สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิพทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ เพื่อนๆท่านใดมีคำแนะนำใดๆอยากบอกผมสามารถคอมเมนท์บอกได้นะครับ ผมก็ต้องการคำปรึกษาจากเพื่อนๆพี่ๆทุกๆคนนี่แหล่ะครับ
ก่อนอื่นออกตัวเลยนะครับว่าผมไม่ใช่ผู้ชายนะไม่ถนัดในการพิมพ์คำว่าค่ะ 555 จั้กกะจี้แปลกๆ
เข้าเรื่องเลยเน้าะ
คือผมเพิ่งย้ายจากต่างจังหวัดเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯกับแม่ ปกติปิดเทอมทุกๆปีก็จะมาหาแม่ตลอดแหล่ะคับ (แต่ทุกครั้งแม่จะเช่าห้องอยู่คนเดียว) ผมก็มาหาแม่อยู่บ่อยครั้ง ทุกครั้งที่มาจะเป็นการมาที่มีความสุขมากๆ เพราะผมจะอยู่กับแม่2คน ใน1ห้อง มันก็จะเป็นโมเมนต์ที่แบบว่าแม่ลูก อยู่กันแบบส่วนตัวๆอ่ะครับ เวลาแม่ไปทำงานผมก็อยู่ในห้องรอแม่เลิกงานอะไรแบบนี้
แต่ครั้งนี้ผมต้องย้ายมาอยู่ที่นี่กับแม่เลย จะมาหางานทำและเรียนต่อในกรุงเทพฯอ่ะครับ แต่การมาของผมในครั้งนี้มันก็รู้สึกไม่เหมือนกับทุกทีที่ผมมาหาแม่อ่ะครับ แม่มาเช่าบ้านเป็นหลังอยู่ในซอยแห่งหนึ่ง ซึ่งก็จะมี แม่ พ่อเลี้ยง แล้วก็น้องเลี้ยงผู้หญิงอีก1คนอายุห่างกับผมแค่1ปี แต่เรื่องการที่ต้องมาอยู่รวมกับพ่อเลี้ยงและน้องเลี้ยงแม่ผมก็เคยบอกไว้ตั้งแต่1ปีก่อนผมจะย้ายามาแล้ว ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้อะไร คิดในใจก็น่าจะดีแหล่ะ เพราะผมไม่ได้อคติกับพวกเขาเลย
แต่เมื่อผมย้ายมาจริงๆแล้ว ทุกอย่างมันไม่เป็นดังใจผมคิดไว้เลยอ่ะคับเพื่อนๆ มันดูอึดอัด มันดูเกร็งไปหมด ผมไม่รู้จะต้องทำยังไงดี ผมเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นยาก ผมมักจะไม่ค่อยพูดคับเงียบๆนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิมตั้งแต่2โมงเช้ายัน3ทุ่มผมก็ทำ เพราะไม่รู้จะไปไหน บ้านนี้ก็มี3ชั้น ชั้นล่างเป็นห้องโถง ชั้น2เป็นห้องนอนแม่ กับห้องนอนพ่อเลี้ยง แต่ผมนอนห้องเดียวกับแม่นะ
ชั้น3ก็ห้องเล็กของน้อง เดินออกไปอีกก็เป็นดาดฟ้า ซึ่งวันๆที่ตื่นมาเนี่ย ผมก็ต้องมานั่งเล่นเฉพาะด้านล่างรวมกัน เพราะข้างบนมันร้อนมากกกก ผมก็นั่งอยู่แบบนั้นแหล่ะทั้งวัน เพราะผมไม่รู้จะทำอะไรนี่ก็รอไปสมัครงานอยู่แต่วุฒิยังไม่ได้
