ผู้ชายคนหนึ่งในชุดสูทเรียบกริบ ผุดลุกผุดนั่ง หน้าตาของเขาดูไม่สบายใจนัก ห้องแอร์ในคลับหรูนั้นเย็นฉ่ำ แต่ชายผู้นั้นมีสีหน้าราวนั่งอยู่ท่ามกลางกองเพลิง เหตุการณ์เมื่อกลางวันผ่านมาจนมืดค่ำ เขาเห็นฤทธิ์ของมิ่งขวัญมาแล้ว ความรุนแรงของเธอไม่ได้ลดลงเลย มีแต่จะเพิ่มขึ้นตามกาลเวลาที่ผ่านไป แล้วเธอคนนั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง ความห่วงหาอาทรปะปนด้วยความรู้สึกผิดอย่างยิ่งยวด ถ้าวันนี้มินตาจะต้องโดนอะไรมันก็เป็นเพราะเขา เขาคนเดียวเท่านั้น ความคิดที่หมุนวนทำให้เขาไม่สามารถนั่งติดที่ได้อีกต่อไป
ศิลาลังเลอยู่ไม่กี่วินาที เจ้าตัวก็ผลุนผลันขับรถออกไป มิใยใครจะห้ามปรามก็ไม่ฟัง ชั่วอึดใจก็มาเดินอยู่ข้างรั้วบ้าน ความมืดของกลางคืนพรางตัวเขาได้อย่างดี เมื่อความผิดปกติไม่มี ศิลาก็ทำได้เพียงเตรียมตัวถอยหลังขึ้นรถ ถ้าคุณมารศรีจะไม่ถึงเอาเด็กรับใช้ออกมากำชับ ถ้อยคำที่ได้ยินไม่ผิดจากการคาดเดา มินตาโดนอีกแล้ว หากเขาไม่รู้ว่ามันหนักหนาแค่ไหน เพียงไร
ความตั้งใจที่จะถอยห่างจากเธอคนนั้นพังทลายลงไปอีกครา ท่ามกลางความเงียบและมืดหม่นในยามค่ำ ศิลาแอบเข้าไปในบ้านหลังน้อยอีกครั้ง ผิดแต่คราวนี้หน้ากากแห่งความยียวนกวนประสาทหลุดลอก เหลือเพียงความอึดอัดคั่งแค้นเจ็บปวดและเสียใจ รอยแผลเด่นชัดตรงหน้าผากของหญิงสาวตัวเล็ก คนที่นอนทอดบนโซฟาอย่างเหนื่อยล้า และ คราบน้ำตายังอยู่บนแก้ม
ผลงานของเขาละหรือ เพราะการพูดไม่ออกบอกไม่ได้ เพราะการการปกปิดของเขานั่นเองสินะ ที่ทำให้เธอต้องเจอขนาดนี้ ขอบตาแดงช้ำ และ หยดน้ำจากปลายตา คงบ่งบอกได้อย่างดีว่าศิลารู้สึกอย่างไร เขาลูบผมของเธอเบามือ จุมพิตแนบสนิทที่เรือนผมนุ่ม จู่ ๆ ดวงตาของชายหนุ่มก็แข็งกร้าวขึ้นมา คนเลวอย่างมันต้องเจอคนเลวกว่าอย่างพี่ ความดีของมินทำอะไรคนใจร้ายพวกนั้นไม่ได้หรอก
ใช่สิ ... เพราะเธอดี เธอห่วงพี่ ทั้งที่มิ่งขวัญไม่ได้ห่วงใยอะไรเธอ เพราะเธอพยายามจะทำดี พูดความจริง แล้วดูซิว่าผลเป็นอย่างไร ความดีไม่ใช่เกราะป้องกัน ถ้าตกอยู่ในวงของคนชั่ว มันต้องอย่างเขา เลวมา เลวกลับ ร้ายมาก็รายกลับ ระดับของการแก้แค้นทวงคืนเข้มข้นยิ่งขึ้น มิ่งขวัญที่ก่อนนั้นมีฐานะเพียงทางผ่าน การกระทำของเธอต่อมินตา ยกระดับให้ศิลามองเธอเป็นเป้าหมายเช่นเดียวกับสาวิตต์ เธอทำกับคนหัวใจของเขาอย่างนี้ ไม่มีทางที่เธอจะรอดไม่ได้
