จักรวาล ของจิต อนุโลม/ปฏิโลม ปฏิจจสมุปบาท12
(การเกิดจิต+ใจ/ดับจิต-ใจ ไปตามเหตุปัจจัย12)
เจตสิก+จิต+ใจ (สภาวะนึกคิด สร้างความรู้+ความรู้สึกอารมณ์3+ความเชื่อความเห็น4+ปรุงแต่งจิต สภาวะรู้+ร่างกายวัตถุกาม
พุดทำ อุปาทานขันธ์ สังโยชน์5 มโน+กายกรรม+วิบากกรรม3 กิเลสตัณหา3ในภพ3+ร่างกายวัตถุกาม จิต+ใจ ฯลฯ)
จิต จึงมีสภาวะ+รูปร่างกายวัตถุกาม ต่างๆมากมาย แบ่งได้ 3กลุ่มใหญ่ เรียกทาง3 ธรรม3 ที่ตั้งของจิต3 ภายใต้กฎ3
(กฎไตรลักษณ์ ชรา-มรณะ เกิดพร้อมสืบต่อ ตั้งจิตอยู่ในสภาวะความรู้สึกอารมณ์+มีร่างกายวัตถุกาม อย่างไร
หรือ จะปล่อยไปตามสังสารวัฏ ปล่อยไปตามเวรกรรม ตามวิบากกรรม ที่ดีไม่ดี และ เฉยๆ สืบไป)
1.เจตสิก+จิต+ใจ (พูดทำชอบ ไม่ชอบ เฉยๆ อกุศล14 สังโยชน์5 มโน+กายกรรม+วิบากกรรมที่ดีไม่ดี เฉยๆ)
= วิญญาณในภพ3 ที่ดีที่ได้ 1.1.ปิติสุข+ใจ ไม่ดีไม่ได้ 1.2.โกรธเกลียดร้อน ลำบาก+ใจ 1.3.หลงลังเล ทุกข์+ใจ และเฉยๆ
2.เจตสิก+จิต-สมาธิฌาน ญาณ-ใจ (ไม่ได้พูดทำ อยู่ในสมาธิ ฌาน กุศล ไม่มีกรรมวิบาก แต่ติดอยู่ในพรหมโลก สังโยชน์6-10)
= ผู้ทรงฌาน ญาณ รูปอรูปพรหม-ใจ 2.1.วิตกวิจาร ปิติสุข สงบ 2.2.เพ่งความว่างไม่มีอารมณ์ กำหนดรู้ หยั่งรู้ ในสัญญาเก่า ใหม่ได้
3.เจตสิก+จิต-เห็นคิดเพียรสติ+สมาธิชอบ-ใจ(พูดทำชอบ ละส่วนที่สุดโต่งทั้งสอง ในจิต ดับจิต
ละสภาวะที่ดีไม่ดี และเฉยๆ-ร่างกายวัตถุกาม มโน+กายกิริยา ไม่มีกรรมวิบาก (แก้ หมด สิ้น หลุดพ้นจาก เวรกรรมวิบาก)
เพราะ จิตสงบจากความรู้ การกำหนดรู้ การหยั่งรู้ และ ความรู้สึกอารมณ์3 (เกิดแล้วละวาง สงบ ดับได้เร็ว ดับจิต-ใจ)
= ผู้ทรงศีล ผู้เดินตามพระพุทธเจ้าอยู่ในกระแสพระธรรมของพระพุทธเจ้า อริยจิต บุคคล สงฆ์ โพธิสัตว์
จิตต้องตั้งอยู่ในสภาวะใดสภาวะหนึ่ง ที่ดีไม่ดี หรือสงบ ไม่พ้นไปจาก1.ภพ3 2.พรหมโลก และ ทางสายกลาง
(ละส่วนที่สุดโต่งทั้งสอง เพื่อรักษาจิตให้สงบอยู่ได้ จนไปถึง เป็นจิตสุดท้าย)
พิจารณาทำในจิต-ใจให้ดี เห็นคิดเพียรทำสติให้ชอบ แล้ว เลือกเชื่อ ศรัทธา ตามความสะดวกเฉพาะตน
1.เกิดความรู้ กำหนดรู้ หยั่งรู้ (ความรู้สึกอารมณ์3)
2.เลือกละวาง(ทาน) เลือกรักษา(ศีล) และ ปฏิบัติ(ตั้งจิตในอุเบกขาญาณ) ให้ได้ตามที่เลือก
3.ตั้งมั่นจิต(อุเบกขาญาณบารมี ปัญญาญาณ) ในสภาวะที่เลือก และ ที่ปฏิบัติได้แล้ว ให้เกิดสืบเนื่องกันไปทุกที่ ทุกลมหายใจ ตลอดไป
