คือเราตจร.มาตลอดประถมเกรด3.97 ม.ต้นห้องกิฟ ม.ปลายห้องภาษาแต่เราเทเกรดภาษามอปลายเพราะเราไม่ได้รักมันจริง สุดท้ายเรามาค้นพบว่าอยากเรียนอักษรฬค่ะ เราขอพ่อแม่ซิ่วอยู่บ้าน 1 ปี พ่อเราทั้งสูบบุหรี่เครียดอ้วกทุกอย่าง เรางงมากค่ะ กดดันเพราะพ่อนี่แหละ ตลอดระยะเวลาตั้งแต่เล็กจนโตพ่อไม่เคยดูแลเราดีเลย พอมอปลายก็หนีไปมีกิ๊ก ปล่อยเรากับแม่ลำบาก ไม่เคยกลับบ้าน พอเรามีปห เรื่องเพื่อนตอนมอปลายก็ไม่เคยใหคำปรึกษา ไม่ดูแล ไม่คุย ให้ตังเยอะมากกับทรศ ไอโฟน พแเราซิ่วก็ไม่โอเค คือเราจะเข้าอักษร สุดท้ายด้วยความกดดันจากพ่อที่บ้านเราก็ไม่ติดค่ะ ติดมก รัดสาด เราก็ไปเรียน เค้าก็ยังเครียดกับเราอีก สูบบุหรี่หนัก แต่ที่ผ่านมาไม่เคยดูแลเราเลยนะคะ กินเหล้า เค้าพึ่งเลิกกับผญ คนนั้น สูบจนตาแฉะปากดำ แม่เราก็ทำงานละบากอ่ะค่ะ แต่แม่ก็ไม่ค่อยเต็มร้อยแบบนี้ พอปีนี้เราติดอักษรจฬแล้ว พ่อก็เครียดอีกมองเราแล้วก็ไปสูบบุหรี่ๆๆๆๆๆ คือจฬมีทุนเยอะค่ะทั้งค่าเทอมทุนค่าเรียนแบบพ่อไม่ต้องจ่ายเลยเราก้บอกไปแล้วเค้าก็ยังเครียด ตลอดระยเวลาที่ผ่านมาเค้ายัดเยียดซื้อของให้เราแบบที่เราไม่อยากได้ ซื้อจักรยานแพงๆ ทั้งที่เราไม่อยากขี่ แต่เค้าชอบ ซื้อโทรศัพท์แพงๆทั้งที่เราไม่ได้ขอแถมเลือกเคสให้เรา พอเราไปซื้อเสื้อผ้ากับไม่อบากให้เราซื้อ. แต่ไม่ได้ดูแลเรานะคะ ไม่ได้ถามความรู้สึกเราว่าเราชอบอะไร ไม่เคยคุยกัน เราถามว่าเราอักตัญญูมั้ยคะที่ซิ่ว เราก็แค่อยากช่วยเค้าประหยัด และอยากเรียนในคณะที่ชอบ สังคมดี มีอนาคตดี ไม่ใช่สักแต่เรียนๆตามแบบแผนอะไรไม่รู้ เขาก็ชอบเปรียบเทียบตัวเองก่ะเราหาว่าเขาไม่รวย คิดมากแต่ไม่พูดนะคะ เวลาเห็นเราก็ออกไปสูบบุหรี่ค่ะ
การซิ่วมันแย่มากเลยไหมคะ