ทำยังไงให้ะ่อ-แม่เข้าใจชีวิตเรามากขึ้น เข้ามาอ่านแล้วจะเข้าใจเอง

เราเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านพ่อ-แม่ห่วงเรามาก มากจนเกินไปเราไปสามารถไปไหนมาไหนกับเพื่อนได้ ห้ามกลับบ้านคํ่า ตอนที่เราอยู่ม.3เราติด0เยอะแล้วแก้ไม่เสร็จ แต่เราโกหกพ่อกับแม่ว่าเสร็จแล้ว พอปิดเทอมมันแก่ไม่ทันทำให้เข้าเรียนช้ากว่าเพื่อน พอเข้าม.4เราปรับตัวอาจจะเรียนไม่เก่งเหมือนคนอื่น แต่เราพยายามทำทุกอย่างให้ดีขึ้น เราพยายามทำกิจกรรมที่ได้เกียรติบัตร ได้คะแนน งานกลุ่มเราก็ทำเต็มที่ พยายามมีตัวตนในรร. พอปิดเทอมเราติด0แล้วรร.ประกาศคะแนนวันที่19 เราต้องกทมวันที่24 เราติด5วิชา เรารีบไปแก้แล้ว3วิชา แต่มี2วิชาที่ครูให้ไปติดต่ออาทิตย์หน้าแต่อาทิตย์หน้าเราต้องไปแล้ว ตอนแรกเราจะไปแก้เปิดเทอม เพราะเราอยู่กทมจนเปิดเทอม แต่เราได้กลับก่อนกำหนดเรากลับมาเมื่อวันศุกร์ วันเสาร์เราก็รีบไปแก้ ครูให้งานมา วันอาทิตย์ครูบอกว่าครูจะไม่มาเราเลยไม่ไปพอวันจันทรํเราเลยรีบเอาไปส่ง แล้วครูให้งานมา ครูบอกว่าให้ช่วยครูจัดสถานที่แล้วจะลดงานให้เราก็ทำช่วย แล้วรร.เราห่างจากบ้าไกลมาก เราอยู่จ.อุบล บ้านเราอยู่ม.อุบล รร.อยู่ห้วยวังนองห่างกัน30โล แล้วช่วงปิดเทอม วันหยุด รถประจำทางจะไม่ผ่านเราต้องขอให้เพื่อนมารับเราแทบทุกวัน พอกลับมาบ้าน มีคนที่แถวบ้านมาบอกว่าให้เราช่วยไปอบรมให้หน่อยวันศุกร์ เราเลยบอกไปว่าถ้าวันศุกอาจจะต้องไปแก้อยู่ แม่ก็บอกว่า ยังต้องไปอีกหรอ ไม่ใช่ว่าโกหกแม่ไปเที่ยวกับเพื่อนหรอ เราก็บอกว่าเพื่อนคงจะมาหรอก แม่ก็บอกว่าไปพรุ่งนี้เอาเบอร์ครูมา แม่จะถามครูเอง เราเลยบอกว่าหนูขอจัดการเองได้มั้ย เพราะครูคนนี้แกเรื่องมากกว่าจะแก้ผ่านยากมาก แล้วเราเรียนกับแก แกจะชอบเอาเรื่องนักเรียนมาพูดให้เพื่อนฟัง แกก็ด่าว่าโกหก เข้าข่ายเดิมอีกแล้ว มาโกหกแม่ว่าไปรร.แต่แอบไปเที่ยวกับเพื่อน แม่บอกว่าแก้นานแล้วไม่เสร็จซักที ทั้งๆที่เราไปแก้แค่2วัน แม่เราไม่เคยปล่อยเราไปไหน เวลาจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนก็ต้องโดนด่าก่อน ทั้งๆที่เราไม่ได้ไปบ่อย ห้ามเรามีแฟน ทุกครั้งที่เราคุยกับเพื่อนผชแม่ก็จะถาม จะว่าเรา  เราอยากจะรู้ว่าเราต้องทำยังไงให้แม่เข้าใจเราบ้าง ให้แม่ฟังเราบ้าง ว่าชีวิตม.ปลายมันไม่เหมือนม.ต้น งานมันเยอะกว่า กิจกรรมก็เยอะ พี่ม.ปลายก็ต้องเป็นคนทำยิ่งเรียนสูงเท่าไหร่กิจกรรมยิ่งเยอะเท่านั้น ถ้าเราทำผิดอะไรหรืออะไรไม่ควรก็บอกเราด้วย ถ้ามีอะไรแนะนำก็ช่วยบอกเราด้วย