มีวัดนึงที่ตอนแรกผมเลือกไว้เพราะคิดว่ามันจะดีสำหรับผม
แต่มันไม่ใช่ที่ผมคิดไว้
เมื่อผมมาอยู่จริงๆปรากฏว่ามันเงียบเหงาเกินไป คนที่ผมรู้จักก็มีน้อย ผมนั่งในที่พักร้องไห้ทุกวันเพราะมันเงียบเหงาเกินไป
ได้แต่เฝ้ารอพ่อแม่พาไปอยู่อีกวัด(ที่ผมเคยอยู่แล้วมันดีกว่า)คิดถึงบ้าน, พ่อแม่, ยาย, พี่ชายที่ยังไม่กลับจากเดินธุดงค์ เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ เหงามาก
มีคนอยู่ด้วยก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว
ทุกวันผมเศร้าแทบบ้า ผมควรทำไงดีครับ
ชาวกระทู้ทั้งหลาย
ปล.ผมไม่ได้บวชแค่ถือศีล5อยู่วัด
ทำยังไงดีสำหรับการอยู่วัดของผม
แต่มันไม่ใช่ที่ผมคิดไว้
เมื่อผมมาอยู่จริงๆปรากฏว่ามันเงียบเหงาเกินไป คนที่ผมรู้จักก็มีน้อย ผมนั่งในที่พักร้องไห้ทุกวันเพราะมันเงียบเหงาเกินไป
ได้แต่เฝ้ารอพ่อแม่พาไปอยู่อีกวัด(ที่ผมเคยอยู่แล้วมันดีกว่า)คิดถึงบ้าน, พ่อแม่, ยาย, พี่ชายที่ยังไม่กลับจากเดินธุดงค์ เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ เหงามาก
มีคนอยู่ด้วยก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว
ทุกวันผมเศร้าแทบบ้า ผมควรทำไงดีครับ
ชาวกระทู้ทั้งหลาย
ปล.ผมไม่ได้บวชแค่ถือศีล5อยู่วัด