คิดอย่างไรกับวลี "โลกนี้คือละคร" ครับ

เป็นวลีที่โด่งดังจากเพลง ซึ่งเนื้อหาเปรียบเปรยถึงบทบาทชีวิตคนที่แตกต่างหรือเปลี่ยนแปรไป หลายครั้งวลี "โลกนี้คือละคร" ได้ถูกนำมาพูดในแง่ธรรมะ หรือแง่ปรัชญาสอนใจ จนคนพูดกันติดปากเรื่อยมา

ผมจึงอยากถามว่าท่านคิดอย่างไรกับวลีนี้, มีเหตุผลรองรับ น่าเชื่อถือแค่ไหน?, ให้แง่คิดด้านปรัชญา-ธรรมะหรือไม่?

----------------------------------------
ผมได้ยินคำนี้ตั้งแต่เด็ก ทั้งจากเพลงและจากคนพูดกันทั่วไป โดยส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ รู้สึกเหมือนข้องใจอยู่ลึกๆ พอลองคิดเป็นเหตุผลมันก็ไม่ลงตัว คิดในแนวธรรมะ (ปลง, ปล่อยวาง) ก็ไม่รู้สึกคล้อยตามเท่าไหร่ จะว่าไปวลีนี้มันค่อนไปทาง "พรหมลิขิต" ซะมากกว่า