ปรึษา

คือด้วยเรื่องว่า เป็นอะไรไม่รู้ถึงหงุดหงิดตลอดเวลาที่โดนเปรียบเทียบกับคนอื่น เเล้วก็จะโดนตัดคำพูดเวลายังอธิบายไม่เสร็จหรือยังพูดไม่เสร็จเเล้วพอเราไม่คุยต่อเขาก็น้อยใจเอาไปเล่าให้แม่เราฟังแล้วเเล้วเเม่ก็มาว่าเรา ให้ตอบแทนท่านบ้างอย่าเถียง เราก็ตอบรับไป
เราอยากจะบอกความในใจกะทุกคนในบ้านตลอดเเต่เวลาเราบอกอะไรไปก็มีเเต่ว่าเถียงหรือความคิดไม่ดี
เมื่อก่อนอะไรก็ดีไปหมดเเต่มาตอนนี้เราบอกความใฝ่ฝันของเราให้เขาฟังเขาก็ตอบกลับมาว่า “อย่างแกน่ะหรอจะทำได้ ยายไม่เคยเห็นความสามารถแกเลย” ไอ้เราก็เงียบเพราะตลอดที่ผ่านมาเราไม่เคยทำให้ท่านเห็นความสามารถของเราเลยหรอ ไม่เข้าใจ ที่ไปแข่งนู้นนี้นั้นมา มาเล่าให้ฟัง พอเก็บความรู้สึกนี้มามากๆเเล้ว มันก็ทำให้เราเป็นคนเงียบๆในครอบครัว ไม่ค่อยพูด เก็บตัวในห้อง ไม่ค่อยออกมาจากห้อง
เพราะเราคิดว่าถ้าเราทำไรไปมันจะผิดพลาดเเล้วเราจะโดนด่า หรือเราทำอะไรไปได้ดี เขาคงไม่สนใจอะไรอยู่เเล้ว ควรทำไงดี ควรไปพูดเปิดอกคุยกันดีมั้ย หรือ เงียบไว้ดีกว่าคะ