ก็อย่างที่ถามครับคือไม่เคยเปิดใจจะมีแฟนนานมาก พอจนเราได้มาเจอคนๆนึงที่เราว่าคนนี้ละใช้ คุยกันปกติแบบแฟนทุกอย่างเหมือนๆที่คนเป็นแฟนคุยกัน แต่พอคุยนานเข้าหลังๆรู้สึกว่าเราแคร์ฝ่ายนั้นฝ่ายเดียว คือเรายังไม่มีสถานะต่อกัน แต่เป็นเราที่คิดไปไกลหรือเปล่าไม่แน่ใจ เราชัดเจนที่คุยกับฝ่ายนั้นคนเดียวแต่ไม่แน่ใจว่าฝ่ายนั้นคุยกับเราคนเดียวหรือเปล่า ควรต้องตัดใจไหมหรือต้องเปิดใจรับต่อไป...
ต่อ...
สาเหตุแห่งการรักครั้งนี้ที่มันดูยุ่งเหยิง เพราะว่าฝ่ายนั้นลืมรักครั้งเก่าไม่ได้เพราะโดนให้ความหวังไว้ และด้วยระยะทางและการทำงานที่ต่างกัน เวรของกรรมมันจึงมาตกที่เรา ซึ้งไม่รู้อะไรกับความรักครั้งก่อนของฝ่ายนั้นเลยเราไม่ชอบถามอดีตที่ผ่านมาของใครเพราะอยากให้มันเป็นปัจจุบัน แต่ทำไมต้องเอาสิ่งที่เคยเจอมาตัดสินกับเรา เราดีใจมากกับความรู้สึกดีๆครั้งนี้หรือเรียกว่ารักก็น่าจะใช้ เราถามทุกอย่างที่อยากถามไปตรงๆแต่ก็ได้คำตอบที่มันกำกวม มันมีทั้งความหวังและก็ความหมดหวัง ถึงสถานะไม่ชัดเจนแต่มันก็เสียใจ เพราะคิดจะเริ่มต้นแต่ฝ่ายนั้นกลับคิดถึงแต่อดีตเดิมๆเราเองก็มีอดีตเหมือนกัน เราก็รู้นะว่าคนไม่สถานะไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง แต่กันก็เกินขอบเขตมาเยอะแล้ว มันควรต้องเดินต่อไหมหรือเราต้องรอเขาตัดสินใจ
ความคิดถึงไม่เท่ากัน
ต่อ...
สาเหตุแห่งการรักครั้งนี้ที่มันดูยุ่งเหยิง เพราะว่าฝ่ายนั้นลืมรักครั้งเก่าไม่ได้เพราะโดนให้ความหวังไว้ และด้วยระยะทางและการทำงานที่ต่างกัน เวรของกรรมมันจึงมาตกที่เรา ซึ้งไม่รู้อะไรกับความรักครั้งก่อนของฝ่ายนั้นเลยเราไม่ชอบถามอดีตที่ผ่านมาของใครเพราะอยากให้มันเป็นปัจจุบัน แต่ทำไมต้องเอาสิ่งที่เคยเจอมาตัดสินกับเรา เราดีใจมากกับความรู้สึกดีๆครั้งนี้หรือเรียกว่ารักก็น่าจะใช้ เราถามทุกอย่างที่อยากถามไปตรงๆแต่ก็ได้คำตอบที่มันกำกวม มันมีทั้งความหวังและก็ความหมดหวัง ถึงสถานะไม่ชัดเจนแต่มันก็เสียใจ เพราะคิดจะเริ่มต้นแต่ฝ่ายนั้นกลับคิดถึงแต่อดีตเดิมๆเราเองก็มีอดีตเหมือนกัน เราก็รู้นะว่าคนไม่สถานะไม่มีสิทธิ์เรียกร้อง แต่กันก็เกินขอบเขตมาเยอะแล้ว มันควรต้องเดินต่อไหมหรือเราต้องรอเขาตัดสินใจ