เราชื่อแนน นี้เป็นกระทู้ของเพื่อนเรา
เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง ชื่อเจ มันเป็นเพื่อนกับเรามา 3 ปีแต่เรา รักมันมา4ปี
ช่วงปีแรกที่ชอบ เราก็ไม่ได้มาเป็นเพื่อนสนิทกันหรอกนะ แต่พอมาปีที่สองมันเป็นแฟนกับเพื่อนเรา
เราเลยกลายมาเป็นที่ปรึกษาให้มันเราก็แอบดีใจนะแต่ เราคงไม่กล้าเอื้อมหรอก
เพราะมันเองก็ขึ้นชื่อว่าแฟนเพื่อน หลายเดือนผ่านมา มันก็ดันมาเลิกกับเพื่อนเรา
ตอนนั้นเรากะจะจบเรื่องทุกอย่างแล้วนะ แต่มัน
ไปมีเรื่องกับเพื่อนมันเลยทำให้
เรากลายเป็นเพื่อนคนเดียวของมันตอนนั้น เราสงสารมัน เพื่อนเราเตือนมานะว่า
มันไม่ดีนั้นนี่ เราเชื่อนะ แต่เราคิดว่าคนเราเปลี่ยนกันได้ เราเป็นพวกชอบให้โอกาสคน
และตัวมันเองก็รู้ว่าควรจะเปลี่ยนอะไรบ้าง แต่มีอย่างนึงที่มันไม่เคยเปลี่ยนเลยคือ
นิสัยกล้าได้กล้าเสีย พูดอะไรทำจริง แค้นอะไรแค่นนาน นี่แหละคือบ่งบอกให้รู้ว่าเป็นมัน
ฟังเหมือนจะดีนะแต่ ช่วงแรกๆมันก็ดีอยู่หรอก แต่ที่เค้าว่ากันว่าอะไรที่มันยิ่งใกล้นั้นแหละไกลที่สุด
คือเรื่องจริง ยิ่งเราสนิทกันมากเท่าไหร่ยิ่งทำให้เราเริ่มอึดอัดมากขึ้น หลังจากนั้นช่วงปีที่สามที่เราชอบมัน
เราก็เริ่มคอลกันทุกวัน เพราะช่วงนั้นมันแอบปลื้มรุ่นพี่คนนึงอยู่เราก็ช่วงมันจีบจนได้คบกัน
ที่ช่วยเพราะตอนนั้นเราเองก็อยากจะหยุดทุกอย่างแล้วเพราะเราเราก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน
รู้อยู่แล้วละว่ายังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้ ในตอนนั้นเราต่างคนต่างก็มีแฟนเลยใช่เวลาคุยกันน้อยลง
จนเรากับแฟนเลิกกันคบกับ ประมาณครึ่งปี เพราเราเบื่อๆ แล้วช่วงนั้นเจ มันก็ดันมาทะเลาะกับแฟนมัน
เราก็กลับเข้าสถานที่ปรึกษาอีกครั้ง เราเลยกลับมาคุยกันแบบปกติ จนมันดีกับแฟนมัน
เราไม่เคยก้าวก่ายชีวิตมันนะแค่อะไรที่พอจะช่วยได้ก็ช่วย ไม่เคยคิดจะให้มันเลิกกับแฟนมันเลย
เราช่วยด้วยช้ำเพราะเราเกลียดเรื่องแบบนี้มาก เราคุยกันมาเข้าปีที่4( ปัจจุบัน) เรามีคนเข้าหา
ดป็นสิบๆแต่เรา ปฏิเสธเหตุผลเพราะ “เบื่อ” แต่เราก็ยังมีคุยกับแฟนเก่าบ้างเพราะมันยังรอเราอยู่
แต่เรากับเจก็คุยกัน
ทุกวัน ทุกวันจริงๆ แต่ช่วงนี้เราเหนื่อยอยากตะจบมันแล้วจริงๆ
เอาง่ายๆคือเราคุยกับแฟนเก่าเราอยู่แต่เราก็คุยกับเจมันเหมือนกัน แต่มันมีแฟนแล่วและเราไม่อยากวุ่นวายแต่เราไม่รู้จะจบปัญหานี้ยังไง
(ที่จริงมีเยอะกว่านี้แต่มันพิมพ์ได้แค่นี้ง่าาToT)
ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้นะค่ะ^^
เรากำลังอยู่ในสถานะที่ทำตามหัวใจตัวเองไม่ได้ค่ะ:)
เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง ชื่อเจ มันเป็นเพื่อนกับเรามา 3 ปีแต่เรา รักมันมา4ปี
ช่วงปีแรกที่ชอบ เราก็ไม่ได้มาเป็นเพื่อนสนิทกันหรอกนะ แต่พอมาปีที่สองมันเป็นแฟนกับเพื่อนเรา
เราเลยกลายมาเป็นที่ปรึกษาให้มันเราก็แอบดีใจนะแต่ เราคงไม่กล้าเอื้อมหรอก
เพราะมันเองก็ขึ้นชื่อว่าแฟนเพื่อน หลายเดือนผ่านมา มันก็ดันมาเลิกกับเพื่อนเรา
ตอนนั้นเรากะจะจบเรื่องทุกอย่างแล้วนะ แต่มัน
เรากลายเป็นเพื่อนคนเดียวของมันตอนนั้น เราสงสารมัน เพื่อนเราเตือนมานะว่า
มันไม่ดีนั้นนี่ เราเชื่อนะ แต่เราคิดว่าคนเราเปลี่ยนกันได้ เราเป็นพวกชอบให้โอกาสคน
และตัวมันเองก็รู้ว่าควรจะเปลี่ยนอะไรบ้าง แต่มีอย่างนึงที่มันไม่เคยเปลี่ยนเลยคือ
นิสัยกล้าได้กล้าเสีย พูดอะไรทำจริง แค้นอะไรแค่นนาน นี่แหละคือบ่งบอกให้รู้ว่าเป็นมัน
ฟังเหมือนจะดีนะแต่ ช่วงแรกๆมันก็ดีอยู่หรอก แต่ที่เค้าว่ากันว่าอะไรที่มันยิ่งใกล้นั้นแหละไกลที่สุด
คือเรื่องจริง ยิ่งเราสนิทกันมากเท่าไหร่ยิ่งทำให้เราเริ่มอึดอัดมากขึ้น หลังจากนั้นช่วงปีที่สามที่เราชอบมัน
เราก็เริ่มคอลกันทุกวัน เพราะช่วงนั้นมันแอบปลื้มรุ่นพี่คนนึงอยู่เราก็ช่วงมันจีบจนได้คบกัน
ที่ช่วยเพราะตอนนั้นเราเองก็อยากจะหยุดทุกอย่างแล้วเพราะเราเราก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน
รู้อยู่แล้วละว่ายังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้ ในตอนนั้นเราต่างคนต่างก็มีแฟนเลยใช่เวลาคุยกันน้อยลง
จนเรากับแฟนเลิกกันคบกับ ประมาณครึ่งปี เพราเราเบื่อๆ แล้วช่วงนั้นเจ มันก็ดันมาทะเลาะกับแฟนมัน
เราก็กลับเข้าสถานที่ปรึกษาอีกครั้ง เราเลยกลับมาคุยกันแบบปกติ จนมันดีกับแฟนมัน
เราไม่เคยก้าวก่ายชีวิตมันนะแค่อะไรที่พอจะช่วยได้ก็ช่วย ไม่เคยคิดจะให้มันเลิกกับแฟนมันเลย
เราช่วยด้วยช้ำเพราะเราเกลียดเรื่องแบบนี้มาก เราคุยกันมาเข้าปีที่4( ปัจจุบัน) เรามีคนเข้าหา
ดป็นสิบๆแต่เรา ปฏิเสธเหตุผลเพราะ “เบื่อ” แต่เราก็ยังมีคุยกับแฟนเก่าบ้างเพราะมันยังรอเราอยู่
แต่เรากับเจก็คุยกัน
เอาง่ายๆคือเราคุยกับแฟนเก่าเราอยู่แต่เราก็คุยกับเจมันเหมือนกัน แต่มันมีแฟนแล่วและเราไม่อยากวุ่นวายแต่เราไม่รู้จะจบปัญหานี้ยังไง
(ที่จริงมีเยอะกว่านี้แต่มันพิมพ์ได้แค่นี้ง่าาToT)
ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้นะค่ะ^^