คือเราได้กลับมาทำงานที่ร้านเดิม พอดีมันมีร้านคาเฟ่หนึ่งมาเปิดตรงข้ามร้านที่เราทำงานพอดีเเรกๆเราก็ไม่ได้สังเกตุหลอกว่าร้านคาเฟ่ตรงข้ามมีพนักงานอะไรยังไงบ้าง พอเราทำไปได้สักพักเราก็สังเกตุไปเห็นเป็นพนักงานผู้ชายกำลังเข็นขยะไปทิ้ง เห็นเค้าครั้งเเรกเราก็ชอบเค้าขึ้นมาเเต่เราไม่เเสดงออกนะเเรกๆอ่ะ เราก็ได้เเค่เเอบมองเค้าอยู่ห่างๆมองทุกวันจนเพื่อนที่ทำงานรู้เพื่อนเราก็เลยถามว่าเออชอบคนนั้นหรอ ตั้งเเต่นั้นมาเราก็โดนเเซวมาตลอด มีอยู่วันหนึ่งเพื่อนที่ทำงานก็ไปขอเฟสมาให้โดยที่เอาเฟสของคนอื่นอะไปขอเเต่เค้าก็ให้นะ เเล้วเพื่อนที่ทำงานก็เขียนใส่กระดาษมาให้เราเเล้ววันนั้นเราก็ได้เเอดไปหาเค้า มันเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมากนะเราก็คุยไปตามปกติ แต่เค้าไม่ค่อยจะตอบเราเท่าไรหรอกตอบมาบ้างไม่ตอบมาบ้าง ตั้งเเต่วันนั้นเราก็เริ่มไปซื้อน้ำที่คาเฟ่ที่เค้าทำงานทุกวัน จนเราพยายามที่จะทำให้เค้ารู้ว่าเออเราเเอบชอบเทอนะเงี้ย เราก็เริ่มซื้อขนมไปฝากเค้าขนมที่เราซื้อไปให้เค้าครั้งเเรกเลยคือมาการอง เราก็ฝากให้เพื่อนเราเอาไปให้สักพักเค้าก็ทักกลับมาหาเราว่าเออขอบคุณนะเค้าก็ถามเราว่ารู้ได้ไงว่าชอบทานพอเราเห็นเเค่นั้นเราก็ดีใจเเล้วเเหละ เราก็เริ่มซื้อขนมไปฝากเค้าทุกวัน พอตกมาวันหนึ่งเค้าก็ไปเที่ยวที่ต่างจังหวัดน่าจะสามวันนี่เเหละ คือเเบบใจเราเเบบจะขาดแล้วอะเราคิดถึงเค้ามากเราก็งงกับตัวเองทำไมเราเป็นถึงขนาดนี้ เเต่วันที่เค้าไปเที่ยวเราก็ทักหาเค้านะเเต่เค้าก็ไม่ค่อยตอบเรา จนมีเจ้าของเฟสที่เพื่อนเราเอาไปขอเฟสเค้าครั้งเเรกอะเอาเเชทมาให้ดูว่าเค้าคุยกันคือตอนนั้นนี้คือจะร้องให้เเล้วอะคือเสียงสั่นมาก คือเราคิดในใจว่าเราพยายามให้เค้าคุณมากตื้อเค้ามาโดยตลอดกับอีกคนที่ไม่ต้องพยายามอะไรเลย เราก็เริ่มน้อยใจว่าถ้าเค้าจะคุยอะไรยังไงกับอีกคนทำไมเค้าไม่บอกเราตั้งเเต่เเรกจะให้เราพยายามไปเพื่ออะไรสุดท้ายเค้าก็ไม่ได้เลือกเรา เราพยายามที่จะห่างจากเค้าเเต่เราทำไม่ได้ ทำไมมันคิดถึงเค้าตลอดเวลาเค้ามาทำงานเราก็ได้เเต่เเอบมองเค้าตลอดทั้งๆที่เค้ายังไม่ตกลงคบกับเราเลยเราหึงเค้าขนาดนี้เเล้วอะ เราคิดว่าเราจะพยายามอีกสักรอบถ้ามันยังไม่มีอะไรดีขึ้นเราคิดว่าเราจะพอเเล้ว เราก็เริ่มนับหนึ่งใหม่ตามตื้อเค้าอีกรอบ ซื้อขนมซื้อข้าวไปให้เค้าเกือบทุกวัน เราเริ่มทักแชทคุยกับเค้าเค้าก็เริ่มตอบเราเยอะขึ้นจนเราคิดไปแล้วอะว่าเรากับเค้าเป็นเเฟนกันเเต่เค้าไม่ได้คิดหรอกนะ จนมันมาถึงช่วงหนึ่งเพื่อนเราก็เริ่มทักบอกเราว่าหยุดเถอะหยุดที่จะซื้ออะไรให้เค้าคือเพื่อนเราไม่อยากให้เค้ารักเราเพราะเงิ้หรือสิ่งของเพื่อนเราอยากให้เค้ารักเราที่เราเป็นเราเเบบนี้มากกว่า คำๆนี้ที่เพื่อนบอกเราๆก็เอากลับมาคิดเเละบอกกับตัวเองเสมอว่าพอเถอะทำไปเค้าก็ยังไม่เปิดใจให้เราอยู่ดี เราเริ่มนอยเริ่มน้อยใจว่าทำไมมันเป็นเเบบนี้ คือเราเห็นเค้าทุกวันเราทำใจไม่ได้ที่จะต้องตัดขาดกับเค้า เเละเราก็งงกับตัวเองมากว่าทำไมเราถึงชอบเค้ารักเค้าขนาดนี้ เลือกที่จะพยายามเพื่อเค้าเเม้สิ่งที่ได้กลับมาจะไม่เป็นดั่งที่เราตั้งใจไว้ จนมาถึงวันนี้น่าจะประมาณหนึ่งเดือนได้เเล้วที่เราพยายามเเต่เค้าก็ยังไม่เป็นใจให้เราอยู่ดี คือเราอยากคบกับเค้าเป็นเเฟนมากเเต่ก็คงทำได้เท่านี้ สักวันถ้าเราทำใจได้เราคงจะเลิกยุ่งกับเค้าเพื่อให้เค้าไปเจอกับคนที่ดีๆที่เค้าชอบที่เค้ารักจะดีกว่า
บางทีเจอคนที่ชอบเราเเต่เรากลับไม่ชอบเค้า เเต่บางทีเราชอบเค้าเเต่เค้ากลับไม่ชอบเรา นี้เเหละเนอะความรักของเพศที่สามกว่าจะเจอรักแท้แมร่งวิ่งจนเหนื่อย ส่วนคนใหนที่ที่มีคนรักอยู่เเล้วก็รักษาเค้าไว้ดีๆ รักแท้อเดียวนี้มันหายาก
อยากให้เทอเปิดใจให้เราบ้าง จากคนที่เเอบชอบเทอ!