สวัสดีครับผมอายุ 19 กำลังเรียนอยู่มหาลัยและทุกอย่างกำลังจะได้สวยแต่พอมาถึงช่วงนึงของทุกปีคือช่วยเกณฑ์ทหารคือช่วงนี้ทำให้ผมหนักใจมากที่สุดเพราะมันทำให้ผมเคลียดทุกปีและโดนคนเหยียบมาตลอดและปีหน้ามันคงถึงตาของผมวันนี้ผมจะมาอธิบายแทนหลายๆคนให้ฟังเองครับว่าความคิดของนแบบผมมันเป็นยังไงผมจะมาตอบให้ฟังเป็นข้อๆนะครับ
กลัวทหารทำไมถึงไม่เรียน รด ล่ะ
- ใช่คำการแก้ปัญหานี้ง่ายนิดเดียวคือการเรียน รด แต่ปัญหาคือผมไม่ได้อยากจะเรียนเลยครับ ช่วงชีวิตม.ต้นผมเป็นคนตั้งใจเรียนกล้าพูดเลยก็ได้ครับว่าเรียนเก่งแต่มีวิชาเดียวครับที่ทำให้ไม่อยากมาเรียนคือวิชาลูกเสือสำหรับคนอย่างผมคือมันไร้สาระและผมไม่เคยยิ้มสนุกให้มันแม้แต่ครั้งเดียวทุกครั้งที่ไปเข้าค่ายเหมือนผมไปตกนรก คุณคิดว่ามันเว่อร์ใช่มั้ยล่ะครับแต่ทุกครั้งที่เข้าค่ายผมไม่เคยนอนหลับเลยแหล่ะครับนอนไม่ถึง30นาทีก็ต้องตื่นเพราะความเคลียดอีกแล้ว จนผมสามารถสอบเข้าม.ปลายแห่งหนึ่งได้ผมอ่านหนังสือจนลืมไปว่าม.ปลายเราต้องเรียน รด ทันทีที่มีคำว่า รด เข้ามาในหัวผมเหมือนจะตายเลยแหละครับผมคิดถึงการไปทำอะไรแบบนั้นผมกลัวไปหมดมันบอกไม่ถูกครับผมนอนไม่หลับเรียนไม่รู้เรื่องจิตตกไม่อยากคุยกับใครและผมกลัวชีวิตม.ปลายจะพังจนไม่สามารถเข้ามหาลัยตามที่หวังได้เพราะผมมัวแต่มาเคลียดเรื่องพวกนี้ผมไม่เคยคิดว่ามันจะสนุกเลยต่อให้คนบอกแค่ไหนก็ตาม จนสุดท้ายผมก็เลือกที่จะไม่เรียน หรือเรียกง่ายๆว่าหนีปัญหาก็ได้ครับ
หนีปัญหาเองจะมาเรียกร้องอะไร
- คือเป็นความเห็นแก่ตัวล่ะครับว่าไม่อยากเป็นอยากสบายแต่ผมก็แค่เสียดายแหน่ะครับ ชีวิตที่ผมทำมาผมพยายามหาข้อมูลทำให้รอดตาผมก็ไม่ได้สั้นขนาดนั้น ผมก็ไม่ใช่ผู้ชายแท้ๆหลอกครับแต่ผมไม่ได้อยากเป็นกะเทย ผมแค่อยากเรียนและมีงานดีๆทำแต่มีเรื่องนี้มาฉุดผมตลอดผมแค่สงสัยว่าทำไมกะเทยถึงได้สิทธิ์และผมแค่เสียใจว่าทำไมต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ทำไมไม่เกิดมาเป็นผู้หญิงและทำไมต้องเกิดมาในประเทศนี้ ผมอยากจะหนีครับอยากจะหนีไปเรียนต่อจนอายุ30แต่มันถึงอายุ30เลยนะครับถึงผมจะกลับมาเหยียบบ้านเกิดได้อีกครั้ง ผมแค่เกลียดตัวเองแหน่ะครับว่าทำไมต้องเกิดมาอ่อนแอและขี้ขลาดแบบนี้ แต่ให้ไปเป็นทหารรับใช้คนอื่นผมยอมตายดีกว่าครับการตายมันอาจจะเป็นคำตอบที่ดีกว่าการไปทรมาน
