ทำไมอยู่กับคนที่เป็น "โรคซึมเศร้า" มันยากจัง

ผมมีเพื่อนคนหนึ่งครับเรียนคณะเดียวกันแต่คนละสาขา ตอนเข้ามาใหม่ๆเขาก็ไม่ค่อยมีเพื่อนซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่ได้สนใจอะไร ตอนแรกเขาอยู่หอA แต่ตอนนี้เขาย้ายมาอยู่หอผม แทนว่าหอ B ละกัน ผมก็ถามเขาว่าทำไมถึงย้ายเขาบอกมีปัญหากับเมท ผมก็เข้าใจ จนมารู้ทีหลังว่าเขาว่าโรคซึมเศร้า เขามานั่งเล่าให้ผมฟังเลยว่า เขารู้สึกยังไงบ้างผมนี่ขนลุกเลยจริงๆ ผมเป็นคนพูดไม่เก่งเลยไม่ได้พูดอะไรแต่ก็รับฟังเขา แต่พอรู้จักจริงๆมันมีอะไรหลายๆอย่างที่ผมไม่ชอบ เช่น เขาเอาแต่ใจ ไม่ฟังคนอื่น เป็นต้น สิ่งที่ผมเจอบ่อยมากคือเขาชอบเสนอตัวว่าอยากทำงานนี้นะ จะทำscilpให้นะจะตัดต่อให้นะ แต่เขาไม่เคยทำเลยครับซึ่งผมโมโหนะแต่ก็เข้าใจ วันนี้คณะผมประชุมกันเรื่องทั่วไปแต่มีเรื่องเพื่อนคนนี้มีเกี่ยวด้วย เพราะอาจารย์ในคณะเห็นว่าเขามีปัญหาอยากให้พวกเราช่วยกันดูแล ตอนนี้ผมสงสารเพื่อนผมที่อยู่ในห้องเดียวกับเขามาก เขาต้องคอยลุกมาดูว่าเพื่อนนอนรึยัง จะลุกไปไหน จะทำร้ายตัวเองไหม สงสารมากๆ แต่คนอื่นเขาไม่เข้าใจอะครับเขาบอกไม่จำเป็นต้องเข้าถึง แต่รับฟังมัน ใส่ใจ ซึ่งทำแล้วมันก็วนลูปเดิมๆจนไม่อยากจะอะไรด้วย เหมือนเขามองพวกเราในแง่ลบไปหมด คนที่ไม่ได้อยู่กับเขาก็พูดได้ ตอนนี้เหลือเวลาอีกเดือนกว่าก็จะได้แยกกันแล้ว อยากรู้ต้องทำตัวแบบไหนให้เขารู้สึกดีขึ้นบ้างเพื่อไม่ให้ลำบากตัวเองและเพือนๆ