รู้สึกไม่สำคัญกับใครเลย

เรารู้สึกว่าเราขาดความอบอุ่นตอนนี้เราอายุ16เราอยู่บ้านกับพ่อเเละยายพ่อก็ไม่มีเวลาให้เเม่ก็ไปทำงานไม่ได้กลับมาบ้านมานานเเล้วเรารู้สึกโดนเดี่ยวไม่มีใครเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเราอยากออกจากความคิดนี้เราเคยทำร้ายตัวเองนะเพราะคิดเเต่เรื่องนี้ตีตัวเองดึงผมตัวเองยิกตัวเองจนเป็นเเผลไปหมดเเต่ตอนนี้เราคุมตัวเองได้เเล้วบ้างเเต่ก็ยังคิดอยู่ตลอดเวลาไม่รู้จะหยุดคิดตอนไหนใครมีคำเเนะนำช่วยบอกเราทีเราอยากออกจากความคิดนี้เเล้วเราไม่อยากจมอยู่กับที่เราอยากมีชีวิตใหม่เเละมีคนเข้าใจเรามากขึ้น