จากคำถามที่ผมตอบไปคงมีคนด่าผมเยอะอยู่แล้วครับว่าผมเห็นแก่ตัวใช่ครับผมเห็นแก่ตัวอยากถ่มน้ำลายใส่ผมเหมือนที่คนปกติทำก็เชิญเลยครับผมเข้าใจแต่ก็อยากให้คุณเข้าใจนะครับว่า
การเรียน รด มันจะยากอะไร มันยากจริงๆครับยากเกินกว่าที่ผมจะรับไหวมันเคลียดทุกวันจนสมองแตกนั่งร้องไห้อยู่ทุกวัน แล้วยิ่งให้ไปเป็นทหาร2ปียิ่งแล้วใหญ่เลยครับผมต้องมานั่งเคลียดทุกวันท่ามกลางเสียงหัวเราะคนของคนอื่นเรื่องนี้มันคงตลกมากสินะครับ
ผมแค่น้อยใจในโชคชะตาว่าเพราะผมเกิดมาเป็นชายไทย แค่คิดว่าทำไมเราไม่เกิดมาเป็นผู้หญิง ทำไมไม่เกิดมาเป็นคนใหญ่คนโต ทำไมเราไม่เกิดมาเข้มแข็งก็นั้นแหล่ะครับผมเลือกเกิดไม่ได้แต่ผมเลิกให้ตัวเองตายได้มันคงดีสุดในทางนี้
ผมอยากจะเขียนให้ยาวกว่านี้แต่ผมเรียบเรียงคำพูดไม่ถูกและยากที่จะอธิบายผมอาจจะเขียนงงด้วยมันทรมานไปหมด ถ้ามีอะไรมาถามได้นะครับผมจะตอบในมุมของผม
ผมขอบคุณคนที่เข้าใจผมแม้มันจะน้อยแต่ขอบใจจริงๆครับที่เข้ามาอยู่ในโลกของผมได้
ผมจะมาอธิบายให้ฟังครับว่าคนไม่อยากเกณฑ์ทหารคิดยังไง
กลัวทหารทำไมถึงไม่เรียน รด ล่ะ
- ใช่คำการแก้ปัญหานี้ง่ายนิดเดียวคือการเรียน รด แต่ปัญหาคือผมไม่ได้อยากจะเรียนเลยครับ ช่วงชีวิตม.ต้นผมเป็นคนตั้งใจเรียนกล้าพูดเลยก็ได้ครับว่าเรียนเก่งแต่มีวิชาเดียวครับที่ทำให้ไม่อยากมาเรียนคือวิชาลูกเสือสำหรับคนอย่างผมคือมันไร้สาระและผมไม่เคยยิ้มสนุกให้มันแม้แต่ครั้งเดียวทุกครั้งที่ไปเข้าค่ายเหมือนผมไปตกนรก คุณคิดว่ามันเว่อร์ใช่มั้ยล่ะครับแต่ทุกครั้งที่เข้าค่ายผมไม่เคยนอนหลับเลยแหล่ะครับนอนไม่ถึง30นาทีก็ต้องตื่นเพราะความเคลียดอีกแล้ว จนผมสามารถสอบเข้าม.ปลายแห่งหนึ่งได้ผมอ่านหนังสือจนลืมไปว่าม.ปลายเราต้องเรียน รด ทันทีที่มีคำว่า รด เข้ามาในหัวผมเหมือนจะตายเลยแหละครับผมคิดถึงการไปทำอะไรแบบนั้นผมกลัวไปหมดมันบอกไม่ถูกครับผมนอนไม่หลับเรียนไม่รู้เรื่องจิตตกไม่อยากคุยกับใครและผมกลัวชีวิตม.ปลายจะพังจนไม่สามารถเข้ามหาลัยตามที่หวังได้เพราะผมมัวแต่มาเคลียดเรื่องพวกนี้ผมไม่เคยคิดว่ามันจะสนุกเลยต่อให้คนบอกแค่ไหนก็ตาม จนสุดท้ายผมก็เลือกที่จะไม่เรียน หรือเรียกง่ายๆว่าหนีปัญหาก็ได้ครับ