บางครั้งผมนี่ไม่หิวข้าวหิวน้ำเลยครับ เป็นอะไรไม่รู้เกรงใจเขามากทั้งๆที่เขาก็ดีหาตลอด ตอนเป็นเด็กๆผมยังเคยสนิทกับน้องคนนี้เลย555 แต่โตมาล้ะดูห่างๆ(คงเพราะความโตขึ้นล่ะมั้ง) บางทีพ่อเลี้ยงก็ออกไปซื้อข้าวมา ผมก็ไม่กล้าลงไปกินอ่ะคับ เกรงใจเขามากๆ เพราะปกติผมก็จะหาซื้อมากินเอง แต่นี่มีคนซื้อของมาให้กินเลยแบบนี้ผมรู้สึกเกรงใจมากๆเลยอ่ะครับ เลยไม่กินส้ะเลยเพราะเกรงใจนะครับไม่ใช่ด้วยสาเหตุอื่น จนทำให้เขารู้สึกเสียใจรึเปล่าผมก็ไม่รู้เขาเลยไลน์ไปบอกแม่ผมที่ทำงานอยู่ว่าผมไม่ยอมกินข้าว จนแม่ผมทักมาถามว่าเป็นอะไรทำไมไม่กินข้าว ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไงเพราะถึงผมตอบว่ารู้สึกเกรงใจพ่อเลี้ยงแม่ก็ต้องดุผมยุ่ดี555 ผมเลยยังไม่ตอบดีกว่า
แต่ก็ไม่ใช่แค่ผมฝ่ายเดียวหรอกคับที่รู้สึกเกร็งหรือเกรงใจ เพราะผมสัมผัสได้ว่า ทั้งพ่อเลี้ยงและน้องก็ดูเกร็งๆเช่นกัน เวลาเขาซื้อข้าวมาเขาจะไม่ยอมกินกันในทันที จะนั่งดูเชิงผมก่อน จนทนหิวไม่ไหวและจะกินกันไปเอง แต่ผมก็ยังไม่กินนะ เพราะมันไม่หิวอ่ะคับ วันไหนพ่อเลี้ยงหยุดงานนี่คือผมกินมื้อเที่ยงมื้อเดียวเลยอ่ะ555 บางทีน้องก็ขึ้นมาบนห้อง นานๆ ประมาณ5ทุ่มถึงลงไปกินข้าว เพื่อให้แน่ใจว่าผมขึ้นมานอนแล้วจริงๆล่ะมั้ง
เท่าที่ผมสัมผัสได้นะ จะเป็นประมาณนี้ผมเลยรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก และไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดีอ่ะครับ
นี่แหล่ะคับ ก็จะประมาณนี้ สรุปรวมๆอ่ะครับที่อยากได้คำตอบคือ ผมรู้สึกอึดอัดและเกร็งๆกับเหตุการณ์แบบนี้ควรทำตัวอย่างไร เพื่อที่จะไม่ให้อีกฝ่ายเขาเสียความรู้สึก ในช่วงเวลาที่ต้องอยู่กับพวกเขาไปอีกนานๆ จะได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขได้😁
ปัญหาครอบครัว ใครก็ได้ช่วยผมที😣
ก่อนอื่นออกตัวเลยนะครับว่าผมไม่ใช่ผู้ชายนะไม่ถนัดในการพิมพ์คำว่าค่ะ 555 จั้กกะจี้แปลกๆ
เข้าเรื่องเลยเน้าะ
คือผมเพิ่งย้ายจากต่างจังหวัดเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯกับแม่ ปกติปิดเทอมทุกๆปีก็จะมาหาแม่ตลอดแหล่ะคับ (แต่ทุกครั้งแม่จะเช่าห้องอยู่คนเดียว) ผมก็มาหาแม่อยู่บ่อยครั้ง ทุกครั้งที่มาจะเป็นการมาที่มีความสุขมากๆ เพราะผมจะอยู่กับแม่2คน ใน1ห้อง มันก็จะเป็นโมเมนต์ที่แบบว่าแม่ลูก อยู่กันแบบส่วนตัวๆอ่ะครับ เวลาแม่ไปทำงานผมก็อยู่ในห้องรอแม่เลิกงานอะไรแบบนี้
แต่ครั้งนี้ผมต้องย้ายมาอยู่ที่นี่กับแม่เลย จะมาหางานทำและเรียนต่อในกรุงเทพฯอ่ะครับ แต่การมาของผมในครั้งนี้มันก็รู้สึกไม่เหมือนกับทุกทีที่ผมมาหาแม่อ่ะครับ แม่มาเช่าบ้านเป็นหลังอยู่ในซอยแห่งหนึ่ง ซึ่งก็จะมี แม่ พ่อเลี้ยง แล้วก็น้องเลี้ยงผู้หญิงอีก1คนอายุห่างกับผมแค่1ปี แต่เรื่องการที่ต้องมาอยู่รวมกับพ่อเลี้ยงและน้องเลี้ยงแม่ผมก็เคยบอกไว้ตั้งแต่1ปีก่อนผมจะย้ายามาแล้ว ซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้อะไร คิดในใจก็น่าจะดีแหล่ะ เพราะผมไม่ได้อคติกับพวกเขาเลย
