ที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาอยากลองปรึกษาแต่ละคนดู คือผมพูดกับใครไม่ได้เลยเรื่องแบบนี้ บ้างคนก็บอก เขาก็พูดไปงั้นแหละ ปกติบ้าง แต่สำหรับผมมันอึดอัด ผมเครียดตลอดเลย ที่เก็บคนเดียวมาหลายปี
เข้าเรื่องเลยนะคับ บ้านผมเนี่ยมีครอบครัว 6 คน ประกอบด้วย พ่อ แม่ พี่ชายคนโต พี่ชายคนกลาง พี่ชายคนที3 และผมคนที่4 แต่ก่อนผมเป็นคนชอบอยู่คนเดียวคับ ประมาณโลกส่วนตัวไรงี้ ผมชอบนั่งเล่นเกมที่ห้อง ไม่ค่อยออกไปไหน ส่วนใหญ่ในหมู่บ้านมักจะรู้จักทุกคนในครอบครัวผม ยกเว้นผม น้อยมากที่ผมจะออกจากบ้าน เพราะไม่ค่อยอยากเจอใคร ขี้อายด้วยมั่ง ถ้าจะออกคือต้องมีธุระสำคัญที่จำเป็นเท่านั้น มีอยู่ตอนนึ่ง เป็นเหมือนงานรวมญาติมั่ง ผมเลยต้องออก แล้วตอนนั้นคือผมไม่รู้จักใครเลย รู้จักแต่บ้างคน ลูกพี่ลูกน้องทีรู้จัก พอได้เวลากินข้าวพร้อมกันทุกคน พอกินได้สักพัก แม่ผมจะเริ่มพูดเรื่องผมต่อหน้าญาติ(ประมาณว่าแควะอะ555) เช่น มีญาติคนนึ่งถามทำไมกินข้าวไม่หมดล้ะ ผมก็ตอบว่าไม่ค่อยชอบเท่าไรคับ แล้วกับข้าวมันมีเนื้อด้วย ผมเลยไม่กิน แม่ผมก็เริ่มเลยว่า ลูกฉันไม่กินหรอก ถ้าจะกินก็อาหารทะเล นั้นทำให้ผมอายแล้วโกรธแม่มาก แล้วแม่ก็บอกอีกต่อหน้าทุกคน ว่าผมอยากเป็นเชฟ ผมยิ่งอายกว่าเดิม ตอนนั้นคืองอลแม่เลย ผมเดินหนีไปอยู่หน้าบ้านคนเดียว เวลาไปกินข้าวหรืออยู่กับครอบครัวหลายๆคน ผมมักจะไม่ไป เพราะเหตุผลนี้
ปัจจุบันผมอายุ16กำลังขึ้นม.4 ผมตัดสินใจว่าจะเรียน หมอ จะทุ่มเทเลย เพราะผมอยากดูแลพ่อบ้าง ช่วงนี้ผมชอบออกนอกบ้านครับ เอาง่ายๆติดเพื่อน ใครชวนไปไหนคือไปหมด เพราะไม่อยากอยู่กับแม่ครับ มันทำให้ผมเครียดแทบจะเป็นบ้าเลยล้ะ ผมจะระบายโดยการออกไปเที่ยวแก้เครียด ดูดบุหรี่บ้าง(บุหรี่ไฟฟ้านะคับ) พอกลับบ้าน ผมไม่อยากอยู่ใกล้แม่เท่าไรเวลากินข้าวพร้อมกัน ผมจะไปนั่งกินคนคนเดียว มันรู้สึกดีกว่า จะได้ไม่ต้องนั่งฟังแม่พูด แล้วตอนนี้ผมไปบ้านยายกับแม่ แล้วที่บ้านยาย มีญาติคนอื่นมาหลายคน แม่ผมพูดใหญ่เลย ว่าผมเป็นว่าที่แพทย์ แล้วชอบบอกคนอื่นตลอด