สิ่งเดียวที่จะทำให้มินตาได้ก็คงมีแต่เรื่องนี้
การดึงเธอเข้าสู่วังวนอาจทำให้เธอเป็นอันตราย
เขายอมให้เธอเกลียด ดีว่าให้เธอเป็นอะไรไป
แต่ทว่า .... สำหรับมินตา มันไม่ใช่
เธอรู้แน่ว่าเขาเป็น " พี่ต่อ " ถึงจะปฏิเสธยังไง ถึงจะไม่มีแหวนวงนั้น แต่ทุกครั้งที่พบกัน ความรู้สึกเดิม ๆ มันก็ยิ่งเพิ่มเติม มันก็ยิ่งคุ้นเคยขึ้นทุกครั้ง เธอมองหน้าเขา คุณศิลาคนนั้น และ รู้ดีทีเดียว สิ่งที่เขาพูด กับ สิ่งที่เขารู้สึก ไม่ถูกต้องตรงกันซักอย่าง เขามีตัวตนอีกด้านที่สร้างขึ้นมาใหม่ ที่เธอไม่รู้จัก ที่น่าสงสัย และ อันตราย หากมินตาก็ยังเชื่อ ... ในความรู้สึกของตัวเอง ว่า "พี่ต่อ" คนนั้น คนที่เธอรอ เขายังอยู่ตรงไหนซักแห่ง เธอไม่ได้ต้องการอะไร แค่รู้สึกคิดถึง เป็นห่วง และ อยากได้พี่ ได้เพื่อนคนนั้นที่เข้าใจ กลับคืนมา เล่นเดียวกัน ปรึกษากัน ร่วมทุกข์สุขด้วยกัน เหมือนยามเยาว์วัย
แต่แล้วในวันนี้ ... เหมือนฟางเส้นสุดท้าย เขาทำแม้กระทั่งโกหก เขาร้ายกาจแม้แต่กับเพื่อนสมัยเด็ก คนที่ขโมยข้าวเหนียวหมูทอดมาให้ คนที่ช้อนปลากันในสวนหลังบ้าน ทุกครั้งที่อยู่ในสมรภูมิการแก้แค้น เธอถูกหลู่เกียรติ เธอโดนทำร้าย เธอต้องเจ็บปวด ก็เพราะ "เขา" ทั้งนั้น ถึงมินตาอยากให้พี่ต่อยังอยู่ หากในวันนี้จะอยู่หรือไม่อยู่ จะใช่หรือไม่ใช่ ไม่สำคัญอีกแล้ว
วันนี้เองที่มินตารู้
ถึงจะอย่างไรก็ไม่ได้พี่ต่อคืนมา
เวลาดี ๆ ในอดีต มันก็เป็นได้แค่อดีต ทุกคนเปลี่ยน ทุกคนต่างเดินหน้า แล้วตัวเธอเองก็เช่นกัน เม้าท์ออนแกนตัวเล็ก ที่เมื่อวันวานได้ลูบคลำ จ้องมอง จะขว้างทิ้งก็ไม่กล้า สงวนเยื่อใยเก็บไว้ รอคอยจนกว่าใครคนหนึ่งจะหวนคืน แต่เมื่อถึงอย่างไรเขาก็ไม่คืนมาแล้วก็ต้องจบอยู่เท่านั้น เธอไม่ได้ยอมแพ้ เธอแค่ปล่อยก้อนหินที่อยู่ในมือ ขว้างมันไปให้ไกลสุดตา เจ็บ แต่ไม่ช้าไม่นาน มันก็จะหาย
ศิลามองตามเครื่องดนตรีชิ้นโปรดไปด้วยอาการใจหาย
เขานึกว่าตัวเองรับได้
หากเธอจะเกลียดชัง
Sooner or later, everyone sits down to a banquet of consequences.
ไม่ช้าไม่นาน ทุกคนก็ต้องรับผลในการกระทำของตนเอง
เขารู้ว่าวันนั้นต้องมาถึง
แต่ที่ไม่รู้ คือ ทำไม ผลของการแก้แค้นที่น่าจะหวานชื่น
จึงนำมาซึ่งความขื่นขม .... ที่ยากเกินจะทานทนเช่นนี้
หัวใจศิลา (กึ่งรีวิว) : Sooner or later, everyone sits down to a banquet of consequences.