อึดอัดกับความสัมพันธ์ของแม่ จนไม่รู้จะทำยังไง

เราเป็นลูกคนเดียว คุณพ่อเสียตั้งแต่เรายังไม่เกิด ทำให้คุณแม่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ทำให้เรากับแม่สนิทกันมากๆ สนิทแบบไม่มีความลับอะไรต่อกัน นอนห้องเดียวกัน เอาเป็นว่าอยู่ด้วย24ชม ยกเว้นตอนแยกย้ายไเรียน/ทำงาน อีกไม่กี่เกือนเราจะได้ทำงาน ซึ่งเราว่าก็โตมากแล้ว และด้วยความที่แม่เราเลี้ยงเราแบบไข่ในหินมาก เราทำอะไรเองไม่เป็นเลยเทียบกับคนวัยเดียวกัน ห้องนอนที่ใช้ร่วมกับแม่ก็ไม่ได้มีความเป็นส่วนตัวอยุ่แล้วเราไปไหนตอนดึกก้ไม่ได้เพราะรู้ว่าึนที่จะออกมารับก้คือแม่ ไม่อยากให้เขาเหนื่อยเลยตัดสินใจไม่ไปทำให้เราค่อนข้างห่างจากเพื่อนมากขึ้นเรื่อยๆ คือไม่ใช่เราไม่แฮปปี้นะ เราชอบอยู่กับแม่แต่เราก้อยากมีเวลาให้เพื่อนบ้างเพราะเราเข้าใจว่าแม่อยู่คนเดียว ไปไหนเราต้องคอยเป้นห่วงแม่ตลอด จนบางทีเราอึดอัด คนรุ่นเดียวกันกับเรามีอิสระเต้มที่มาก บวกกับเรื่องเงิน ฐานะเรากับแม่ไม่ค่อยดี เลนทำให้เราตัดสินใจอะไรไม่ได้ มีทาวเลือกไม่มากเลยต้องพยายามอยุ่แต่บ้านเพราะออหไปก้ต้องใช้เงิน มันเลยเหมือนเราถูกตีกรอบไว้หมดทุกทาง ความเป็นส่วนตัวเราไม่มีเลยยย บางทีซื้อเสื้อผ้ามาจากเนตไว้ในตู้เสื่อผ้า แม่ก็มาค้นแกะออกดูบ้าง คือเราอึดอัดกับอะไรแบบนี้อะ เราอยากมีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง เราเข้าใจว่าแม่เป้นห่วงเราเพราะมีเราแค่คนเดียว แต่เราอยากให้แม่เห็นใจเราบ้างสักนิดนึงก้ยังดีว่าเราก้คือวัยรุ่นคนหนึ่งที่ต้องการความเป็นส่วนตัวบ้างและกำลังจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่จริงๆแล้วอะ เราไม่รุ้จะต้อ