ทำให้ผมกดดัน และอายเวลาเจอคนอื่น แล้วก็เมื่อคืนพี่ชายผม เขาชวนผมไปส่งที่ต่างจังหวัด(พี่ผมเขาเรียนต่างจังหวัด กลับบ้านนานๆครั้ง) ไปพร้อมพ่อกับแม่ พี่ผมขอร้องเลย ผมก็ยอมไป แล้วพอถึงที่นู้น ก็เลยแวะร้านอาหารก่อนไป ส่งพี่ผมไป มอ. แล้วพอนั่งโต๊ะ จะสั่งอาหารกิน (คือจะบอกว่าผมชอบปลาแซลมอนนะคับ555)ผมเลยสั่งไป แม่ผมก็เริ่มแควะผมเลย บอกกับพี่ว่าน้องอะชอบอาหารญี่ปุ่น ถ้าเรียนม.ปลายจบ ไปสมัครทุนไปญี่ปุ่นเลย จะได้กินอาหารพวกนี้ทุกวัน มันทำให้ผมเฟลสุดๆเลย เพราะเป็นร้านอาหารด้วย คนก็เยอะ โต๊ะข้างๆนี้ฟังก็หัวเราะ ผมทนบ่นของแม่ไป ผมก็ก้มหน้ากินไป แถบจะไม่มีความสุขเวลากิน แล้วอยู่ดีๆแม่ผมก็เอามือถือถ่ายรูปผมตอนกิน เพื่อจะอวดคนในกลุ่มญาติ ผมก็อายแล้วทำหน้าไม่ชอบใจ พ่อผมก็เลยบอกแม่ว่าพอไม่ต้อง ลูกไม่ชอบเห็นไม
ผมก็เข้าใจนะว่าแม่ดูแล เลี้ยงผมมา แต่นิสัยแบบนี้แหละผมถึงไม่ชอบ ไม่ได้จะอะไรแม่หรอก ตอนนี้คือผมไม่รู้จะทำยังไงดี ใันทำให้ไม่ค่อยมั่นใจ ขี้อาย ไม่กล้าสู้หน้าคนอื่น ผมเครียดทุกครั้งเลย ถ้าผมพิมพ์ไม่เข้าใจยังไง บอกได้นะคับ ขอบคุณที่ฟังจนจบครับ
แม่ชอบพูดแควะเราต่อหน้าคนอื่น ใครเคยเป็นบ้างคับ?
เข้าเรื่องเลยนะคับ บ้านผมเนี่ยมีครอบครัว 6 คน ประกอบด้วย พ่อ แม่ พี่ชายคนโต พี่ชายคนกลาง พี่ชายคนที3 และผมคนที่4 แต่ก่อนผมเป็นคนชอบอยู่คนเดียวคับ ประมาณโลกส่วนตัวไรงี้ ผมชอบนั่งเล่นเกมที่ห้อง ไม่ค่อยออกไปไหน ส่วนใหญ่ในหมู่บ้านมักจะรู้จักทุกคนในครอบครัวผม ยกเว้นผม น้อยมากที่ผมจะออกจากบ้าน เพราะไม่ค่อยอยากเจอใคร ขี้อายด้วยมั่ง ถ้าจะออกคือต้องมีธุระสำคัญที่จำเป็นเท่านั้น มีอยู่ตอนนึ่ง เป็นเหมือนงานรวมญาติมั่ง ผมเลยต้องออก แล้วตอนนั้นคือผมไม่รู้จักใครเลย รู้จักแต่บ้างคน ลูกพี่ลูกน้องทีรู้จัก พอได้เวลากินข้าวพร้อมกันทุกคน พอกินได้สักพัก แม่ผมจะเริ่มพูดเรื่องผมต่อหน้าญาติ(ประมาณว่าแควะอะ555) เช่น มีญาติคนนึ่งถามทำไมกินข้าวไม่หมดล้ะ ผมก็ตอบว่าไม่ค่อยชอบเท่าไรคับ แล้วกับข้าวมันมีเนื้อด้วย ผมเลยไม่กิน แม่ผมก็เริ่มเลยว่า ลูกฉันไม่กินหรอก ถ้าจะกินก็อาหารทะเล นั้นทำให้ผมอายแล้วโกรธแม่มาก แล้วแม่ก็บอกอีกต่อหน้าทุกคน ว่าผมอยากเป็นเชฟ ผมยิ่งอายกว่าเดิม ตอนนั้นคืองอลแม่เลย ผมเดินหนีไปอยู่หน้าบ้านคนเดียว เวลาไปกินข้าวหรืออยู่กับครอบครัวหลายๆคน ผมมักจะไม่ไป เพราะเหตุผลนี้