จักรวาล จิต
(การเกิดจิต+ใจ/ดับจิต-ใจ ไปตามเหตุปัจจัย12)
เจตสิก+จิต+ใจ (สภาวะนึกคิด สร้างความรู้+ความรู้สึกอารมณ์3+ความเชื่อความเห็น4+ปรุงแต่งจิต สภาวะรู้+ร่างกายวัตถุกาม
พุดทำ อุปาทานขันธ์ สังโยชน์5 มโน+กายกรรม+วิบากกรรม3 กิเลสตัณหา3ในภพ3+ร่างกายวัตถุกาม จิต+ใจ ฯลฯ)
จิต จึงมีสภาวะ+รูปร่างกายวัตถุกาม ต่างๆมากมาย แบ่งได้ 3กลุ่มใหญ่ เรียกทาง3 ธรรม3 ที่ตั้งของจิต3 ภายใต้กฎ3
(กฎไตรลักษณ์ ชรา-มรณะ เกิดพร้อมสืบต่อ ตั้งจิตอยู่ในสภาวะความรู้สึกอารมณ์+มีร่างกายวัตถุกาม อย่างไร
หรือ จะปล่อยไปตามสังสารวัฏ ปล่อยไปตามเวรกรรม ตามวิบากกรรม ที่ดีไม่ดี และ เฉยๆ สืบไป)
1.เจตสิก+จิต+ใจ (พูดทำชอบ ไม่ชอบ เฉยๆ อกุศล14 สังโยชน์5 มโน+กายกรรม+วิบากกรรมที่ดีไม่ดี เฉยๆ)
= วิญญาณในภพ3 ที่ดีที่ได้ 1.1.ปิติสุข+ใจ ไม่ดีไม่ได้ 1.2.โกรธเกลียดร้อน ลำบาก+ใจ 1.3.หลงลังเล ทุกข์+ใจ และเฉยๆ
2.เจตสิก+จิต-สมาธิฌาน ญาณ-ใจ (ไม่ได้พูดทำ อยู่ในสมาธิ ฌาน กุศล ไม่มีกรรมวิบาก แต่ติดอยู่ในพรหมโลก สังโยชน์6-10)
= ผู้ทรงฌาน ญาณ รูปอรูปพรหม-ใจ 2.1.วิตกวิจาร ปิติสุข สงบ 2.2.เพ่งความว่างไม่มีอารมณ์ กำหนดรู้ หยั่งรู้ ในสัญญาเก่า ใหม่ได้
3.เจตสิก+จิต-เห็นคิดเพียรสติ+สมาธิชอบ-ใจ(พูดทำชอบ ละส่วนที่สุดโต่งทั้งสอง ในจิต ดับจิต
ละสภาวะที่ดีไม่ดี และเฉยๆ-ร่างกายวัตถุกาม มโน+กายกิริยา ไม่มีกรรมวิบาก (แก้ หมด สิ้น หลุดพ้นจาก เวรกรรมวิบาก)
เพราะ จิตสงบจากความรู้ การกำหนดรู้ การหยั่งรู้ และ ความรู้สึกอารมณ์3 (เกิดแล้วละวาง สงบ ดับได้เร็ว ดับจิต-ใจ)
= ผู้ทรงศีล ผู้เดินตามพระพุทธเจ้าอยู่ในกระแสพระธรรมของพระพุทธเจ้า อริยจิต บุคคล สงฆ์ โพธิสัตว์
จิตต้องตั้งอยู่ในสภาวะใดสภาวะหนึ่ง ที่ดีไม่ดี หรือสงบ ไม่พ้นไปจาก1.ภพ3 2.พรหมโลก และ ทางสายกลาง
(ละส่วนที่สุดโต่งทั้งสอง เพื่อรักษาจิตให้สงบอยู่ได้ จนไปถึง เป็นจิตสุดท้าย)
พิจารณาทำในจิต-ใจให้ดี เห็นคิดเพียรทำสติให้ชอบ แล้ว เลือกเชื่อ ศรัทธา ตามความสะดวกเฉพาะตน
1.เกิดความรู้ กำหนดรู้ หยั่งรู้ (ความรู้สึกอารมณ์3)
2.เลือกละวาง(ทาน) เลือกรักษา(ศีล) และ ปฏิบัติ(ตั้งจิตในอุเบกขาญาณ) ให้ได้ตามที่เลือก
3.ตั้งมั่นจิต(อุเบกขาญาณบารมี ปัญญาญาณ) ในสภาวะที่เลือก และ ที่ปฏิบัติได้แล้ว ให้เกิดสืบเนื่องกันไปทุกที่ ทุกลมหายใจ ตลอดไป