เรื่องมีอยู่ว่าผมเป็นHR บริษัทหนึ่ง ตำแหน่งระดับหัวหน้าครับ ผมชอบผู้ชาย บ้านเป็นคนจีน(ลูกเจ็ก)
ผิดหวังในความรักบ่อย คบๆเลิกๆนับไม่ถ้วน
....เเละเเล้ววันปีใหม่ปี60ขึ้นปี61 ผมเป็นพิธีกรงานเลี้ยงปีใหม่บริษัท ได้พบกับพนักงานคนหนึ่ง น้องเป็นชาวลาว น่ารัก เราไม่รุจักกัน เราคุยกันแบะจีบกัน ตกลงเป็นแฟนกัน เวลาผ่านไป ไม่ค่อยได้คุยกัน จึงเหินห่างกันไป เเต่ทุกคนในบริษัทรับรู้ว่าเราจีบกัน จนมาปีใหม่ปี62 เราเหมือนโครจรมาเจกันอีกครั้ง จีบกันเหมือนเดิม 555 ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน กองเชียร์เยอะ
.....เเละสำเร็จอีกครั้ง ผมคิดว่ารักเคาจิงๆๆ เราคุยกับญาติของของ ขอน้องเป็นกิจจะลักษณะ ทางโน้นไม่ได้เรียกร้องอ่ะไร
จึงจัดงานเล็กๆ เรียกว่างานผูกแขน ผมเตรียมมามีเงินจำนวนหนึ่งหลักแสน ทองทั้งสร้อยและแหวน
>>ฝ่ายผมมีเพียงหัวหน้าผมเป็น ผู้ใหญ่ให้
>>ฝ่ายเค้า ญาติทั้งโครตขนกันมาหมด
ในงานมีอาหาร ขนมจีนเป็นหลัก เหล้า เบียร์
$$$$$$ ถึงเวลาก็มอบสินสอดกัน ทางบ้านเค้าเรียกว่าค่าดอง (เมื่องานเสร็จ ทานโน้นเค้าคืนให้ไม่เอาแม้แต่บาทเดียว แหวนผมกับน้องคนละวง สร้อยคนล่ะเส้นเเค่นั้น ค่ากับข้าว จัดงาน หมดหลายหมื่นบาท เค้าก็ไม่เอา ผมยัดให้ยังไงก็ไม่เอา)
แล้วก็มาผูกแขน คนชาวลาวน่ารัก อย่างผูกแขนผมก็ใส่100 ให้แฟนผมอีก100 จนเงินเต็มแขน
ญาติน้องที่ผมคิดว่าเค้าจะรับไม่ได้ว่าลูชายเค้าจะมาเป็นแฟนผม กลับอบอุ่นกว่าครอบครัวผมเป็นไหนๆ
คำอวยพรที่ผมจำขึ้นใจคือ
"ศรีๆมื้อนี้เป็นมื้สันวันดีอามิตตาโชติ ด้ายนี้มาแต่ต้นตาล ผูกเเขนเเล้วให้ฮักแพงกัน อย่าทิ้งกัน วันใดที่เจ้าทั้งสองหมดรักกันเเรล้ว ขอให้เป็นหมู่กันเด้อ"
ทุกวันนี้ครอบครัวน้องยังเหมือนเดิม ข้าวเที่ยงข้าวเย็น ไปกินด้วยกันตลอด
ทำแต่อาหารดีๆให้กิน ผมไปก็ได้รับการต้อนรับเปนอย่างดีทุกครั้ง มีเเต่ครอบครัวผมที่ยังรับเรื่องนี้ไม่ได้
....
.........
...............
...................ผมรักคนลาวครับ...ขอบคุณครับ😘😍😎😋😊😉😆👏👏👏🤝🤝🤝🙏🙏🙏
เขยลาว ชายชาย
ผิดหวังในความรักบ่อย คบๆเลิกๆนับไม่ถ้วน
....เเละเเล้ววันปีใหม่ปี60ขึ้นปี61 ผมเป็นพิธีกรงานเลี้ยงปีใหม่บริษัท ได้พบกับพนักงานคนหนึ่ง น้องเป็นชาวลาว น่ารัก เราไม่รุจักกัน เราคุยกันแบะจีบกัน ตกลงเป็นแฟนกัน เวลาผ่านไป ไม่ค่อยได้คุยกัน จึงเหินห่างกันไป เเต่ทุกคนในบริษัทรับรู้ว่าเราจีบกัน จนมาปีใหม่ปี62 เราเหมือนโครจรมาเจกันอีกครั้ง จีบกันเหมือนเดิม 555 ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน กองเชียร์เยอะ
.....เเละสำเร็จอีกครั้ง ผมคิดว่ารักเคาจิงๆๆ เราคุยกับญาติของของ ขอน้องเป็นกิจจะลักษณะ ทางโน้นไม่ได้เรียกร้องอ่ะไร
จึงจัดงานเล็กๆ เรียกว่างานผูกแขน ผมเตรียมมามีเงินจำนวนหนึ่งหลักแสน ทองทั้งสร้อยและแหวน
>>ฝ่ายผมมีเพียงหัวหน้าผมเป็น ผู้ใหญ่ให้
>>ฝ่ายเค้า ญาติทั้งโครตขนกันมาหมด
ในงานมีอาหาร ขนมจีนเป็นหลัก เหล้า เบียร์
$$$$$$ ถึงเวลาก็มอบสินสอดกัน ทางบ้านเค้าเรียกว่าค่าดอง (เมื่องานเสร็จ ทานโน้นเค้าคืนให้ไม่เอาแม้แต่บาทเดียว แหวนผมกับน้องคนละวง สร้อยคนล่ะเส้นเเค่นั้น ค่ากับข้าว จัดงาน หมดหลายหมื่นบาท เค้าก็ไม่เอา ผมยัดให้ยังไงก็ไม่เอา)
แล้วก็มาผูกแขน คนชาวลาวน่ารัก อย่างผูกแขนผมก็ใส่100 ให้แฟนผมอีก100 จนเงินเต็มแขน
ญาติน้องที่ผมคิดว่าเค้าจะรับไม่ได้ว่าลูชายเค้าจะมาเป็นแฟนผม กลับอบอุ่นกว่าครอบครัวผมเป็นไหนๆ
คำอวยพรที่ผมจำขึ้นใจคือ
"ศรีๆมื้อนี้เป็นมื้สันวันดีอามิตตาโชติ ด้ายนี้มาแต่ต้นตาล ผูกเเขนเเล้วให้ฮักแพงกัน อย่าทิ้งกัน วันใดที่เจ้าทั้งสองหมดรักกันเเรล้ว ขอให้เป็นหมู่กันเด้อ"
ทุกวันนี้ครอบครัวน้องยังเหมือนเดิม ข้าวเที่ยงข้าวเย็น ไปกินด้วยกันตลอด
ทำแต่อาหารดีๆให้กิน ผมไปก็ได้รับการต้อนรับเปนอย่างดีทุกครั้ง มีเเต่ครอบครัวผมที่ยังรับเรื่องนี้ไม่ได้
....
.........
...............
...................ผมรักคนลาวครับ...ขอบคุณครับ😘😍😎😋😊😉😆👏👏👏🤝🤝🤝🙏🙏🙏