หนีปัญหาเองจะมาเรียกร้องอะไร
- คือเป็นความเห็นแก่ตัวล่ะครับว่าไม่อยากเป็นอยากสบายแต่ผมก็แค่เสียดายแหน่ะครับ ชีวิตที่ผมทำมาผมพยายามหาข้อมูลทำให้รอดตาผมก็ไม่ได้สั้นขนาดนั้น ผมก็ไม่ใช่ผู้ชายแท้ๆหลอกครับแต่ผมไม่ได้อยากเป็นกะเทย ผมแค่อยากเรียนและมีงานดีๆทำแต่มีเรื่องนี้มาฉุดผมตลอดผมแค่สงสัยว่าทำไมกะเทยถึงได้สิทธิ์และผมแค่เสียใจว่าทำไมต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ทำไมไม่เกิดมาเป็นผู้หญิงและทำไมต้องเกิดมาในประเทศนี้ ผมอยากจะหนีครับอยากจะหนีไปเรียนต่อจนอายุ30แต่มันถึงอายุ30เลยนะครับถึงผมจะกลับมาเหยียบบ้านเกิดได้อีกครั้ง ผมแค่เกลียดตัวเองแหน่ะครับว่าทำไมต้องเกิดมาอ่อนแอและขี้ขลาดแบบนี้ แต่ให้ไปเป็นทหารรับใช้คนอื่นผมยอมตายดีกว่าครับการตายมันอาจจะเป็นคำตอบที่ดีกว่าการไปทรมาน
จากคำถามที่ผมตอบไปคงมีคนด่าผมเยอะอยู่แล้วครับว่าผมเห็นแก่ตัวใช่ครับผมเห็นแก่ตัวอยากถ่มน้ำลายใส่ผมเหมือนที่คนปกติทำก็เชิญเลยครับผมเข้าใจแต่ก็อยากให้คุณเข้าใจนะครับว่า
การเรียน รด มันจะยากอะไร มันยากจริงๆครับยากเกินกว่าที่ผมจะรับไหวมันเคลียดทุกวันจนสมองแตกนั่งร้องไห้อยู่ทุกวัน แล้วยิ่งให้ไปเป็นทหาร2ปียิ่งแล้วใหญ่เลยครับผมต้องมานั่งเคลียดทุกวันท่ามกลางเสียงหัวเราะคนของคนอื่นเรื่องนี้มันคงตลกมากสินะครับ
ผมแค่น้อยใจในโชคชะตาว่าเพราะผมเกิดมาเป็นชายไทย แค่คิดว่าทำไมเราไม่เกิดมาเป็นผู้หญิง ทำไมไม่เกิดมาเป็นคนใหญ่คนโต ทำไมเราไม่เกิดมาเข้มแข็งก็นั้นแหล่ะครับผมเลือกเกิดไม่ได้แต่ผมเลิกให้ตัวเองตายได้มันคงดีสุดในทางนี้
ผมอยากจะเขียนให้ยาวกว่านี้แต่ผมเรียบเรียงคำพูดไม่ถูกและยากที่จะอธิบายผมอาจจะเขียนงงด้วยมันทรมานไปหมด ถ้ามีอะไรมาถามได้นะครับผมจะตอบในมุมของผม
ผมขอบคุณคนที่เข้าใจผมแม้มันจะน้อยแต่ขอบใจจริงๆครับที่เข้ามาอยู่ในโลกของผมได้