แต่เมื่อผมย้ายมาจริงๆแล้ว ทุกอย่างมันไม่เป็นดังใจผมคิดไว้เลยอ่ะคับเพื่อนๆ มันดูอึดอัด มันดูเกร็งไปหมด ผมไม่รู้จะต้องทำยังไงดี ผมเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นยาก ผมมักจะไม่ค่อยพูดคับเงียบๆนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิมตั้งแต่2โมงเช้ายัน3ทุ่มผมก็ทำ เพราะไม่รู้จะไปไหน บ้านนี้ก็มี3ชั้น ชั้นล่างเป็นห้องโถง ชั้น2เป็นห้องนอนแม่ กับห้องนอนพ่อเลี้ยง แต่ผมนอนห้องเดียวกับแม่นะ
ชั้น3ก็ห้องเล็กของน้อง เดินออกไปอีกก็เป็นดาดฟ้า ซึ่งวันๆที่ตื่นมาเนี่ย ผมก็ต้องมานั่งเล่นเฉพาะด้านล่างรวมกัน เพราะข้างบนมันร้อนมากกกก ผมก็นั่งอยู่แบบนั้นแหล่ะทั้งวัน เพราะผมไม่รู้จะทำอะไรนี่ก็รอไปสมัครงานอยู่แต่วุฒิยังไม่ได้
บางครั้งผมนี่ไม่หิวข้าวหิวน้ำเลยครับ เป็นอะไรไม่รู้เกรงใจเขามากทั้งๆที่เขาก็ดีหาตลอด ตอนเป็นเด็กๆผมยังเคยสนิทกับน้องคนนี้เลย555 แต่โตมาล้ะดูห่างๆ(คงเพราะความโตขึ้นล่ะมั้ง) บางทีพ่อเลี้ยงก็ออกไปซื้อข้าวมา ผมก็ไม่กล้าลงไปกินอ่ะคับ เกรงใจเขามากๆ เพราะปกติผมก็จะหาซื้อมากินเอง แต่นี่มีคนซื้อของมาให้กินเลยแบบนี้ผมรู้สึกเกรงใจมากๆเลยอ่ะครับ เลยไม่กินส้ะเลยเพราะเกรงใจนะครับไม่ใช่ด้วยสาเหตุอื่น จนทำให้เขารู้สึกเสียใจรึเปล่าผมก็ไม่รู้เขาเลยไลน์ไปบอกแม่ผมที่ทำงานอยู่ว่าผมไม่ยอมกินข้าว จนแม่ผมทักมาถามว่าเป็นอะไรทำไมไม่กินข้าว ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไงเพราะถึงผมตอบว่ารู้สึกเกรงใจพ่อเลี้ยงแม่ก็ต้องดุผมยุ่ดี555 ผมเลยยังไม่ตอบดีกว่า
แต่ก็ไม่ใช่แค่ผมฝ่ายเดียวหรอกคับที่รู้สึกเกร็งหรือเกรงใจ เพราะผมสัมผัสได้ว่า ทั้งพ่อเลี้ยงและน้องก็ดูเกร็งๆเช่นกัน เวลาเขาซื้อข้าวมาเขาจะไม่ยอมกินกันในทันที จะนั่งดูเชิงผมก่อน จนทนหิวไม่ไหวและจะกินกันไปเอง แต่ผมก็ยังไม่กินนะ เพราะมันไม่หิวอ่ะคับ วันไหนพ่อเลี้ยงหยุดงานนี่คือผมกินมื้อเที่ยงมื้อเดียวเลยอ่ะ555 บางทีน้องก็ขึ้นมาบนห้อง นานๆ ประมาณ5ทุ่มถึงลงไปกินข้าว เพื่อให้แน่ใจว่าผมขึ้นมานอนแล้วจริงๆล่ะมั้ง
เท่าที่ผมสัมผัสได้นะ จะเป็นประมาณนี้ผมเลยรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก และไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดีอ่ะครับ
นี่แหล่ะคับ ก็จะประมาณนี้ สรุปรวมๆอ่ะครับที่อยากได้คำตอบคือ ผมรู้สึกอึดอัดและเกร็งๆกับเหตุการณ์แบบนี้ควรทำตัวอย่างไร เพื่อที่จะไม่ให้อีกฝ่ายเขาเสียความรู้สึก ในช่วงเวลาที่ต้องอยู่กับพวกเขาไปอีกนานๆ จะได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขได้😁