช่เวลา ประมาณเกือบ1 ชม. เราจะคุยกับ ผอ.ทันเหรอ เราจะมอบตัวทันไหม เราจะได้ต่อที่นี้ไหม เฮ้อ..... พ่อเราก็บอกนะว่าอย่าตกอยู่ในความประมาท เเต่เราไม่เชื้อพ่อ เรามั่นใจเกินไปอะ
เราอยากขอความคิดเห็นจากคนที่เข้ามาอ่านว่ามีเเนวทางให้เราไปเรียนที่ไหนไหม เเล้วเราทำเเบบนี้เราควรเเก้นิสัยยังไง เเล้วเราอยากให้ทุกคนให้กำลังใจเรา หรือจะด่าเราก็ได้นะ เราไม่ว่า เราเเค่อยากให้ทุกคนมา ช่วยออกความคิดเห็นให้เราหน่อย ขอบคุณค่ะ