ปัจจุบันผมอายุ16กำลังขึ้นม.4 ผมตัดสินใจว่าจะเรียน หมอ จะทุ่มเทเลย เพราะผมอยากดูแลพ่อบ้าง ช่วงนี้ผมชอบออกนอกบ้านครับ เอาง่ายๆติดเพื่อน ใครชวนไปไหนคือไปหมด เพราะไม่อยากอยู่กับแม่ครับ มันทำให้ผมเครียดแทบจะเป็นบ้าเลยล้ะ ผมจะระบายโดยการออกไปเที่ยวแก้เครียด ดูดบุหรี่บ้าง(บุหรี่ไฟฟ้านะคับ) พอกลับบ้าน ผมไม่อยากอยู่ใกล้แม่เท่าไรเวลากินข้าวพร้อมกัน ผมจะไปนั่งกินคนคนเดียว มันรู้สึกดีกว่า จะได้ไม่ต้องนั่งฟังแม่พูด แล้วตอนนี้ผมไปบ้านยายกับแม่ แล้วที่บ้านยาย มีญาติคนอื่นมาหลายคน แม่ผมพูดใหญ่เลย ว่าผมเป็นว่าที่แพทย์ แล้วชอบบอกคนอื่นตลอด ทำให้ผมกดดัน และอายเวลาเจอคนอื่น แล้วก็เมื่อคืนพี่ชายผม เขาชวนผมไปส่งที่ต่างจังหวัด(พี่ผมเขาเรียนต่างจังหวัด กลับบ้านนานๆครั้ง) ไปพร้อมพ่อกับแม่ พี่ผมขอร้องเลย ผมก็ยอมไป แล้วพอถึงที่นู้น ก็เลยแวะร้านอาหารก่อนไป ส่งพี่ผมไป มอ. แล้วพอนั่งโต๊ะ จะสั่งอาหารกิน (คือจะบอกว่าผมชอบปลาแซลมอนนะคับ555)ผมเลยสั่งไป แม่ผมก็เริ่มแควะผมเลย บอกกับพี่ว่าน้องอะชอบอาหารญี่ปุ่น ถ้าเรียนม.ปลายจบ ไปสมัครทุนไปญี่ปุ่นเลย จะได้กินอาหารพวกนี้ทุกวัน มันทำให้ผมเฟลสุดๆเลย เพราะเป็นร้านอาหารด้วย คนก็เยอะ โต๊ะข้างๆนี้ฟังก็หัวเราะ ผมทนบ่นของแม่ไป ผมก็ก้มหน้ากินไป แถบจะไม่มีความสุขเวลากิน แล้วอยู่ดีๆแม่ผมก็เอามือถือถ่ายรูปผมตอนกิน เพื่อจะอวดคนในกลุ่มญาติ ผมก็อายแล้วทำหน้าไม่ชอบใจ พ่อผมก็เลยบอกแม่ว่าพอไม่ต้อง ลูกไม่ชอบเห็นไม
ผมก็เข้าใจนะว่าแม่ดูแล เลี้ยงผมมา แต่นิสัยแบบนี้แหละผมถึงไม่ชอบ ไม่ได้จะอะไรแม่หรอก ตอนนี้คือผมไม่รู้จะทำยังไงดี ใันทำให้ไม่ค่อยมั่นใจ ขี้อาย ไม่กล้าสู้หน้าคนอื่น ผมเครียดทุกครั้งเลย ถ้าผมพิมพ์ไม่เข้าใจยังไง บอกได้นะคับ ขอบคุณที่ฟังจนจบครับ