มันเกิดเรื่องเมื่อไม่นานมานี้ พี่ชายของผมซึ่งไปเรียนมหาลัยที่ต่างจังหวัดประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ทำให้เเม่ผมเสียใจอย่างหนักมาก ทำให้ทั้งครอบครัวผมทุกข์ใจ เเต่ถึงยังไง เเม่ผมก็ใจเเข็งพอที่จะรวบรวมสติ เเละใช้ชีวิตต่อไปได้
พอมาตอนนี้ ผมกำลังจะได้เข้ามหาลัยในอีกไม่ช้า บ้านที่ผมอาศัยอยู่ไม่ได้ตั้งอยู่ใกล้มหาลัยไหนทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นต่างจังหวัด หรือในกทม. ผมจึงคิดว่า ผมอาจจำเป็นต้องอยู่หอ ส่วนตัว ผมคิดว่า มันอาจเป็นโอกาสที่ดี เราจะได้ฝึกการใช้ชีวิต ได้มีอิสระ ได้รู้จักดูเเลตัวเอง คิดเองทำเอง ได้เผชิญโลก เเต่เเม่ผมกลับไม่ให้ เพราะยังเป็นห่วงผมอยู่มาก ไม่ว่าจะเมื่อไร เเม่ไม่เคยปล่อยให้ผมไปเผชิญโลกด้วยตัวคนเดียว จนบางที มันทำให้ผมเสียอิสระไปเลย พ่อเป็นคนที่เข้าใจผมในบางครั้ง บางทีพ่อก็ช่วยคุยกับเเม่บ้าง เเต่ไม่เป็นผล จนมาถึงตอนนี้ เหตุการณ์สูญเสียพี่ชายได้ทำให้มันยิ่งรุนเเรงขึ้นไปอีก เขายังรู้สึกอาลัยอาวร กลัวผมจะจบเเบบพี่ชายเลยเลือกที่จะตัดปัญหาทิ้ง ถ้าผมได้ม.ที่ต่างจังหวัด เเม่ผมบอกจะย้ายไปอยู่ด้วยเลย ไม่ว่าผมจะคุยด้วยเหตุผล ขอร้องอ้อนวอน ก็ไม่เป็นผล ผมควรจะทำไงดีครับ
กำลังจะเข้ามหาลัย เเต่เเม่ไม่ยอมให้อยู่หอ ทำไงดีครับ (โปรดอ่านเนื้อหาต่อครับ)
พอมาตอนนี้ ผมกำลังจะได้เข้ามหาลัยในอีกไม่ช้า บ้านที่ผมอาศัยอยู่ไม่ได้ตั้งอยู่ใกล้มหาลัยไหนทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นต่างจังหวัด หรือในกทม. ผมจึงคิดว่า ผมอาจจำเป็นต้องอยู่หอ ส่วนตัว ผมคิดว่า มันอาจเป็นโอกาสที่ดี เราจะได้ฝึกการใช้ชีวิต ได้มีอิสระ ได้รู้จักดูเเลตัวเอง คิดเองทำเอง ได้เผชิญโลก เเต่เเม่ผมกลับไม่ให้ เพราะยังเป็นห่วงผมอยู่มาก ไม่ว่าจะเมื่อไร เเม่ไม่เคยปล่อยให้ผมไปเผชิญโลกด้วยตัวคนเดียว จนบางที มันทำให้ผมเสียอิสระไปเลย พ่อเป็นคนที่เข้าใจผมในบางครั้ง บางทีพ่อก็ช่วยคุยกับเเม่บ้าง เเต่ไม่เป็นผล จนมาถึงตอนนี้ เหตุการณ์สูญเสียพี่ชายได้ทำให้มันยิ่งรุนเเรงขึ้นไปอีก เขายังรู้สึกอาลัยอาวร กลัวผมจะจบเเบบพี่ชายเลยเลือกที่จะตัดปัญหาทิ้ง ถ้าผมได้ม.ที่ต่างจังหวัด เเม่ผมบอกจะย้ายไปอยู่ด้วยเลย ไม่ว่าผมจะคุยด้วยเหตุผล ขอร้องอ้อนวอน ก็ไม่เป็นผล ผมควรจะทำไงดีครับ