สวัสดีคะ....เราอยากขอแนวคิดจากเพื่อนๆว่าวรจัดการกับความคิดตัวเองยังไง
เราเป็นคนคิดมากคะ คิดเรื่องเล็กๆน้อยๆ เห็นอะไรนิดๆหน่อยๆที่เกี่ยวกับคนอื่นที่รู้จักก็คิดแทนเขาไปหมด เหมือนเวลาเห็นเขาเศร้าพอเขามาเล่าให้ฟ้งเราก็จะเก็บไปนอนคิดแทนเขา ทั้งๆที่เขาแค่มาปรับทุขกับเรา บางทีปัญหาแค่เล็กๆน้อยๆในที่ทำงานเราก็เก็บไปคิดอยู่บ้าน คิดจนนอนไม่หลับ บางทีคำพูดเล็กๆน้อยๆของคนอื่นที่ไม่ควรใส่ใจเราก็เก็บมาคิดจนบางทีนั่งร้องไห้ บางทีรู้สึกไม่อยากไปคุยกับใคร ไม่อยากเจอน่าใคร อยากหนีปัญหาจะได้ไม่ต้องคิดมาก แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เราก็ต้องเผชิญมันอยู่ดี แต่พอเวลาเรามีปัญหาจริงๆเราจะชอบเก็บไว้คนเดียวไม่เอ่ยปากบอกใคร "แม้กระทั่งคนในครอบครัว"จะระเบิดทีเดียวเวลาทนไม่ไหวจริงๆ(ในที่นี้คือเวลาระบายก็จะร้องไห้ฟูมฟายเอาเป็นเอาตายเลยคะ แต่ก็นานๆที)
....เราควรจัดการกับความคิดตัวเองยังไงดีคะ หรือควรไปพบหมอเพื่อขอคำปรึกษา.....
ต้องทำยังไง
เราเป็นคนคิดมากคะ คิดเรื่องเล็กๆน้อยๆ เห็นอะไรนิดๆหน่อยๆที่เกี่ยวกับคนอื่นที่รู้จักก็คิดแทนเขาไปหมด เหมือนเวลาเห็นเขาเศร้าพอเขามาเล่าให้ฟ้งเราก็จะเก็บไปนอนคิดแทนเขา ทั้งๆที่เขาแค่มาปรับทุขกับเรา บางทีปัญหาแค่เล็กๆน้อยๆในที่ทำงานเราก็เก็บไปคิดอยู่บ้าน คิดจนนอนไม่หลับ บางทีคำพูดเล็กๆน้อยๆของคนอื่นที่ไม่ควรใส่ใจเราก็เก็บมาคิดจนบางทีนั่งร้องไห้ บางทีรู้สึกไม่อยากไปคุยกับใคร ไม่อยากเจอน่าใคร อยากหนีปัญหาจะได้ไม่ต้องคิดมาก แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เราก็ต้องเผชิญมันอยู่ดี แต่พอเวลาเรามีปัญหาจริงๆเราจะชอบเก็บไว้คนเดียวไม่เอ่ยปากบอกใคร "แม้กระทั่งคนในครอบครัว"จะระเบิดทีเดียวเวลาทนไม่ไหวจริงๆ(ในที่นี้คือเวลาระบายก็จะร้องไห้ฟูมฟายเอาเป็นเอาตายเลยคะ แต่ก็นานๆที)
....เราควรจัดการกับความคิดตัวเองยังไงดีคะ หรือควรไปพบหมอเพื่อขอคำปรึกษา.....