โดนครูว่าเพราะเป็นลูกคนเล็ก

ตอนอยู่ม.ปลายเหมือนเราเลือกสายผิดคิดว่าจะไปรอด แต่เกรดมันค่อยๆลง เช่นม.4เทอม1ได้3.89 ม.4เทอม2ได้3.56 มันไม่เคยเพิ่มขึ้นเลย แต่ไม่ได้แย่ ครอบครัวไม่ได้ว่าอะไร เราก็ไม่ได้เสียใจอะไร แต่พอขึ้นม.6 ที่ปรึกษาเราคนนึงรู้จักกับพี่สาวเราเพราะเคยสอนมาก่อน พี่สาวเราเรียนเก่งมาก แล้วพอเทอมสุดท้ายเราได้เกรด3.2กว่าๆ เราว่ามันก็ไม่ได้แย่เพราะเฉลี่ย6เทอมค่อนข้างดี แต่พอที่ปรึกษาเห็นเขาก็แซะเราประมาณ เรานี่ไม่เก่งเหมือนพี่เลยนะ เรียนยังไงให้เกรดตกทุกปี เป็นลูกคนเล็กไงเลยถูกตามใจจนชิน คุณณพ่อแม่เราไม่เคยตามใจเรา บ้างครั้งเรายังอิจฉา​พี่ด้วยซ้ำที่พ่อแม่ตามใจ ที่เราเกรดตกเพราะเราโง่ เราไม่ขยัน ไม่ได้อยู่ที่การตามใจ คนเป็นครูพูดงี่ได้อ่อ ตอนนั้นเราโกรธมาก ตอนจบออกมา เพื่อนชวนกลับไปหาที่ปรึกษา​คนนี้เราก็ไม่ไป แล้วคำพูดของครูมันทำให้เราจำจนทุกวันนี้เลย เราเชื่อบางคำพูดอาจจะต้องให้เด็กเข้าใจและปรับตัว แต่บางทีมันอาจจะเป็นแผลของเด็กคนนั้นตลอดไปก็ได้