สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคนเราอาจมีอายุที่น้อยแต่ก็เจอปัญหาการเรียนมาจึงทำให้รู้เครียดและกดดันค่ะ ตอนนี้เราอยู่ป.6กำลังจะขึ้นม.1การสอบเข้าครั้งนี้ถือว่าเป็นก้าวแรกในชีวิตค่ะแต่แล้วเราก็ต้องทำให้พ่อแม่ผิดหวังจนได้ เมื่อวานหลังจากที่เรารู้ผลสอบว่าเราติดสำรองแต่เป็นอันดับที่55ซึ่งมีโอกาสน้อยมาก แม่เราบอกว่าเสียใจแล้วก็ผิดหวังนะที่ลูกสอบไม่ติดแต่ไปเรียนที่เดิมก็ได้ขอแค่ให้ลูกเป็นคนดีก็พอ หลังจากที่เราฟังแม่เสร็จเรารู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาทันทียกเว้นแต่พอที่คอยเอาแต่ซ้ำเติมว่า ทำไมถึงสอบไม่ติด โง่จังวะ ดูคนอื่นๆดิ้เค้าสอบติดกันหมดเป็นอย่างงี้ไม่ต้องเรียนเลยก็ได้มั้งออกมาเลี้ยงวัวเลี้ยงควายดีกว่า คำพูดของพ่อทำลายความหวังความตั้งใจของเราหมดทุกอย่างเราได้แต่คิดในใจนะว่า เราทำได้เต็มที่ที่สุดเท่านี้เราพยายามทำทุกสิ่งอย่างเพื่อให้สอบติดแต่ก็ไม่ได้ทำไมเราล้มแล้วไม่ช่วยให้กำลังใจทำไมต้องซ้ำเติมกัน เราเข้าใจพ่อนะว่าอยากให้เราได้ดีแต่คือเราได้แค่นี้เราไม่ไหวเราไม่ใช่คนที่เรียนเก่งเลิศเลออะไรขนาดนั้น เมื่อวานท้อมากไม่อยากทำอะไรเลยไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อต้องซ้ำเติม เคยคิดนะว่าเหมือนตอนเด็กเราเรียนดีจนมาถึงป.4ที่เราเรียนแย่ลงพ่อไม่พอใจตอนป.6นี่ก็ได้เกรด3.78สำหรับได้เท่านี้ก็พอใจแล้วพ่อเคยบอกว่าห้ามให้เกรดน้อยกว่า3.05แต่เราได้เกรดเท่านี้แกกลบลับง่าเราว่าทำไมเรียนไม่ได้เท่าเพิ่อนเรียนก็เรียนห้องเดียวกันแต่ทำไมได้คะแนนน้อยกว่าเพื่อน ตอนนี้ก็รู้สึกท้อมากแต่ก็ไม่ได้ยอมแพ้ที่จะหาที่เรียนใหม่
ควรให้กำลังใจตัวเองอย่างไงดีคะหรือว่าใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วทำอย่างไง บอกหน่อยค่ะ
ความกดดันจากพ่อในเรื่องการสอบ
ควรให้กำลังใจตัวเองอย่างไงดีคะหรือว่าใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้แล้วทำอย่างไง บอกหน่อยค่ะ