ลืมเเฟนเก่าไม่ได้ทำไงดีค่ะ

เราเเอบชอบพี่เขามา8ปีเเร้วค่ะ  ตอนนั้นเรายุม.1ค่ะ พี่เขายุม.3เเร้วพี่เขาก้อเรียนจบม.3 เเระไปเรียนต่อที่อื่น เราก้อม่เจอพี่เขาเรย มาเจออิกทีก้อ4ปีเเร้วค่ะ เจอในวันเกิดเพื่อนของน้องสาวเรา เพื่อนของน้องสาว เปนน้องสาวของพี่ที่เราเเอบชอบค่ะ เราก้อยุม.5พอดี เขาเรียนปวส. จู่ๆพี่เขาก้อมองเรา เราก้อเขิล เราก้อมอง มองกันไปมา จนเรากับบ้าน พออิกวันนึ่ง เราก้อเจอเขา เเร้วก้อเจอเขาบ่อยขึ้น จนกระทั่งเราได้คุยกัน คบกัน เรารักเขามากๆเรยอ้ เเต่ครบได้ไม่นาน ก้อต้องเลิกกัน เพราะเขาก้อมีเเฟนยุเเร้วค่ะ
ยอมรับนะค่ะว่าหลังจากที่เริกกะเขา ลืมเขาม่ได้เรยมา2ปี เพราะเราเจอเขาบ่อยมาก เเต่เเร้วเราก้อเกือบลืมเขาได้ เพราะเราไปเรียนที่กรุงเทพ เราไปเรียนมาปีกว่าๆ เเร้วก้อต้องเลิกเรียน เเร้วก้อมาทำงาน เเร้วพี่เขาก้อเปิดร้านอาหารเปนของตัวเอง น้องสาวเขาก้อเปนเพื่อนรุ่นน้องที่สนิท น้องชวนมาทำร้านอาหารของพี่ชายเขา(ก้อคือเเฟนเก่าเรา) เราก้อตอบตกลงว่าจะมาทำงานที่เเฟนเก่าเรา เพราะเราคิดว่าลืมเขาได้เเร้วเเน่นอน อิกอย่างที่ทำงานก้อยุใกล้บ้านเรา ตอนเเรกที่เข้ามาทำงาน ก้อม่คิดไรเรยค่ะ เเต่ใกล้กันทุกวัน ยุด้วยกันทุกวัน งานก้อเข้าเช้า เลิกก้อดึก วันๆเจอเเต่เขา เขาก้อชอบเเกล้งเรา หยอกเรา เเรกๆม่เเตะต้องตัวเราเรย พอยุไปได้สักพักก้อเริ่มมาเเตะคอ เเตะต้องตัวเรา หยอกเรามากกว่าเดิมอ้ เปนห่วงเรา เเร้วบางทีก้อสื่อทางสายตาว่ายังรักยุไรงี้อ้เราก้ออดใจคิดไม่ได้ ว่ายังรักเขายุรึป่าว รึเปนเเค่บางอารมณ์