เรากับแฟนคบกันมาได้ 7 ปี ความรักของเรา
เป็นเหมือนเพื่อน มีอะไรก็คุยกัน ไปเที่ยวกัน แฟนเราไม่เคยนอกใจเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนวันหนึ่งเราเริ่มห่างกันเรื่อยๆ คำว่ารักที่เคยบอกทุกวันต่างฝ่ายก็ต่างไม่บอก เดือนนึงเจอกัน 1-2 ครั้งแต่คุยโทรศัพท์ด้วยกันทุกวัน เขาปล่อยให้เราใช้ชีวิตคนเดียว จนบางทีก็แอบคิดไม่ได้ว่า ถ้าปล่อยเราขนาดนี้ เราอยู่ได้ ในอนาคตเราก็ไม่จำเป็นต้องมีเขาก็ได้ เราเคยบอกเลิกเขาหลายครั้งมากตลอดเวลาที่คบกัน แต่สุดท้ายเราก็ใจไม่แข็งพอ เราก็ไม่รู้เป็นไร บางทีก็รู้สึกแบบรักเขานะ บางทีก็รู้สึกว่า เราอยู่คนเดียวดีกว่าไหม เราอ่ะไม่อยากคิดเลย ถ้าเราแต่งงานกันเราจะอยู่ด้วยกันได้ไหม คือตอนนี้เราไม่รู้ว่าที่เราคบกันอยู่เรารักกันจริงๆ หรือแค่ การเลิกกันจะทำให้เสียเพื่อนคนนึงไปกันแน่
เราเคยคิดนะว่าบางทีเราอาจไม่ได้รักกันเลยก็ได้
เพราะถ้าเรารักกันจริง เราคงนึกถึงกันเป็นอันดับแรก แต่ต่างฝ่ายก็ไม่เคยนึกถึงกันเลย
เพื่อนๆ ว่าแบบนี้เราควรคบกันหรือเลิกกันดีคะ
แล้วแฟนเราเขารักเราหรือว่าแค่ความเคยชิน
เมื่อความรักถึงทางตัน
เป็นเหมือนเพื่อน มีอะไรก็คุยกัน ไปเที่ยวกัน แฟนเราไม่เคยนอกใจเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนวันหนึ่งเราเริ่มห่างกันเรื่อยๆ คำว่ารักที่เคยบอกทุกวันต่างฝ่ายก็ต่างไม่บอก เดือนนึงเจอกัน 1-2 ครั้งแต่คุยโทรศัพท์ด้วยกันทุกวัน เขาปล่อยให้เราใช้ชีวิตคนเดียว จนบางทีก็แอบคิดไม่ได้ว่า ถ้าปล่อยเราขนาดนี้ เราอยู่ได้ ในอนาคตเราก็ไม่จำเป็นต้องมีเขาก็ได้ เราเคยบอกเลิกเขาหลายครั้งมากตลอดเวลาที่คบกัน แต่สุดท้ายเราก็ใจไม่แข็งพอ เราก็ไม่รู้เป็นไร บางทีก็รู้สึกแบบรักเขานะ บางทีก็รู้สึกว่า เราอยู่คนเดียวดีกว่าไหม เราอ่ะไม่อยากคิดเลย ถ้าเราแต่งงานกันเราจะอยู่ด้วยกันได้ไหม คือตอนนี้เราไม่รู้ว่าที่เราคบกันอยู่เรารักกันจริงๆ หรือแค่ การเลิกกันจะทำให้เสียเพื่อนคนนึงไปกันแน่
เราเคยคิดนะว่าบางทีเราอาจไม่ได้รักกันเลยก็ได้
เพราะถ้าเรารักกันจริง เราคงนึกถึงกันเป็นอันดับแรก แต่ต่างฝ่ายก็ไม่เคยนึกถึงกันเลย
เพื่อนๆ ว่าแบบนี้เราควรคบกันหรือเลิกกันดีคะ
แล้วแฟนเราเขารักเราหรือว่าแค่ความเคยชิน